De belangrijkste kenmerken van de yacarekaaiman

De yacarekaaiman is een kaaimansoort die uit Zuid-Amerika afkomstig is. Hij behoort tot de Alligatoridae-familie en de krokodilachtigen en is verwant aan zowel krokodillen als gavialen.

De belangrijkste kenmerken van de yacarekaaiman

De wetenschappelijke naam van de yacarekaaiman is Caiman Yacare, maar hij heeft ook veel andere namen. Bijvoorbeeld de Paraguayaanse kaaiman, de zwarte-kaaiman, de rode kaaiman en de zuidelijke brilkaaiman. Deze soort heeft een lange en smalle kop, met een snuit die naar het einde toe smaller is.

De huid die het afgeplatte lichaam van dit dier bedekt, is praktisch ondoordringbaar. Een ander interessant kenmerk is de gespierde staart die deze soort bezit.

Wat de kleuring van de yacarekaaiman betreft, deze verschilt tussen jongeren en volwassenen. Jongere yacarekaaimannen hebben een olijfkleurige tint, met zwartachtige vlekken. Daarentegen hebben volwassenen een zwartachtige kleur op hun rug. Mannetjes kunnen tot 2 meter bereiken, hoewel er registraties zijn van yacarekaaimannen die wel 3 meter lang zijn.

Wat hun paartijd betreft, voeren mannetjes een dans uit waarbij ze pirouettes in het water doen. Ze hebben een heel specifiek ritueel dat gedurende de zomermaanden plaats vind. Mannetjes die vrouwtjes hebben weten te imponeren, kunnen ze na de dans benaderen.

Wat de voortplanting betreft, worden de jongen van yacarekaaimannen meestal tussen de maanden december en april geboren. Ze leggen de eieren in een nest dat ze zelf hebben opgebouwd uit organisch afval en materialen die ze vinden. Deze nesten hebben een diameter van ongeveer 1 meter.

Habitat en verspreiding

Deze soort bevindt zich in verschillende landen van Zuid-Amerika, waaronder Argentinië, Bolivia, Brazilië en Paraguay. Kaaimannen, zoals krokodillen en gavialen, worden altijd met water geassocieerd. Op de verschillende plekken waar yacarekaaimannen te vinden zijn geven ze de voorkeur aan het heldere water van rivieren, riviermondingen en meren.

Daarnaast genieten ze er ook van om aan de rand van rivieren en riviermondingen in de zon te liggen. In Brazilië leven ze vreedzaam naast capibara’s, het grootste levende knaagdier ter wereld.

De staat van bescherming van de yacarekaaiman

De yacarekaaiman valt in de categorie van minst zorgwekkende als het gaat om bescherming. Momenteel weten experts niet hoeveel exemplaren er zijn in de yacarekaaiman-populatie.

Stropers die op deze soort jagen vanwege het leer vormen de grootste bedreiging, en dit geldt tegenwoordig nog steeds. In de jaren zeventig was de populatie van yacarekaaimannen een fractie van wat het nu is. Dit was vooral te wijten aan heimelijke jacht en illegale handel.

Tijdens de 19e en vroege 20e eeuw waren jonge yacarekaaimannen een kostbaar jachtobject vanwege het leer dat uit hun huid werd gehaald. Natuurbeschermers verklaarden het toen als een beschermde soort.

Beschermingsstrategieën

Overheden hebben verschillende beschermingsstrategieën ontwikkeld om het herstel van deze soort te ondersteunen. Een van de voorgestelde opties, waarbij rekening wordt gehouden met natuurlijke ecosystemen, is het gebruik van wilde diersoorten voor te stellen.

Om dit te doen, hebben ze bedrijfsstrategieën voorgesteld die een commercieel voordeel met zich meebrengen en de yacare-populatie stimuleren om de soort te behouden.

Ranching

Landen als Argentinië hebben strategieën voor het behoud van soorten ontwikkeld, zoals ‘Project Yacare’. Het doel hier is het uitbroeden van eieren en het op een duurzame manier profiteren van de moerassen van de provincie. Tegelijkertijd ondersteunen deze inspanningen de lokale handel, zoals landbouw en vissen op schelpdieren.

Het project met de eieren bestaat uit het verkrijgen van eieren die deze dieren in de natuur hebben gelegd. Het idee is om ze vroeg of laat te verzamelen, afhankelijk van het gebruikte systeem. Vervolgens broeden boeren de eieren kunstmatig uit en voeden de jonge reptielen op in een gecontroleerde omgeving.

Dit proces helpt om een van de kritieke factoren te voorkomen, omdat deze soort van de krokodilachtigen een hoge embryonale sterfte heeft. Bovendien krijgen degenen die wel uitkomen tijdens hun eerste levensjaar te maken met plundering.

Daarnaast kunnen deze jongeren ook stressziekten ontwikkelen. Deze zijn een reactie op koude temperaturen tijdens hun eerste levensjaar, evenals de overstroming van hun nesten.

Wanneer de jonge dieren relatief groot wordt, brengen ranchers ze terug naar de natuur. Ze laten daarbij een groter aantal van deze reptielen vrij in gebieden met de laagste populatie.

Negatieve factoren

Verder is het naast andere maatregelen ook belangrijk om de gebieden te beschermen waar deze dieren hun nesten bouwen. Experts hebben opgemerkt dat vrouwtjes hun nesten verlaten vanwege verschillende verstoringen veroorzaakt door mensen.

Deze verstoringen kunnen directe menselijke aanwezigheid inhouden, of andere problemen die het gevolg zijn van menselijke tussenkomst. Bijvoorbeeld het verlies van habitat veroorzaakt door het kanaliseren van riviermondingen, waardoor natte gebieden droog komen te staan.

Hoewel de yacarekaaiman enige tijd geleden in gevaar was, is dit niet langer het geval. Dankzij beschermingsmaatregelen lopen ze niet langer het risico om uit te sterven.