5 curiositeiten over wolvengehuil

Communicatie is niet alleen belangrijk voor mensen; ook voor dieren vormt ze een belangrijk deel van hun leven. Hoewel deze wezens geen zinnen uitspreken of spreken zoals wij, hebben ze toch manieren gevonden om te communiceren om hun territorium te verdedigen, angst uit te drukken, of hun familie te vinden. En een van die manieren is door middel van geluiden, zoals wolvengehuil.

In het volgende artikel vertellen we je dus iets over de merkwaardige manier waarop wolven communiceren. Je ontdekt hier 5 wetenswaardigheden over het gehuil van deze wilde, intelligente, en territoriale dieren. Mis het niet!

Dierentaal

De geluiden die dieren uitzenden variëren naargelang de situatie waarin ze verkeren. Daarom kan gezegd worden dat, ondanks het feit dat ze geen gearticuleerde taal hebben, ze in hun gretigheid om te communiceren toch manieren gevonden hebben om zich verstaanbaar te maken.

Dierentaal (Spaanse link) is echter nog steeds een mysterie dat wetenschappers en onderzoekers hebben proberen te onderzoeken.

Net zoals scheikunde en gezichtsvermogen deel uitmaken van dierlijke communicatie, is gehoor dat ook. Met andere woorden, geluiden zijn belangrijk voor deze wezens, zowel die welke uit de natuur komen als die welke ze zelf uitzenden. In die zin trompetteren olifanten, zoemen bijen, hinniken paarden, en janken wolven, die het onderwerp van het artikel van vandaag zijn.

Wat zijn wolven?

Wetenschappelijk bekend als Canis lupus, wolven zijn vleesetende zoogdieren die tot de familie Canidae (hondachtigen) behoren en bijna een miljoen jaar geleden ontstonden. Deze dieren hebben sterk ontwikkelde zintuigen; bovendien kunnen ze grote afstanden afleggen en een snelheid bereiken van 50 kilometer per uur. Ook moet opgemerkt worden dat het sociale wezens zijn die meestal in groepen leven.

Wolvengehuil

De scène van een wolf die zijn kop opheft en zijn lippen op elkaar drukt om midden in het bos te huilen is iets dat we allemaal gezien hebben in films, tekenfilms, muziekvideo’s, documentaires, en zelfs op boekomslagen. Wolven staan bekend om hun krachtige gehuil, maar hoeveel weet je over deze karakteristieke geluiden?

Hoewel mensen in verschillende delen van de wereld Engels spreken, gebruiken ze daarbij niet altijd hetzelfde accent. Het Engels van de Verenigde Staten is anders dan dat van de V.K, en zelfs binnen hetzelfde land verschillen de accenten. Welnu, het blijkt dat deze dieren bij het huilen, op een vergelijkbare manier als huishonden, ook verschillende accenten hebben.

Wetenschappers van de Universiteit van Cambridge voerden een onderzoek (Engelse link) uit met meer dan 6.000 wolven van verschillende soorten, die in verschillende delen van de wereld wonen. Dit onderzoek leverde verrassende resultaten op over het gehuil van wolven. Hier zijn 5 wetenswaardigheden over deze beroemde geluiden.

1. Wolvengehuil is als vingerafdrukken…

Om te beginnen moet erop gewezen worden dat wolvengehuil als vingerafdrukken voor mensen is. Hun gehuil verschilt zo sterk van elkaar dat wolven elkaar er aan kunnen onderscheiden. Bovendien variëren ze ook naar gelang de situatie waarin ze verkeren. Bijvoorbeeld om andere wolven vertellen waar ze zijn, vechten om hun territorium, of een ander soort gedrag.

2. Soorten wolvengehuil

Als tweede merkwaardig feit slaagde onderzoek aan de Universiteit van Cambridge erin meer dan 21 soorten gehuil samen te stellen. Volgens deze wetenschappelijke onderzoekers onderscheidt het gehuil zich door de toon, de duur en het gebruikte timbre; net zoals onze stem verandert bij schreeuwen of spreken.

3. Bonding

Bovendien is het de moeite waard te vermelden dat wolven kunnen janken als ze met de roedel zijn of als ze alleen zijn. De geluiden die deze wilde dieren uitstoten dienen niet alleen om te communiceren, maar versterken ook de band tussen de leden van de groep en zijn een demonstratie van genegenheid.

Een wolf zal waarschijnlijk huilen van vreugde omdat er een nieuw nest geboren is, of van verdriet omdat hij in de steek gelaten is.

4. De tonen van wolvengehuil

Het is duidelijk dat niet alle wolven hetzelfde huilen! Wat tonen betreft, neigt het gehuil van het dominante mannetje of vrouwtje naar uitdagendheid, een zelfverzekerd, lang aanhoudend geluid. Terwijl wolven die lager in de hiërarchie staan de neiging hebben het gehuil te doorspekken met een gejammer of geblaf.

5. Ze zenden ook andere geluiden uit

Nog een interessant punt is dat de studie van de Universiteit van Cambridge uitgevoerd werd met een zeer gevoelige computer die de geringste trilling oppikte. Daarom werd ontdekt dat deze dieren behalve gehuil ook gegrom en geblaf uitstoten. Vooral als ze zich bedreigd of in gevaar voelen.

Concluderend is gehuil een fundamentele manier van communicatie bij wolven. Bovendien zijn het geluiden die deze dieren identiteit verschaffen, want ze hebben verschillende tonen en accenten. Dankzij gehuil kunnen wolven genegenheid uitdrukken, door de roedel gevonden worden, of hun territorium verdedigen.