Waarom hebben katten tastharen op hun voorpoten?

Wist je dat katten tastharen hebben aan de achterkant van hun voorpoten? Kijk maar eens! Ze worden vibrissae genoemd en maken deel uit van hun zesde zintuig.
Waarom hebben katten tastharen op hun voorpoten?
Luz Eduviges Thomas-Romero

Geschreven en geverifieerd door biochemie Luz Eduviges Thomas-Romero.

Laatste update: 21 december, 2022

Heeft dat je verrast? Katten hebben tastharen op hun voorpoten, en het is mogelijk dat je het tot vandaag toe nog niet had opgemerkt. Als je ze nog nooit eerder hebt opgemerkt, kijk dan nu eens naar je kat. Je zult zien dat ze precies hetzelfde zijn als die op de wenkbrauwen en kin. Deze tastharen groeien op de achterkant van de poot, nabij de vijfde teen van de voet.

Snorhaar anatomie

De technische naam voor de snorharen is de vibrissae, en de tastharen aan de achterkant van de poten van een kat worden carpale vibrissae genoemd. Ten eerste is het belangrijk om te beseffen dat tastharen niet alleen haren zijn. Onder de huid verschillen de follikels van gewoon haar, zowel in structuur als functie.

Ze zijn veel stijver en dieper geworteld dan gewone haarzakjes. Een bijzonder kenmerk van hen is dat ze erg gevoelig zijn. Ze hebben veel zenuwen en hebben een grote bloedtoevoer. Om deze reden stuurt lichter contact met de tastharen een signaal naar de hersenen.

Waarom hebben katten tastharen op hun voorpoten?

Snorharen van dichtbij

Laten we eerst kort samenvatten wat snorharen zijn en wat ze doen. Snorharen zijn dikke haren die in een sensorische cel groeien en hun belangrijkste functie is het detecteren van beweging. En ze zijn er heel goed in.

Gezichtssnorharen zijn zo gevoelig dat ze zelfs kleine luchtstromen kunnen detecteren. Ze werken als een radar voor een kat. Dit helpt ze om te jagen, zich te oriënteren en op beweging te anticiperen.

De tastharen op de poten van een kat zijn er niet om hen te helpen de ruimte te berekenen. Dat is de taak van de snorharen in het gezicht. De tastharen op hun voorpoten helpen hen om de positie van hun prooi te berekenen. Dit maakt ze erg belangrijk voor het jagen en vangen van hun prooi.

Sommige onderzoeken naar carpale vibrissa suggereren dat ze werken om de stijfheid van de poten aan te passen, anticiperend op elke stap afhankelijk van het terrein. Het is dus een interessant idee dat momenteel wordt getest.

De tastharen op de poten zijn overblijfselen van een eerder wild bestaan. Hoewel veel huiskatten tegenwoordig niet op hun voedsel hoeven te jagen, doen velen dat nog steeds naar keuze.

De carpale vibrissae, het belangrijkste onderdeel van het zesde zintuig van de kat

Kat jaagt op een muis

Ondanks wat je zou denken, is het gezichtsvermogen op korte afstand van een kat eigenlijk niet bijzonder scherp. Dit betekent dat wanneer een kat heel dichtbij iets is, zoals bij zijn prooi, hij geen kleine bewegingen kan zien.

Dit kan natuurlijk het verschil zijn tussen eten en hongerig naar huis gaan. Dit is dus waar de tastharen het verschil maken. Katten hebben snor- en tastharen, omdat ze die nodig hebben. Je moet ze nooit knippen. Het is een veelgemaakte fout om te denken dat de snor- en tastharen van katten getrimd moeten worden.

Sommige katten zoals de Cornish rex, hebben zelfs gekrulde snorharen, dus mensen gaan er ten onrechte van uit dat het gewoon normale haren zijn die kunnen worden getrimd. Het is een fout! Knip nooit de snorharen van een kat! Zonder deze tactiele haren kunnen katten namelijk erg gedesoriënteerd raken en bang worden.

Kortom, met snorharen kunnen katten dingen meten en hun omgeving begrijpen. Ze hebben hun snorharen namelijk nodig om intact te blijven en ze gebruiken ze op dezelfde manier dat we de zenuwen op onze vingertoppen gebruiken om ons een weg door het donker te kunnen voelen.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Ahl, A. S. (1986). The role of vibrissae in behavior: a status review. Veterinary research communications, 10(1), 245-268.
  • Nilsson, B. Y., & Skoglund, C. R. (1965). The tactile hairs on the cat’s foreleg. Acta Physiologica Scandinavica, 65(4), 364-369.
  • Helbig, T., Voges, D., Niederschuh, S., Schmidt, M., & Witte, H. (2014, July). Characterizing the Substrate Contact of Carpal Vibrissae of Rats during Locomotion. In Biomimetic and Biohybrid Systems: Third International Conference, Living Machines 2014, Milan, Italy, Proceedings (Vol. 8608, p. 399). Springer.
  • Schmidt, M., Witte, H., Zimmermann, K., Niederschuh, S., Helbig, T., Voges, D., … & Steigenberger, J. (2014, September). Technical, non-visual characterization of substrate contact using carpal vibrissae as a biological model: an overview. In Proceedings of the 58th International Scientific Colloquium.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.