Alles over het gedrag van de Iberische lynx

Het dier in kwestie, de meest bedreigde katachtige ter wereld, heeft alle hulp nodig om te herstellen. Het bestuderen van het gedrag van de Iberische lynx is net zo belangrijk als alle factoren van zijn leven als het gaat om het revitaliseren van de populatie van deze soort.

Vaak zijn de soorten die het dichtst bij ons staan het minst bekend, en dit kan ertoe leiden dat we niet de kleine dingen doen die we zouden kunnen om ze te helpen. In dit artikel leer je alles over het gedrag en de gewoonten van dit ongelooflijke dier.

Kenmerken van de Iberische lynx

De Iberische lynx (Lynx pardinu) is een zoogdiersoort die behoort tot de familie Felidae, endemisch op het Iberisch schiereiland. Het zijn kleine dieren in vergelijking met andere soorten lynxen: hun gemiddelde lengte is nooit meer dan 55 centimeter en hun gewicht is ongeveer 10 kilogram.

Van de vier soorten lynxen die er zijn, heeft de Iberische de meest beperkte verspreiding. Hij leeft voornamelijk in struikgewas en rotsachtige of bergachtige formaties op hoogten onder 1.300 meter. Heij zoekt meestal zijn toevlucht in grotten.

Het is een strikt vleesetend dier, wiens dieet bijna volledig gebaseerd is op wilde konijnen. Om deze reden was tijdens de twee epidemieën waar de konijnen in zijn leefgebied in de jaren vijftig onder leden, de Iberische lynxpopulatie samen met hen in gevaar, omdat deze carnivoren niets te eten hadden.

Deze katachtige heeft een uitgesproken seksueel dimorfisme in termen van grootte: mannetjes zijn veel groter dan vrouwtjes.

Het karakter van de Iberische lynx

Het is een kat die actief is in de schemering, waarvan de activiteitspieken samenvallen met die van zijn prooi: in de vooravond en in de vroege ochtend. Tussen deze twee perioden in is hij het meest actief in de vroege uren van de nacht. Verschillen in activiteit worden ook waargenomen tussen de geslachten: mannen zijn veel actiever dan vrouwen.

Iberische lynxen leven solitair. Ze zoeken elkaar alleen op om te paren en de groepen bestaan alleen uit moeders en jongen. In zeldzame gevallen kan meer dan één volwassene worden gevonden die zich voedt met grote prooien.

Het gedrag van de Iberische lynx

De meeste ethologische studies die op de Iberische lynx zijn uitgevoerd, zijn in gevangenschap uitgevoerd. Uit deze onderzoeken zijn waardevolle gegevens voor hun conservering verkregen die kunnen worden vergeleken met in situ-onderzoeken, die langzamer vorderen vanwege de moeilijkheid om exemplaren in hun natuurlijke omgeving te observeren.

Sociaal gedrag

Zoals de meeste katachtigen is het gedrag van de Iberische lynx meestal solitair en territoriaal. Meestal kan het territorium oplopen tot 30 vierkante kilometer, afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel water, evenals schuilplaatsen en de aanwezigheid van concurrenten.

Mannelijke en vrouwelijke territoria kunnen elkaar overlappen. Het territorium van de mannetjes is echter meestal breder. Beide geslachten markeren echter de grenzen van hun foerageergebied door urine- en klauwsporen op bomen en grond.

Urine geeft ook informatie over de gezondheid, het geslacht en de reproductieve status van lynxen.

Eetgedrag

90% van het dieet van de Iberische lynx is gebaseerd op wilde konijnen (Oryctolagus cuniculus), hoewel hij zich ook kan voeden met andere prooien: hazen (Lepus granatensis), verschillende soorten vogels, knaagdieren en soms reekalfjes.

Het gedrag van de Iberische lynx tijdens de jacht volgt een typische hinderlaagstrategie, vergelijkbaar met de rest van de katachtigen. Als de prooi klein is, vervoert de lynx hem meestal naar een veilige plek om hem op te eten. Wanneer daarentegen het slachtoffer groter is dan de katachtige, doodt hij hem met een beet in de keel en drukt op de luchtpijp om zijn adem af te snijden.

In zeldzame gevallen kan coöperatief gedrag worden waargenomen tussen paren voor de jacht. Als het op voeding aankomt, eten de mannetjes voor de vrouwtjes, tenzij het vrouwtje zogende jongen heeft. Binnen de jongen wordt ook hiërarchie waargenomen als het gaat om eten, aangezien de grootsten het eerst eten.

reproductief gedrag

Het meestvoorkomende paringssysteem bij de Lynx pardinus is polygynie, een strategie waarbij het mannetje met zoveel mogelijk vrouwtjes copuleert. Normaal gesproken is dit afhankelijk van de beschikbaarheid van vrouwtjes van wie hun territorium overlapt met dat van het mannetje.

De Iberische lynx bereikt de reproductieve volwassenheid na ongeveer 2 jaar. Het is echter pas wanneer hij een eigen territorium heeft afgebakend dat vrouwen seksueel beschikbaar worden. Paren is seizoensgebonden en komt meestal voor in de winter.

Tijdens het paarseizoen beginnen vrouwtjes te vocaliseren met specifieke oproepen om aan te geven dat ze willen paren. De beschikbare mannetjes komen in het territorium van de vrouwtjes, een ruimte die ze 2 of 3 weken zullen delen totdat ze paren.

Na de paring zoeken de vrouwtjes een toevluchtsoord dat hen bescherming biedt tegen roofdieren en guur weer. De draagtijd duurt tussen 63 en 66 dagen en bevallingen vinden meestal eind maart plaats. Ze kunnen 2 tot 4 welpen baren waar alleen de moeder voor zal zorgen, aangezien het mannetje het territorium verlaat na de paring.

Tijdens de lactatie – die tussen de 5 en 6 maanden duurt – kan het vrouwtje van schuilplaats wisselen. De welpen blijven bij hun moeder totdat de verspreidingsperiode begint na hun eerste levensjaar, dat is wanneer de pups geleidelijk van de ouder scheiden naarmate ze onafhankelijk worden.

Staat van instandhouding van de Iberische lynx

De Iberische lynx wordt met uitsterven bedreigd. Hun grootste bedreigingen zijn het verlies van leefgebied door willekeurige houtkap en verstedelijking, evenals stroperij. Ze komen ook om in het verkeer als er wegen door hun habitat lopen.

Gelukkig neemt de populatie toe dankzij de instandhoudingsinspanningen van verschillende organisaties. Fokprogramma’s in gevangenschap en de bescherming van hun territoria werpen kleine en hoopvolle vruchten af voor deze katten.

Toch worden deze overwinningen met moeite behaald, door bezuinigingen, stropers die ongestraft blijven en bouwbedrijven die hun grondgebied overnemen. Het ondersteunen van beschermingsorganisaties is ook een fundamentele taak, zodat deze prachtige katachtigen het schiereiland blijven bevolken.