Leer meer over de verschillende soorten gordeldieren

Van alle kenmerken van de verschillende soorten gordeldieren, is het meest opvallende hun vermogen om zich als een bal op te rollen. Dit is hoe ze roofdieren vermijden.

Dit kleine zoogdier, vooral afkomstig uit Latijns-Amerika, is aan de miereneter en de luiaard verwant. Het wordt bij het oversteken van de weg met vele gevaren geconfronteerd. In dit artikel kun je dit wezen wat beter leren kennen.

De kenmerken en morfologie van verschillende soorten gordeldieren

Het gordeldier of Dasypus novemcinctus, heeft de vorm van een vat en is door een beschermende laag beenplaten bedekt, het behoort tot een familie van zoogdieren die bepaalde kenmerken delen.

Volgens het Integrated Taxonomic Information System (ITIS) zijn er tot 21 verschillende soorten gordeldieren. De schilden van elke soort kunnen in kleur variëren van roze, geel, zwart of grijs.

National Geographic berekende dat het kleinst bekende gordeldier slechts 15 centimeter meet. Tegelijkertijd kan de gigantische variëteit meer dan 1 meter bereiken. Als je er een tegenkomt, dan hoef je alleen het aantal banden op zijn schild te tellen om te vertellen welke soort gordeldier het is.

In feite is alleen het drie-bandige gordeldier in staat om zichzelf in een bal te rollen om zichzelf tegen roofdieren te beschermen. De levensverwachting van dit bijzondere wezen is ongeveer 16 jaar.

Hun lange en plakkerige tongen zijn geërfd van hun naaste neven: de miereneter. Deze helpen hen bij het vangen van de larven en insecten waaruit hun dieet bestaat.

Hoewel 90% van wat ze eten vlees is, worden deze wezens als alleseters beschouwd. Dit komt, omdat ze van tijd tot tijd ook planten en fruit in hun voeding opnemen. Eieren, kevers en mieren zijn hun favoriete traktaties.

Leefgebied en reproductie

Bijna alle bekende soorten gordeldieren bevinden zich in gebieden in de buurt van de evenaar. Hun lichamen hebben namelijk geen vetreserves. Als gevolg daarvan geven ze de voorkeur aan warme temperaturen.

Het bodemtype is echter ook een bepalende factor voor het leefgebied die dit dier kiest. Dit komt, omdat poreuze en zandige gronden garanderen dat er veel insecten en larven zullen zijn.

Er is maar één soort die Midden- en Zuid-Amerika niet als thuis heeft gekozen: het negenbandgordeldier. Ze zijn zowel in Argentinië als in de Verenigde Staten te vinden. In feite heeft dit kleine zoogdier zich zelfs zover noord als tot Missouri en Illinois gewaagd.

De draagtijd kan tussen twee en vijf maanden duren. Daarna zal het vrouwtje een nestje tussen de 1 en 12 baby’s krijgen. Tweelinggeboorten komen bij deze dieren relatief vaak voor. Ze stoppen meestal met zogen op de leeftijd van vier maanden en de pups beginnen meestal rond een jaar oud geslachtsrijp te worden.

Bedreigingsniveaus

De Internationale Unie voor het behoud van de natuur beschouwt deze wezens niet als met uitsterven bedreigd. Er staat echter dat elke soort verschillende bedreigingsniveaus heeft. Zo kunnen we in de lijst met bedreigde soorten het Boliviaans behaard gordeldier vinden. De populatie van deze soort is de afgelopen 10 jaar met 30% gedaald.

Mensen hebben gordeldieren gebruikt om muziekinstrumenten te maken. De charango is bijvoorbeeld een snaarinstrument uit de Andes. Het is gemaakt van hout en het schild van een gordeldier. Dit instrument maakt deel uit van de cultuur Quechua en Aymara. Ze maken het nu echter alleen met hout en papier om te voorkomen dat dit kleine zoogdier uitsterft.