Dolfijnen, walvissen en schildpadden zijn slachtoffers van de vervuiling in Sri Lanka

Na de brand op het containerschip X-Press Pearl blijven het aantal slachtoffers van de vervuiling op de stranden van Sri Lanka oplopen. Onder alle slachtoffers zijn dolfijnen, walvissen, vissen maar ook zeeschildpadden. Deze dieren zijn aan land beland na vergiftigd te zijn.

De schade van de brand zelf werd nog vergroot door het vrijkomen van verschillende zeer giftige stoffen, waardoor een ecologische ramp ontstond die het hele gebied ook nu nog treft. Leer hier meer over de details van deze tragedie voor het ecosysteem.

Het zinken van de X-Press Pearl

Op 20 mei 2021 vloog het containerschip X-Press Pearl in brand. Deze brand verteerde het schip geleidelijk gedurende 13 dagen, waardoor het langzaam zonk met alle brandstoffen en chemicaliën die het vervoerde.

Dit gebeurde voor de kust van Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Geconfronteerd met de onmogelijkheid het vuur onmiddellijk te blussen, besloot de regering van het land het schip zo ver mogelijk uit de kust te slepen om te proberen schade aan de menselijke bevolking te voorkomen. Deze poging werd echter na enkele uren als onmogelijk beoordeeld.

De ramp die zich voordeed is ongekend in de geschiedenis van het land. In het volgende deel brengen we je de precieze gegevens over de slachtoffers van de vervuiling op de stranden van Sri Lanka. Het zal je hart zeker raken.

De brand die in dit nieuws de hoofdrol speelt was pas na 2 weken geblust.

Dolfijnen, walvissen en schildpadden: slachtoffers van de vervuiling op de stranden van Sri Lanka

De totale omvang van de kustschade door het zinken van de X-Press Pearl beslaat 80 kilometer kustlijn. Hoewel de brand geblust werd, kon het lekken van de chemicaliën die het schip vervoerde niet voorkomen worden. Enkele van die stoffen zijn onder andere:

• Bijtende soda, een bijtende stof die blindheid kan veroorzaken bij contact met de ogen.
• Duizenden liters zeer bijtend salpeterzuur.
• Lood-, koper-, en lithiumbatterijen.
• Methanol, een irriterende stof die ook het zenuwstelsel aantast.
• Ongeveer 350 ton olie.
• 9800 ton epoxyhars.

Behalve dit alles vielen er ook nog minstens 28 containers met plastic uit de verpakkingsindustrie in zee. Na enige tijd begonnen de door de brand en de daaropvolgende lekkage getroffen dieren dood aan land aan te spoelen.

Slachtoffers van de vervuiling

Op de zuidelijke en zuidoostelijke stranden van Sri Lanka maken 5 van de 8 soorten zeeschildpadden die er in de wereld bestaan hun nesten. De piek van het paaiseizoen valt tussen april en mei. Deze ecologische ramp is dus bijzonder destructief voor deze zeereptielen, en heeft zich op het slechtst mogelijke moment voorgedaan.

Een container kwam meer dan 100 kilometer ten zuiden van de wrakplek aan de oppervlakte en bevuilde de belangrijkste toeristische stranden bij de zuidwestelijke stad Galle met microplastics.

Of het nu komt door de hitte van de vlammen of door de chemicaliën, de wilde dieren in de zeeën van Colombo zijn hierdoor hard getroffen. Hoewel de cijfers nog niet definitief zijn, is dit de geschatte telling van slachtoffers:

• 4 walvissen
• 20 dolfijnen
• Meer dan 170 zeeschildpadden
• Ontelbare vissen, schaaldieren en andere soorten

Slechts 2 maanden na de ramp werden foto’s gepubliceerd van dieren die gestorven waren door het binnenkrijgen van de microplastics die in zee vielen. Deze kleine stukjes plastic verstoppen niet alleen het spijsverteringskanaal van een dier, maar kunnen ook celbeschadiging veroorzaken door oxidatieve stress en immuunreacties.

Het schip bevatte tussen de 70 en 75 miljard afzonderlijke plastic korreltjes.

Deze ramp is niet de eerste

Het lekken van olie en andere giftige stoffen in zee is niet iets recents. Vele schepen hebben schipbreuk geleden met materialen en brandstoffen aan boord, een spoor van dood achterlatend dat zich over de zee uitstrekt, maar ook in de loop van de tijd.

De grootste olielekkage in de geschiedenis vond plaats op 3 juni 1979 op ongeveer 80 kilometer van de Mexicaanse staat Campeche. Het duurde 9 maanden om het olielek te dichten, maar tegen die tijd had 461.000 ton olie het zeewater verontreinigd.

Een ander recenter geval is dat van de Prestige, een olietanker die op 13 november 2002 voor de kust van Galicië, in Spanje, zonk. 77.000 ton ruwe olie bevuilde de Spaanse stranden en jaren later zijn de gevolgen van de ramp nog steeds voelbaar.

Van bijna elk dier dat met de lekkage van de Prestige in aanraking kwam is bekend dat het gestorven is, maar de effecten op mensen zijn niet onderzocht.

Conclusies: de slachtoffers van vervuiling zijn onze verantwoordelijkheid

In het algemeen worden al deze catastrofale gebeurtenissen gevolgd door een reeks eisen van organisaties en burgers die van verantwoordelijke bedrijven compensatie en oplossingen vragen. Een reeks beschuldigende vingers wijzen naar elkaar terwijl vrijwilligers en plaatselijke overheden de rommel opruimen – letterlijk.

“Hoe kunnen we deze voorvallen voorkomen?” is de gebruikelijke vraag. Er is echter geen eenvoudig antwoord. Ieder mens heeft de plicht om op een of andere manier te helpen bij het oplossen van de wereldproblemen. Er kunnen echter alleen door samen te werken echte resultaten bereikt worden.