Beschermde katachtige gefotografeerd in Rusland

Tijdens een expeditie in het natuurreservaat Altai in Zuid-Siberië konden de camera’s een opmerkelijke verschijning vastleggen: er werden beelden gemaakt van een bijzondere, beschermde katachtige.

Het expeditieteam kon foto’s maken van een katachtig roofdier dat bekend staat als de pallaskat of manoel. Dat is een dier dat wij mensen niet vaak te zien krijgen. Bovendien staat de pallaskat op de Rode Lijst van de IUCN (International Union for Conservation of Nature). Op die lijst krijgt de soort het label “near-threatened” of “gevoelig.” Ze wordt dus als een beschermde diersoort beschouwd. Daarom is het zeker indrukwekkend dat er een pallaskat in het wild is gefotografeerd.

Leer meer over het verhaal achter deze geweldige foto’s

De pallaskat is een beschermde katachtige diersoort. De kat is dan ook nogal schuw en toont zich niet zomaar aan mensen. Er zijn dus niet veel mogelijkheden om foto’s van deze katten in hun natuurlijke habitat te maken.

Tijdens een recente expeditie georganiseerd door het World Wide Fund for Nature (WWF) konden er toch beelden gemaakt worden. Aan de expeditie namen ook het Regionaal Fonds van Argali (voor dierenbescherming) en het Natuurreservaat van Altai deel.

Een pallaskat voor de camera krijgen is enorm uitzonderlijk, maar nu kan iedereen deze prachtige, beschermde katachtige bewonderen.

Pallaskat? Wat is dat voor een beest?

Zoals je ongetwijfeld zelf al heb gemerkt zien deze bedreigde katten er erg mollig uit. Ze zijn echter gemiddeld even groot en zwaar als een huiskat. Hun lange en dichte vacht helpt hen om de koele temperaturen van hun habitat te verdragen, maar die geeft hen wel een dikker uiterlijk.

Op de huid van de pallaskat groeien ongeveer 9.000 haartjes per vierkante centimeter die tot 7 centimeter lang kunnen worden.

Dit roofdier behoort tot de familie van de Felidae (katachtigen). Hun habitat strekt zich naast Siberië voornamelijk uit tot de steppen van Mongolië en Tibet. Ze kunnen tot 5.000 meter boven de zeespiegel leven.

Deze soort werd in 1776 voor het eerst geclassificeerd door de Duitse zoöloog Peter Simon Pallas. Hij noemde de kat Felis manul. Recent onderzoek plaatst de soort echter bij het geslacht Otocolobus.

En nu kon een camera beelden vastleggen van deze ongrijpbare en bedreigde kat in de Siberische steppen. Stropers jagen op deze kortbenige en mollige kat om zijn dikke en mooie vacht.

Meer gegevens over de pallaskat

Hier vind je enkele andere typische kenmerken van deze prachtige katten:

• Korte poten en klauwen.
• Plomp en stevig lichaam.
• Staart met lange, harige, zwarte ringen.
• Asgrijze tot rosse vacht.
• Ogen met cirkelvormige pupillen.
• Lage en gescheiden oren.
• Een afgeplat gezicht.

Ook zijn dit dieren die eerder solitair leven en meestal jagen tijden uren waarop er maar weinig licht is. Hun belangrijkste voedsel bestaat uit kleine knaagdieren en vogels. Hoewel ze een groot deel van de dag verborgen doorbrengen in de barsten van rotsen of in holen, liggen ze ook graag in de zon. In dat opzicht lijken het net normale, brave huiskatten!

Een beschermde katachtige waar stropers op jagen

Een vrouwelijke pallaskat werpt tussen de 2 en 6 kittens per nest na een draagtijd van 66 tot 75 dagen. De kittens wegen ongeveer 90 gram en zijn bedekt met een dikke vacht. Na zes maanden zijn ze volledig volgroeid en hebben ze de volwassen grootte bereikt.

In gevangenschap kunnen pallaskatten zo’n 11 jaar oud worden. Ze kunnen zich in gevangenschap wel voortplanten, maar de overlevingskansen zijn laag als gevolg van de infecties waaronder ze lijden. Dat lijkt te liggen aan hun onderontwikkelde immuunsysteem. In hun geïsoleerde, natuurlijke habitat zouden ze namelijk niet aan dezelfde virussen worden blootgesteld.

Bovendien is de pallaskat het slachtoffer van stropers die op zijn vacht jagen. Maar vanwege zijn ongrijpbare gedrag heeft niemand eigenlijk goede informatie voorhanden. Het is daarom ook moeilijk om het exacte aantal pallaskatten die op dit moment op de planeet leven in te schatten.

Gelukkig kunnen we nu genieten van prachtige foto’s dankzij de camera die de pallaskat heeft vastgelegd in zijn natuurlijke omgeving. Daar zijn we dan ook erg dankbaar voor.

Bron: Siberian Ttimes (siberiantimes.com/home/)