Dermatitis bij honden: hoe moet je het behandelen
Alhoewel het algemeen voorkomt bij zwerfdieren kunnen verschillende factoren ook dermatitis bij honden die goed verzorgd worden veroorzaken. In dit artikel kun je wat meer over deze huidziekte te weten komen en hoe je het moet behandelen.
Wat is dermatitis bij honden?
De ziekte komt bij allerlei hondenrassen vrij vaak voor. Sommige zijn er echter gevoeliger voor. Daar horen deze rassen bij: Franse buldog, boxer, golden retriever, Duitse herder en de labrador.
Langharige hondenrassen of honden die in warme en vochtige klimaten leven hebben een verhoogde kans om dermatitis te krijgen. Deze ziekte veroorzaakt in milde gevallen een geïrriteerde en rode huid. Als het niet wordt behandeld veroorzaakt het haarverlies en ontstekingen.
Dermatitis bij honden kan door verschillende factoren veroorzaakt worden. De symptomen zijn goed zichtbaar. Het dier zal zich voortdurend krabben, likken of bijten. De huid van de hond zal rood en dik worden. Hij zal ook onplezierig ruiken en roos, uitslag en schilfers vertonen. Er kunnen eveneens wonden, rode vlekken, eczeem en oorontstekingen voorkomen.
Soorten dermatitis bij honden
Om deze ziekte goed te kunnen behandelen is het belangrijk om te bepalen wat voor soort dermatitis de hond heeft. Lees dus verder voor meer informatie hierover:
1. Atopische of allergische dermatitis
Dit is één van de meest voorkomende soorten. Het treedt op als het dier erfelijk de neiging heeft om allergieën te krijgen. Mijten, bloemen stuifmeel of insectenbeten kunnen tevens deze soort dermatitis opwekken.
De aangedane gebieden zijn vaak op de poten, snuit, maagstreek, in de liesstreek en oksels. De voornaamste symptomen ervan zijn een rode huid, puistjes, droog en donker worden van het aangedane gebied. Dierenartsen schrijven dan medicijnen met antibacteriële en vochtinbrengende eigenschappen voor. Daardoor kan het jeuken verzacht worden.
2. Schimmel-dermatitis
Sommige hondenrassen hebben huidplooien of rimpels. Rassen zoals de shar-pei, de buldog of de Napolitaanse mastiff tonen dit verschijnsel. Vet en vocht kan zich daardoor ophopen in moeilijk schoon te maken gebieden. Deze gebieden produceren vervolgens schimmels en vervolgens dermatitis.
De voornaamste symptomen zijn haarverlies, droogheid van de huid, verandering van vacht kleur, pus en een vieze geur. De beste behandeling in dit geval is om een anti-schimmelcrème aan te brengen. Maak de behandeling ervan wel af zodat de micro-organismen niet weer terug komen. Je kunt ook zorgen dat het niet opnieuw optreedt door het aangedane gebied heel schoon te houden.
3. Contact-dermatitis
Dit is een ander soort dermatitis die elk hondenras kan treffen. Het verschijnt als het dier in contact komt met stoffen die schadelijk voor zijn gezondheid zijn. Denk daarbij aan vloerreinigers, verf, chloor, reinigingsmiddelen enzovoort.
De huid zwelt op en wordt hard en rood. Korsten verschijnen. Het dier brengt dan al zijn tijd door zich zo lang te krabben tot er wonden verschijnen. De enige behandeling voor deze soort dermatitis is om de stof te verwijderen die het veroorzaakt heeft.
4. Seborroische dermatitis
Deze soort dermatitis komt vaak bij honden voor. Het kan worden veroorzaakt door overmatig baden. De natuurlijke vetlaag van de huid verzwakt hierdoor. Voedselallergieën of iets vanuit de omgeving kan het dan veroorzaken. Seborrheïsche dermatitis maakt de huid vetter en geeft een sterke geur af. Je kunt zien dat de huid schilfers krijgt zoals bij roos. Er komen dan ook rode plekken voor vanwege het intensieve krabben.
De behandeling voor dit probleem is de hond te baden met speciale producten. Deze stellen de huid in staat om zijn natuurlijke evenwicht te herwinnen. Kijk daarbij ook goed naar wat voor eten je aan je hond geeft. Bepaalde kleurstoffen of ingrediënten kunnen echter de aandoening verergeren.
Honden die hieraan lijden moet behandeld worden met medicijnen. Er zijn middelen die op de huid moeten worden aangebracht. Anderen moeten ingeslikt worden, weer anderen moeten toegediend worden door middel van een injectie. Het hangt daarbij allemaal af van de soort en de ernst van de ziekte. De huisarts kan indien nodig ook een combinatie van middelen voorschrijven.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Manzuc, P. (2008). Diagnóstico y Manejo a largo plazo del prurito. REDVET. Revista Electrónica de Veterinaria, 9(12).
- Bhagat, R., Sheikh, A. A., Wazir, V. S., Mishra, A., & Maibam, U. (2017). Food allergy in canines: A review. Journal of Entomology and Zoology Studies, 5(6), 1522-1525.
- Callan Sanchez, M. R. (2021). Endoparásitos zoonóticos en caninos domésticos (Canis lupus familiaris). (Trabajo de grado, Universidad Científica del sur).