7 merkwaardige feiten over bavianen
Geschreven en geverifieerd door de bioloog Cesar Paul Gonzalez Gonzalez
Bavianen zijn een groep primaten die beroemd zijn om hun gebrek aan haar op hun stuit en gezicht. Hoewel het klopt dat het geen erg sociale exemplaren zijn, zijn hun fysieke kenmerken onmiskenbaar, zelfs onder andere hominiden. Dankzij deze en andere merkwaardige feiten over bavianen zijn deze zoogdieren erg populair!
In tegenstelling tot wat men zou denken, zijn er verschillende soorten die behoren tot het geslacht Papio die bekend staan als “bavianen.” Het zijn nauwe verwanten van mandrillen en dwergmeerkatten, die behoren tot de zgn. oude-wereld apen. Lees deze ruimte verder en ontdek enkele merkwaardige feiten over bavianen.
Hoe zien bavianen eruit?
Bavianen zijn middelgrote dieren die gemiddeld tussen de 50 en 90 centimeter lang zijn. Ze hebben dezelfde fysiologie als alle primaten, met een breed lichaam, slanke ledematen en een gebogen staart. Ze verschillen echter in het feit dat ze een langere en dunnere kaak hebben, met grote hoektanden en een sterke beet.
Deze primaten komen vooral voor in Afrika, hoewel er enkele exemplaren zijn die ook op het Arabisch schiereiland leven. Daarom omvat hun leefgebied zowel savanne graslanden als enkele boomrijke gebieden.
Weinig bekende feiten over bavianen
Bavianen staan bekend om hun eigenaardige uiterlijk. Er zijn echter enkele merkwaardige aspecten van deze groep die niet veel mensen kennen.
1. Ze zijn erg agressief
Hoewel hun uiterlijk misschien ongevaarlijk lijkt, worden bavianen gekenmerkt door agressief gedrag. Bovendien intensiveert dit soort gedrag tijdens het broedseizoen, want verschillende exemplaren achtervolgen zelfs hun agressors als die hen durven aan te vallen.
2. Ze hebben niet veel roofdieren
Een van de meest merkwaardige aspecten van bavianen is dat hun exemplaren weinig last van roofdieren hebben. Dit komt door hun agressieve gedrag, waarmee ze de meeste dieren verjagen. In feite zouden alleen luipaarden, krokodillen en leeuwen een gevecht tegen deze primaten kunnen winnen, maar ze komen er niet altijd ongeschonden uit.
3. Ze vormen grote groepen
Ondanks hun agressieve gedrag vormen bavianen meestal groepen van in totaal 5 tot 200 individuen. Natuurlijk onderhouden ze een hiërarchische structuur waarbij het sterkste mannetje de leiding heeft over alle anderen. Het is echter normaal dat er in de gemeenschap interne conflicten (gevechten) heersen.
4. Hun staart is niet grijpbaar
Hoewel bavianen arboreale gewoonten hebben, hebben ze geen grijpstaart waarmee ze zich aan takken kunnen vasthouden. Toch zijn ze dankzij hun opponeerbare duimen zeer bedreven in bomen, hoewel ze de meeste tijd liever op de grond doorbrengen.
5. Hun vocalisaties zijn vrij complex
Vocalisaties (Engelse link) bij bavianen zijn essentieel voor de interne groepscommunicatie.
In feite is de combinatie van verschillende geluiden (schreeuwen, knorren of blaffen) en geluiden (lip smakken of gapen) hun taal. Bovendien zijn ze in staat nieuwe combinaties te verzinnen om nieuwe situaties in hun omgeving te beschrijven.
6. Hun stuit is bedekt met een eeltlaag
Van bavianen is ook bekend dat ze een eigenaardige stuit hebben met levendige kleuren (bij sommige soorten). In tegenstelling tot wat het lijkt, is dit gebied eigenlijk bedekt met een uitpuilend eelt (Engelse link) dat zijn gewicht beschermt en opvangt.
7. Er zijn 6 soorten bavianen
De taxonomie van bavianen is in de loop der tijd verschillende keren veranderd. Momenteel worden echter formeel slechts 6 soorten (Engelse link) erkend:
- Groene baviaan (Papio anubis)
- Bruine bavianen (Papio papio)
- Beerbaviaan (Papio ursinus)
- Kinda baviaan (Papio kindae)
- Gele baviaan (Papio cynocephalus)
- Mantelbaviaan (Papio hamadryas)
Zoals te zien is, zijn bavianen een merkwaardige en eigenaardige groep dieren. Hoewel hun verspreiding vrij beperkt is en het onwaarschijnlijk is dat je contact met ze hebt, doet dat niets af aan hoe majestueus deze soort is. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ze een duidelijk referentiepunt zijn van de Afrikaanse en Aziatische fauna.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Fuchs, A. J., Gilbert, C. C., & Kamilar, J. M. (2018). Ecological niche modeling of the genus Papio. American Journal of Physical Anthropology, 166(4), 812-823.
- Anderson, J. R., & McGrew, W. C. (1984). Guinea baboons (Papio papio) at a sleeping site. American Journal of Primatology, 6(1), 1-14.
- Kemp, C., Rey, A., Legou, T., Boë, L. J., Berthommier, F., Becker, Y., & Fagot, J. (2017). Vocal repertoire of captive Guinea baboons (Papio papio). Origins of human language: Continuities and discontinuities with nonhuman primates, 15.
- Boë, L. J., Berthommier, F., Legou, T., Captier, G., Kemp, C., Sawallis, T. R., … & Fagot, J. (2017). Evidence of a vocalic proto-system in the baboon (Papio papio) suggests pre-hominin speech precursors. PloS one, 12(1), e0169321.
- Owren, M. J., Seyfarth, R. M., & Cheney, D. L. (1997). The acoustic features of vowel-like grunt calls in chacma baboons (Papio cyncephalus ursinus): Implications for production processes and functions. The Journal of the Acoustical Society of America, 101(5), 2951-2963.
- Ennaji, F. E., Fagot, J., & Belin, P. (2022). Categorization of vocal and nonvocal stimuli in Guinea baboons (Papio papio). American Journal of Primatology, e23387.
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.