Wat is positieve hondentraining precies?
Als je hond een gedragsprobleem heeft en je weet niet hoe je dit zelf kunt oplossen, dan heb je de hulp van een hondentrainer nodig. Velen van hen noemen zichzelf positieve trainers, maar niet iedereen is duidelijk over waar dat woord naar verwijst. Lees dus verder om alles te leren over positieve hondentraining.
Training en omgang
Er zijn drie soorten deskundigen die werkzaam zijn op het gebied van hondengedrag: trainers, geleiders en ethologen.
- Ethologen zijn veterinaire specialisten op dit gebied. Ze bestuderen en kennen het gedrag van alle dieren op de planeet, hoewel de ethologen die we in dierenklinieken zien gespecialiseerd zijn in gedomesticeerde dieren.
- Hondengeleiders leren honden om commando’s te gehoorzamen, ongeacht de situatie waarin ze zich bevinden. Het is bijvoorbeeld de taak van een geleider om honden te trainen in het opsporen van drugs. Zodra de hond het commando heeft geleerd, zal hij altijd hetzelfde doen, ongeacht of het commando wordt gegeven in een luchthaven of thuis, in een menigte of alleen.
- Trainers pakken gedragsproblemen aan. Ze kijken naar het leven van de hond om te ontdekken wat hem motiveert om te doen wat zijn familie als een probleem beschouwt. Dan vinden ze de kern van het probleem en pakken het aan.
Deze drie beroepen zijn vergelijkbaar, maar tegelijkertijd zeer verschillend. Elk van deze drie beroepen is gespecialiseerd om de beste resultaten te bereiken voor elk specifiek geval. Net als in veel andere beroepen zijn er veel verschillende benaderingen. “Positief” is er een, en deze zullen er nu nader bekijken.
De geschiedenis van de hondentraining
De verdeling van deze beroepen is relatief recent. De rol van geleider is minder dan 100 jaar geleden ontstaan en is sinds 50 jaar met name gericht op opleiding. Het beroep van etholoog, dat gespecialiseerd is in dierlijk gedrag, bestaat echter al langer. In het begin richtten zij zich echter op wilde dieren.
Hondengeleiders en trainers gebruikten vroeger geweld om dieren te trainen. Degenen die met hondenacteurs werkten, gebruikten bijvoorbeeld straf en pijn om honden te leren wat ze moesten doen. Met andere woorden, de honden deden wat hun trainers wilden, om de gevolgen van het niet gehoorzamen te voorkomen.
Al snel werd een zachtere techniek ontdekt. Hierdoor leerde honden ook sneller. In plaats van hen te straffen, gaven de trainers hen beloningen voor goed werk, waardoor ze de honden aanspoorden om te werken of zich goed te gedragen zonder hen te moeten berispen. Deze techniek wordt gebruikt bij de training van vele andere dieren, zoals bij dieren in een dolfinarium.
Volgens de door Skinner geformuleerde leerwetten, worden deze beloningen positieve versterking genoemd. Geleiders en trainers die straf inruilden voor positieve versterking werden positieve trainers genoemd.
Het label “positieve hondentraining” wordt te veel gebruikt
Positieve hondentraining is gericht op het niet schaden van de hond. Straf schaadt de hond, of het nu fysiek is, zoals het slaan met een riem en schoppen, of psychologisch, zoals schreeuwen en isoleren.
Positieve hondentraining motiveert de hond om zich goed te gedragen en beloont hem als hij dat doet. De hond gehoorzaamt, omdat hij dat wil en omdat hij van nature de mens wil behagen.
Trainers die straf en pijn bleven gebruiken werden toen vaak “traditioneel” genoemd, terwijl degenen die respectvol met de hond wilden werken “positief” werden genoemd. Ondanks het duidelijke verschil begonnen de voorwaarden zich al snel te vermengen.
Weinig families willen hun hond meenemen naar een trainer die hem pijn gaat doen. Daarom begonnen de “traditionele” trainers beloningen in hun proces op te nemen. Ze deden gebruikten echter de straffende maatregelen ook nog steeds.
Vandaag de dag mengen veel geleiders en trainers de twee technieken: ze belonen en straffen. Ze motiveren de hond om te werken in ruil voor beloningen en zodat ze niet gestraft worden.
Daarom zeggen we dat het label te veel gebruikt wordt. Alleen omdat een geleider zich “positief” noemt, is het geen garantie dat hij je hond niet zal intimideren of pijn zal doen. Het is de verantwoordelijkheid geworden van eigenaren die het beste voor hebben met hun hond om ervoor te zorgen dat zijn trainers hem met respect behandelen.
Pijn als oorzaak van gedragsproblemen
Het is duidelijk geworden dat het gebruik van positieve versterking het leren en het oplossen van problemen bij elk soort dier versnelt. Straf brengt de hond echter in verwarring en weerhoudt hem ervan om te leren.
Door het gebruik van pijn raakt de relatie tussen honden en hun menselijke familie overspannen. De hond associeert pijn met het nieuwe gedrag dat hij moet leren.
Prikbanden, elektronische halsbanden en wurghalsbanden vallen ook onder deze categorie. Het is aangetoond dat deze technieken alleen problemen maskeren – het lost ze niet op – en maakt honden onstabiel en onvoorspelbaar. Prikbanden en elektronische halsbanden zijn overigens verboden in Nederland.
Je wilt dat je hond gelukkig is en zich goed gedraagt omdat hij dat wil, niet omdat hij bang is voor jou. Alleen pijnloze en angstvrije training kan dit doel bereiken.
Hoe kies je een goede deskundige die gebruik maakt van positieve hondentraining?
Omdat het label “positieve hondentraining” besmet is en niet langer garandeert dat er alleen positieve versterking wordt gebruikt, zul je goed onderzoek moeten uitvoeren. Voordat je iemand inhuurt, moet je goed met deze persoon praten, vragen stellen en alleen met hem verder gaan als je hem vertrouwt.
Kortom, zorg ervoor dat je hondentrainer:
- naar je luistert en je respecteert, maar ook je hond en je problemen
- niet aan de lijn trekt
- de hond niet duwt of slaat
- oplossingen en richtlijnen biedt die zijn aangepast aan jouw specifieke geval
- geen gebruik maakt van prikbanden, wurgbanden en schokbanden
- zijn werk niet baseert op de theorie van de dominantie, maar op wetenschappelijk bewijs
Hopelijk hebben we in dit artikel meer geleerd over positieve hondentraining.