Prostatitis bij honden: symptomen en behandeling

De prostaat, de enige bijkomende geslachtsklier die mannelijke honden hebben, bevindt zich in de bekkenholte, en omgeeft de plasbuis. Als die om een of andere reden ontstoken raakt, hebben we het over prostatitis bij honden. Behandelen is essentieel, want het kan ernstige gevolgen hebben als het chronisch wordt.

Behalve dat de prostaat de vloeistof produceert die sperma naar de buitenkant van het lichaam transporteert, heeft hij ook een antibacteriële functie, want hij spoelt de plasbuis schoon tijdens het plassen. In dit artikel vertellen we je alles over het belang van deze klier en hoe je hem kunt behandelen als hij ontstoken raakt. Mis het niet.

Wat is prostatitis bij honden

Prostatitis is de naam die gegeven wordt aan het ontstekingsproces van het prostaatweefsel, dat meestal van besmettelijke oorsprong is. Het kan zowel voorkomen bij gecastreerde honden als bij honden met intacte geslachtsklieren, maar het is minder ernstig bij de eersten, omdat de prostaat na castratie kleiner wordt.

De oorzaak van de ontsteking komt meestal van buitenaf, d.w.z. dat ze de prostaat bereikt via de plasbuis. Deze ontsteking kan acuut of chronisch zijn, afhankelijk van de duur en het getroffen gebied. Hieronder tonen we je de universele indeling ervan:

• Acute prostatitis: Het hele klierweefsel is aangetast. De infectie kan via het bloed gekomen zijn (en niet van buiten het lichaam) als de hond gegeneraliseerde bacteriëmie heeft (aanwezigheid van micro-organismen in de bloedbaan).
• Chronische prostatitis: Deze neemt meestal de vorm aan van abcessen (ophopingen van ingekapseld pus) en is het gevolg van het langer aanhouden van een acute infectie. Het kan echter ook voorkomen zonder een eerder gediagnosticeerde pathologie.

Oorzaken van de ziekte

De belangrijkste oorzaak van deze ontsteking is, zoals hierboven besproken, besmettelijk. De meestvoorkomende bacteriën die prostatitis bij honden veroorzaken zijn de volgende:

• Escherichia coli. Dit is de typische soort infectie.
• Mycoplasma en Brucella canis. Dit zijn de veroorzakers van canine brucellosis. Hoewel ze minder vaak voorkomen dan E. coli, moeten ze op tijd ontdekt worden, want ze kunnen steriliteit bij de hond veroorzaken.
• Bacteriën van de familie Staphylococcus en Streptococcus.
• Geslacht Proteus. Dit zijn bacteriën die vaak bij infecties van de urinewegen worden aangetroffen.
• Klebsiella. Ondanks dat het enterobacteriën zijn, kunnen ze via de bloedbaan de prostaat bereiken.
• Pseudomonas. Deze bacillen zijn aanwezig in het milieu en dieren hebben er meestal afweer tegen, maar ze kunnen een immuun onderdrukt exemplaar infecteren.

Er zijn ook een aantal factoren die het dier predisponeren voor secundaire prostatitis. De belangrijkste is benigne prostaathyperplasie, een veel voorkomende pathologie bij oudere honden die bestaat uit een vergrote prostaat (niet te verwarren met een ontsteking).

Cysten, stenen in de urinebuis, of infecties van de urinewegen zijn ook mogelijke oorzaken van prostatitis bij honden.

Symptomen van de ziekte

De verschijnselen van prostatitis bij honden zijn typisch voor een infectie van de urinewegen, met enkele overwegingen. Hier lees je de specifieke symptomen van deze kwaal:

• Koorts.
• Anorexie (gebrek aan eetlust).
• Zwakte.
• Onvruchtbaarheid. Omdat de prostaat de vloeistof produceert die de spermatozoa in het ejaculaatvocht vervoert, zal de aanwezigheid van bacteriële toxinen de samenstelling ervan veranderen, waardoor de gameten gedood worden.
• Hematurie (bloed in de urine).
• Purulente urethrale afscheiding.
• Constipatie. De vergrote prostaat kan het rectale kanaal samendrukken en zo de passage van ontlasting verhinderen.
• Dysurie (moeite met urineren).
• Peritonitis. Als er abcessen in de prostaat zijn en een ervan scheurt, blijven de bacteriën vrij in het buikvlies, het membraan dat de ingewanden omgeeft en beschermt. Dit kan septikemie veroorzaken en het leven van het dier bedreigen.

Diagnose van prostatitis bij honden

Om deze infectie te diagnosticeren zijn verschillende tests nodig, want je moet andere kwalen uitsluiten die soortgelijke symptomen geven of juist de oorzaak van de prostatitis kunnen zijn. Hier zijn de meest elementaire:

• Rectale palpatie. Op deze manier wordt de ontsteking van de prostaat opgespoord, want bij de chronische ziekte is die veel moeilijker en kunnen cysten en abcessen gemakkelijk gevonden worden.
• Röntgenfoto. Met deze test kunnen de vergroting van de prostaat en de mineralisatie van de plasbuis direct worden waargenomen.
• Echografie. Dit is de test bij uitstek, want hij is het minst invasief en het veiligst voor de hond. Je kunt er ook cysten en abcessen mee opsporen, en verkalkingen en fibrose.
• Bloedanalyse. Dankzij deze test wordt de toename van witte bloedcellen in het bloed opgespoord, en ook andere belangrijke waarden, zoals eiwit en alanine aminotransferase.
• Urineonderzoek. De urine bevat ook witte bloedlichaampjes, rode bloedlichaampjes (in het geval van hematurie), en de bacteriën zelf. Je kunt de hond laten ejaculeren om ook het prostaatvocht te analyseren, maar dit is niet aan te bevelen omdat het in deze toestand erg pijnlijk is.
• Kweek en antibiogram. Uit dezelfde urine of prostaatvocht is het mogelijk een kweek te doen om uit te zoeken welke specifieke bacteriën de prostaat aantasten. Afhankelijk van welke bacteriën gevonden worden, wordt een antibiogram uitgevoerd om het meest geschikte antibioticum te vinden.
• Fijne naald aspiratie (Spaanse link). Dit is een manier om een biopsie van de prostaat te nemen om het weefsel te bestuderen. Het is echter niet aan te bevelen bij gevallen die abcessen hebben, want die kunnen barsten bij contact met de naald.

Behandeling

Omdat het om een bacteriële infectie gaat, bestaat de belangrijkste behandeling uit het toedienen van antibiotica. Als er een kweek en een antibiogram zijn (wat ideaal zou zijn), kun je voor elk geval de meest geschikte medicijnen kiezen. De duur van de behandeling is 4-8 weken, afhankelijk van de ernst.

Als prostatitis chronisch is, moet het antibioticum de bloed-prostaat barrière kunnen passeren, anders werkt het niet.

Een andere optie is chirurgie, die wordt aanbevolen in gevallen van prostaatontsteking die het gevolg is van benigne prostaathyperplasie. De meest geschikte oplossing voor beide gezondheidsproblemen is castratie, want die lost ze zowel op korte als lange termijn op.

Prostatitis bij honden kan levensbedreigend zijn als het niet op tijd behandeld wordt. Bovendien zijn de mogelijke onderliggende pathologieën bij deze infectie een extra probleem om te diagnosticeren en te behandelen. Aarzel daarom niet om naar je vertrouwde dierenarts te gaan als je symptomen van plasproblemen bij je hond ontdekt (wat ze ook zijn).