Dieren hebben een indrukwekkend moederinstinct
Als je dacht dat mensen de enige waren die een indrukwekkend moederinstinct hebben, dan heb je het mis. Verschillende diersoorten laten zien dat hun moederinstincten gelijk zijn aan, of zelfs sterker zijn dan die van de mens. Er zijn nog steeds mensen die beweren dat dieren geen gevoelens hebben…
Waarom hebben dieren zo’n indrukwekkend moederinstinct
Er is een gezegde dat stelt dat de natuur wijs is. Dit wordt steeds meer aangetoond naarmate we meer vertrouwd raken met de dierenwereld. Net als mensen hebben ook dieren een aangeboren moederinstinct. Het is als een soort chip in onze hersenen, die ons ertoe aanzet om de meest weerlozen te beschermen en te verzorgen.
Jenny Holland, medewerker van National Geographic en specialist in biologie en dierenbescherming, bevestigt de manier waarop de hersenen van dieren werken. Ze lijken te zijn geprogrammeerd om voor anderen te zorgen, en dan niet om een goede daad te verrichten, maar om de soort te behouden.
Het interessante is dat je dit moederinstinct zelfs tussen verschillende soorten waar kan nemen. Veel dieren zijn bereid om andere weerloze dieren te adopteren, ook al delen ze niet graag of hebben ze verder geen overeenkomsten. Herinner je je Jungle Book? Dat verhaal was niet volledig gebaseerd op fantasie of fictie. De natuur werkt echt zo.
Zo is bijvoorbeeld ontdekt dat walvissen wezens zijn die zorgen voor andere dieren die in nood verkeren. Er zijn dolfijnen in hun groepen gevonden, maar ook andere dieren die uit visnetten zijn gered, gewond zijn geraakt of van hun ouders zijn gescheiden.
Deze adopties in het dierenrijk lijken te gebeuren tijdens een fase van lactatie, wanneer het oxytocinegehalte van het dier toeneemt en deze bindingen makkelijker lijken te zijn.
Dit gebeurt ook bij chimpansees, leeuwen, olifanten en veel andere dieren. Door voorbeelden hiervan waar te nemen zien we ook steeds weer dat dieren ons nog zoveel lessen te leren hebben die ons betere mensen maken. Denk je ook niet?
Opvallende gevallen van dierlijk moederinstinct
Olifanten hebben een opmerkelijk moederinstinct. De vrouwtjes en jongen reizen meestal samen in kuddes. Ze lopen in een cirkel met het jongste lid aan de binnenkant om die te beschermen.
Natuurlijk heeft elke olifant zijn eigen moeder. Maar als een van hen een wees wordt, zal de rest van de kudde hem adopteren. Ze zullen het jonge dier niet alleen of hulpeloos achterlaten totdat ze volwassen zijn.
Ook al zijn olifanten rustig en nobel, ze veranderen in angstaanjagende beesten als iemand hun jongen bedreigt. Dit is hetzelfde voor luiaards. Hoewel veel mensen het niet weten, heeft de naam van een luiaard alleen te maken met zijn bewegingen, niet met zijn persoonlijkheid.
Dit dier is eigenlijk helemaal niet lui en heeft kleine hoeveelheden energie. Daarom moeten ze voorzichtig zijn met hoe ze het gebruiken, want ze moeten hun energie alleen sparen voor dingen die strikt noodzakelijk zijn. Ze zullen het bijvoorbeeld nodig vinden om hun jongen te beschermen.
Op deze momenten kunnen ze al hun opgeslagen energie gebruiken om het leven van de kleintjes te beschermen. In slechts enkele seconden kunnen ze eventuele roofdieren met hun lange klauwen in tweeën splijten.
Kangoeroes hebben ook een indrukwekkend moederinstinct. Ze beschermen hun baby’s niet alleen door ze maandenlang in hun buidel te dragen, maar ze zijn ook in staat om iedereen te doden met slechts één schop te doden.
Bovendien zorgen ze net als walvissen en olifanten ook voor achtergelaten jongen van anderen. Als ze een hulpeloze baby vinden, stoppen ze deze in hun buidel. Ze zullen voor hen blijven zorgen totdat ze voor zichzelf kunnen zorgen.
IJsberen, leeuwen, tijgers en andere soorten hebben vergelijkbare moederinstincten. Het gezegde “moeders veranderen in dieren wanneer ze hun kinderen verdedigen” is niet alleen een uitdrukking, het is de realiteit.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
BERNARDO, J. (1996). Maternal Effects in Animal Ecology. American Zoologist. https://doi.org/10.1093/icb/36.2.83
Uller, T. (2010). Maternal Effects in Mammals. Animal Behaviour. https://doi.org/10.1016/j.anbehav.2010.03.020
Bolwig, N. (1959). A Study of the Behaviour of the Chacma Baboon , Papio ursinus. Behaviour.
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.