De canaänhond: al meerdere generaties wild

Deze hond lijkt misschien op een witte herder, maar de canaänhond heeft de staart over zijn rug gekruld, wat ons laat denken dat het geen herders zijn. Interessant genoeg heeft dit ras een eigen geschiedenis.

De geschiedenis van de canaänhond

Het verhaal van de canaänhond is erg bijzonder. Het is een primitief ras dat in het Midden-Oosten leefde en de gebruikelijke taken van herdershonden uitvoerde. Deze taken omvatten het vee begeleiden naar de bergen, hen beschermen tegen roofdieren en ook het huis of dorp beschermen tegen indringers.

Tijdens de tweede eeuw verspreidde de Romeinse invasie de bevolking van dat gebied waardoor het ras, dat was gefokt en getraind om te werken met mensen, werd wild. Ze leefden vrij in de Negev (een woestijn ten zuiden van Israël) en waren lange tijd een wild ras.

Bijna 2.000 jaar lang was de canaänhond wild, maar tegelijkertijd afhankelijk van de mens. Een aantal van hen leefde in de buurt van het vee van de overgebleven dorpen, anderen werden weer gedomesticeerd en vele anderen overleefden door het eten van afval.

Aan het begin van de 20e eeuw hadden een aantal inwoners van die gebieden de hulp nodig van stoere, intelligente honden die goede bewakers waren. De canaänhond was de beste keuze, en ze pasten zich verrassend goed aan hun nieuwe leven als werkhonden en metgezellen aan.

Kenmerken van canaänhonden

Canaänhonden zijn van gemiddelde grootte en wegen tussen de 18 en 25 kilo. De reuen zijn meestal groter dan de teven. Over het algemeen hebben ze een schofthoogte van tussen de 50 en 60 centimeter. Deze honden hebben een vierkant lichaam en een uitgebalanceerd uiterlijk. Ze zijn beweeglijk en gespierd, net als veel andere herdershonden.

Ze hebben een wigvormige kop met een vierkante neus en strakke lippen. Hun hoofd lijkt breder dan het is omdat hun oren laag zitten. De oren zijn driehoekig en steken boven het hoofd uit. Ze kunnen makkelijk in verschillende richtingen bewegen, en ze zijn enorm expressief.

Een van de meest opvallende kenmerken van dit ras is hun staart, omdat die over hun rug krult. Hoewel ze er op het eerste gezicht op het eerste gezicht uitzien als herdershonden, heeft dit ras een staart die recht is en laag hangt. De canaänhond is eigenlijk een primitief ras, zoals de Siberische husky.

Deze honden hebben twee lagen vacht. De onderste laag is dik als wol, wat hen beschermt tegen de extreme temperaturen van de woestijn, de kou in de nacht en de hitte overdag. De buitenste laag haar is middelmatig lang en heel dik.

Ze kunnen verschillende kleuren hebben, zoals lichtbruin, roodachtig of zwart. Ze kunnen een maskerachtige tekening op het gezicht hebben, maar het moet symmetrisch zijn. De officiële standaard van het ras accepteert geen grijs, gestreept of volledig zwart. Hun masker en witte aftekeningen kunnen in combinatie met elke andere kleur verschijnen.

Het gedrag van de canaänhond

Eeuwen van leven in het wild hebben een stempel gedrukt op dit ras. Het zijn onafhankelijke honden met een groot vermogen om problemen op te lossen. In plaats van koppig te zijn, zijn ze intelligent en denken ze echt na over wat ze willen en of ze het echt de moeite waard vinden om hun tijd en energie eraan te besteden.

De canaänhond kunnen niet goed omgaan met verveling en inactiviteit. Ze zijn gewend om actief te zijn, voedsel te zoeken of te spelen met hun metgezellen. Daarom is mentale stimulatie essentieel voor dit hondenras. Deze honden zijn zeer geschikt voor lange wandelingen in de bergen. Ze hebben minstens drie lange wandelingen per dag nodig.

Door hun onafhankelijke, maar waakzame geest wantrouwen ze vreemden, zowel honden als mensen. Ze zullen niet aarzelen om te blaffen als er iets vreemds om hen heen gebeurt, maar ze vertonen zelden agressie. Deze honden zijn bedoeld om indringers af te schrikken en niet om mensen aan te vallen.

Zorgen voor de canaänhond

Ze zijn pas sinds kort weer opgenomen in het dagelijks leven van de mens en hun kunstmatige genetische selectie is dus zeer kort geweest. Er zijn nog steeds geen veelvoorkomende erfelijke ziekten die bij dit ras voorgekomen. Toch moet je ook dit ras regelmatig laten controleren door een dierenarts.

Het is noodzakelijk dat je je houdt aan het door je vertrouwde dierenarts voorgestelde vaccinatieschema. Omdat dit ras graag in het bos rent, is het natuurlijk goed om de hand te behandelen voor interne en externe parasieten. Ook moet je vaak het lichaam controleren op parasieten of splinters die vastzitten in hun benen of oren.

De canaänhond is een ras dat al duizend jaren oud is, dat een halfwilde levenswijze lang heeft overleefd. Hun aanpassing aan het leven met mensen kan voor iedereen echter eenvoudig zijn, als je rekening houdt met hun intelligentie en behoefte aan mentale stimulatie.