De itajara: alles over de kenmerken en habitat

Deze soort onderscheidt zich door het feit dat hij zich tijdens verschillende levensfasen eerst seksueel ontwikkelt als een vrouwtje en vervolgens als een mannetje. Lees in het artikel van vandaag meer over deze enorme vis.

Geschreven en geverifieerd door de biologe Paloma de los Milagros.

Laatste update: 22 december, 2022

De itajara, wetenschappelijke naam Epinephelus itajara, is een soort tandbaars die wordt gekenmerkt door zijn grote afmetingen. Het grootste deel van de itajara’s bevindt zich langs de kusten van de Amerikaanse kust. Deze vis is echter ook in Noordoost-Afrika gezien.

De itajara heeft nog andere namen, waaronder de jodenvis en vele lokale bijnamen. Historisch gezien heeft hij zich door zijn grootte populair gemaakt bij vissers en kooplieden tot het punt dat hij het onderwerp van recreatieve wedstrijden werd.

Bovendien onderscheidt het vlees zich door zijn voedingswaarde en gerenommeerde smaak, vergelijkbaar met die van de gewone tandbaars.

Morfologie en gedrag van de itajara

Dit dier is een van de grootste vissen in de Atlantische oceaan. Het kan namelijk tot 2,5 meter meten en tot 300 kilo wegen. Hij bezit een robuust en langwerpig lichaam, met in vergelijking met zijn kleine ogen een brede kop.

De afgeronde borstvinnen en staartvin zijn groter dan de bekken- en rugvinnen. Bovendien valt de basis van de rugvin op doordat het bedekt met schubben is en een dikke huid heeft.

De gelige, grijsachtige of olijfkleurige kleuren met kleine vlekken helpen de itajara om in zijn omgeving op te gaan. Normaal gesproken worden deze kleuren meer ingetogen naarmate de vis groter en ouder wordt. Tegelijkertijd kunnen jongere exemplaren een roodachtig, lineair patroon vertonen.

Het dieet van deze vis bestaat hoofdzakelijk uit schaaldieren, vis, octopussen en zelfs af en toe een jonge zeeschildpad. Om te eten heeft hij drie tot vijf rijen tanden op zijn onderkaak. Deze tanden, met name de snijtanden, hebben een karakteristiek beperkte ontwikkeling. Deze functie helpt deze soort zich van andere grote groepen te onderscheiden.

Over het algemeen vangt de itajara zijn prooi door een hinderlaag. Hij neigt zich te verschuilen tussen de riffen totdat een goede prooi voorbij komt. Tegelijkertijd valt deze soort op door zich voor zijn vijanden te verbergen. Deze omvatten onder andere:

• De Atlantische makreel
• Murenen
• Zandbankhaai
• Grote hamerhaai

Voortplanting

Als het gaat om reproductie, dan is de itajara heel bijzonder, omdat hij tweeslachtig is. Dit betekent dat hij eerst seksueel rijpt als een vrouwtje en vervolgens met de leeftijd in een mannetje verandert.

Tijdens zijn tijd als een vrouwtje legt de vis eieren en tijdens zijn tijd als een mannetje produceert hij sperma. Na de bevruchting verspreiden deze eieren zich met de stroming van het water. Deze eigenschap die deze soort als een pelagische vis beschouwt, is net als de blauwe papegaaivis.

Habitat en instandhouding

De meerderheid van deze gigantische vissen leven in diepe wateren, in de buurt van rotsachtige gebieden met koraal en modder. Aangezien ze relatief dicht bij de kust wonen, kan dit hun vangst vergemakkelijken. Ze verbergen zich echter meestal in grotten waar ze een zeer territoriale en solitaire houding aannemen.

Hun geografische locatie is voor het grootste deel de Amerikaanse kust van Florida tot het zuiden van Brazilië. Dit omvat de Caribische Zee. Een aantal van deze vissen leeft echter ook langs de Pacifische kust van Californië tot Peru.

Het is ook de moeite waard erop te wijzen dat er ook groepen itajara’s langs de Afrikaanse kust voorkomen, van Senegal tot Congo. In zeldzame gevallen zijn ze ook rond de Canarische eilanden gespot.

De enorme omvang van deze vis, samen met zijn grote gastronomische waarde, maken hem dus een veelgevraagde vangst voor vissers. De trage groei en lage reproductiesnelheid maken het echter een van de meest vatbare soorten voor uitsterven.

De Internationale Unie voor Natuurbehoud (UICN) beschouwt de itajara zelfs als kwetsbaar. Dit in het licht van het feit dat de populatie de afgelopen 10 jaar met 80% is afgenomen.