Schurft bij honden: wat kun je eraan doen?

Geschreven en geverifieerd door advocaat Francisco María García

Laatste update: 21 december, 2022

Schurft is een van de meestvoorkomende gezondheidsproblemen bij honden. Als je vermoedt dat je hond er last van heeft, moet je hem meteen naar de dierenarts brengen, zodat hij onderzocht en behandeld kan worden. Schurft wordt veroorzaakt door microscopische mijten die op hun huid leven. Over het algemeen kunnen er zich twee soorten schurft bij honden voordoen.

Demodicose

De parasiet die verantwoordelijk is voor demodicose wordt Demodex folliculorum genoemd. Het is een micro-organisme dat van nature op de dermis en epidermis van een hond leeft. Wanneer deze mijt zich echter ongecontroleerd begint te vermenigvuldigen, doen er zich vervelende complicaties voor.

Demodicose kan zich op twee manieren manifesteren:

• Lokaal: beïnvloedt alleen kleine delen van de huid, meestal in het gezicht. De hond krijgt last van puistjes waardoor het haar dat om het puistje heen groeit, uitvalt.
• Gegeneraliseerd: zoals de naam al verklapt, kan dit type schurft bij honden elk gebied van de epidermis aantasten.

Schruft doet zich met name voor bij puppy’s tot zes maanden oud.

Roodheid, ernstige huidontstekingen en haaruitval zijn enkele van de voornaamste symptomen van schurft bij honden. In ieder geval zijn dit de meest opvallende symptomen. In zeer ernstige gevallen kunnen er ook abnormale afscheiding en onaangename geurtjes uit de wonden van de hond komen. Hoewel het zich het vaakst voordoet bij puppy’s, kunnen in principe honden van alle leeftijden er mee te maken krijgen.

Beide vormen van schurft gaan gepaard met het meest typische kenmerk van deze ziekte: jeuk. Deze constante jeuk benadrukt de vicieuze cirkel alleen maar en houdt deze bovendien in stand. Jeuk is natuurlijke erg vervelend, ook voor honden. Het zorgt er dan ook voor dat de hond eindeloos blijft krabben over deze gevoelige gebieden. Hierdoor wordt de wond echter alleen maar groter en krijgt de mijt de kans om zich te verspreiden naar andere delen van de huid.

Genetische of hormonale aandoeningen zijn twee factoren die honden gevoeliger kunnen maken voor schurft. Honden met voedingstekorten lopen ook een groter risico. Gelukkig kan dit type schurft zich niet verspreiden naar mensen.

Sarcoptes

Sarcoptes scabiei is de naam van de mijt die verantwoordelijk is voor het verspreiden van sarcoptische schurft. In dit geval doen de laesies zich voornamelijk voor op de randen van de oren, de ellebogen, de buik en de borst. De jeuk die gepaard gaat met deze vorm van schurft bij honden is zelfs nog ondraaglijker, en het herstelproces is vrij lang.

In tegenstelling tot de Demodex folliculorum, leeft de Sarcoptes scabiei niet van nature op de huid van de hond. Deze schurftmijt wordt in plaats daarvan verspreid door direct contact met andere dieren, zelfs met dieren die geen duidelijke symptomen vertonen.

Om de situatie nog erger te maken, is sarcoptische schurft zeer besmettelijk voor de mens. Als je niet de juiste maatregelen treft om deze aandoening bij je hond te beperken, kan het zich snel verspreiden naar het hele gezin.

Symptomen en diagnose van schurft bij honden

Naast wonden en scheurtjes, haaruitval en constante jeuk, kan schurft bij honden de volgende symptomen veroorzaken:

• Gebrek aan eetlust en, bijna meteen daarna, gewichtsverlies en verlies van spiermassa.
• Ernstige depressieve symptomen, als gevolg van de ziekte zelf en de behandeling. Naast andere maatregelen, is het belangrijk dat je een besmette hond niet in aanraking laat komen met andere honden.
• Als de laesies niet goed worden behandeld, dan zullen ze leiden tot huiduitslag, korsten, onaangename geuren en een zeer droge huid.

Om schurft bij honden vast te kunnen stellen, moet de dierenarts een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren. Hij zal een diepe laag van de huid af moeten schrapen (wat bloedingen veroorzaakt) en het monster vervolgens onder een microscoop onderzoeken.

Behandeling van schurft bij honden

De behandeling hangt af van het type schurft waar het over gaat en hoe vergevorderd de aandoening is. De behandeling kan oraal, intraveneus of uitwendig zijn. In ieder geval is het belangrijk om de behandeling volledig af te maken. Meestal is dit een proces van een maand. Terugvallen zijn veel gevaarlijker voor de hond. En zoals altijd is voorkomen de beste vorm van behandeling.

Hoe je schurft bij honden kunt voorkomen

Als het gaat om schurft, dan is er sprake van factoren waar we geen controle over hebben. Huisdiereigenaren moeten er echter alles aan doen om het risico te minimaliseren.

• Een gezond, uitgebalanceerd dieet. Honden zijn vleesetende dieren, daarom hebben ze dierlijke eiwitten nodig, bij voorkeur uit natuurlijke bronnen.
• Regelmatige bezoeken aan een betrouwbare dierenarts.
• Rigoureuze naleving van het ontwormings- en vaccinatieschema opgesteld door de dierenarts van de hond.
• Hygiëne en netheid.