Een agressief teefje na de bevalling: oorzaken en oplossingen

De komst van puppy’s in huis is even overweldigend als vreugdevol. Maar de drang om deze kleintjes vast te houden en ze aandacht te geven kan ertoe leiden dat de moeder agressief wordt. Waarom gebeurt dit, terwijl je ze geen kwaad wilt doen en de moeder je altijd vertrouwd heeft? Ontdek wat je kunt doen als je een agressief teefje hebt na de bevalling.

De bevalling is niet alleen een bijzondere tijd voor het gezin. De hond gaat door een enorm pijnlijke fase en ondergaat een reeks hormonale veranderingen die haar gedrag veranderen. Agressief zijn is volkomen natuurlijk, en wij mensen moeten ons daaraan aanpassen. Hier kun je lezen hoe.

Waarom heb ik een agressief teefje na de bevalling?

Het kan verrassend – en zelfs beangstigend – zijn als een gewoonlijk kalme en liefdevolle hond agressief wordt na de bevalling. Het laat zich raden dat haar instinct om haar pups te beschermen hierop van invloed kan zijn, want haar agressieve gedrag treedt op als iemand haar benadert.

Tijdens de zwangerschap is het progesterongehalte in het bloed van de teef hoog, want dat is het hormoon dat afgescheiden wordt voor het draagproces. Als het tijd is voor de bevalling, veroorzaakt de druk van een pup tegen de baarmoedermond een piek in oxytocine. Dit is het hormoon dat verantwoordelijk is voor de weeën.

Op dat moment daalt het progesteron en blijft oxytocine hoog tijdens de bevalling en de borstvoeding. Behalve de processen van de bevalling en het scheiden van de melk, bevordert dit hormoon ook het ontstaan van moeder-kind banden, wat op zijn beurt het beschermende gedrag van het vrouwtje bij haar kroost verklaart.

Stress bij honden na de bevalling

Een agressief teefje na de bevalling is niet alleen agressief vanwege hormonale veranderingen, want ze kan ook onder stress staan. Bij de verzorging van haar pasgeboren pups is rust voor haar van essentieel belang.

Als het vrouwtje zich niet op haar gemak voelt in haar bed, zul je zien dat ze haar pups verstopt of naar een andere plaats verplaatst. Het komt ook vaak voor dat ze onrustig of agressief is tegen andere leden van het gezin.

Angst bij een agressief teefje na de bevalling

Het is vrij normaal om een soort angstig gedrag te zien bij teefjes na de bevalling. Vooral als ze voor het eerst moeder zijn geworden. Je kunt de moeder horen kreunen, schudden, of de pups overmatig verzorgen. Eerder dan agressief te zijn, is het ook mogelijk dat ze bang kijkt als je het nest nadert, maar dat hangt van de persoonlijkheid van de hond af.

Als ze er onzeker uitziet als ze de pups verzorgt, kun je haar helpen door elke verzorgingsactie die ze doet met goede woorden en gebaren te bekrachtigen. Is haar verzorging daarentegen overdadig, probeer haar dan af te leiden met opvallende positieve stimuli.

Als de hond daarentegen bijzonder onrustig is en voortdurend trilt, kan dat geen angst zijn, maar een klinisch probleem – zoals eclampsie. Bij aanhoudende atypische symptomen moet je haar onmiddellijk naar de dierenarts brengen.

Wat doe ik bij een agressief teefje na de bevalling?

Het belangrijkste is dat je ervoor zorgt dat de hond rustig is, vooral tijdens de eerste week na de bevalling. Om dit te verzekeren kun je het volgende doen:

• Raak de pups niet verder aan dan strikt noodzakelijk is.
• Blijf uit de buurt van haar plek – jij en ook andere mensen of dieren die in het huis wonen.
• Vermijd dat je de moeder laat schrikken. Je kunt tegen haar praten voor je de kamer binnengaat, altijd met een kalme stem en langzaam naderend.

Postpartumgedrag bij teefjes

Er zijn nog andere gedragspatronen die in verband gebracht worden met postpartumstoornissen bij honden. Ook al gedraagt ze zich niet agressief, toch moet je alert zijn op het geringste teken van ziekte of aandoening, want het kan een veterinair noodgeval zijn. Laten we een paar voorbeelden bekijken.

Lethargisch gedrag

Sommige vrouwelijke honden passen zich gemakkelijk aan de zorg voor hun kroost aan en vertonen geen tekenen van stress of angst. Te veel inactiviteit kan echter zorgwekkend zijn. Lethargie verschilt van kalmte als de bewegingen van de moeder traag zijn en de pups verwaarloosd worden.

Deze lethargie kan het gevolg zijn van mastitis – een infectie van de borsten – of van andere ziekten. In dit geval moet je het dier naar de dierenarts brengen, maar niet voordat je de pups op een warme, rustige plek beschermd hebt.

Graafgedrag buiten de geboorteplek

De moeder zal proberen een comfortabele plek voor haarzelf en haar pups te creëren. Het is dus normaal dat je haar het bed of de mand ziet verplaatsen, op de vloer ziet krabben of dekens ziet verschuiven. Maar als dit “gravende” gedrag buiten de geboorteplaats voorkomt, kan het te wijten zijn aan angst.

Dit gedrag wijst erop dat de hond zich niet veilig voelt waar ze is, en dus probeert ze de geboorteplaats groter te maken of te verplaatsen. Ze zal een afgezonderde plaats zoeken – kasten, hoeken, enz. – en probeert de pups daarheen te brengen. Als dit gebeurt, zoek dan een rustigere en veiliger plek voor ze.

Kannibalistisch gedrag

Dit is heel moeilijk gedrag om mee te maken, en het komt meestal omdat de hond voelt dat de pups haar en de rest van het nest in gevaar brengen voor mogelijke roofdieren. Voordat alle nakomelingen of de hond zelf sterven, vertonen sommige moeders een instinct tot kannibalisme dat hen in staat stelt zich te verzekeren van toekomstig succes bij het baren van nakomelingen.

Getuige zijn van zoiets is echt verontrustend, maar verlies je kalmte niet. Haal de overlevende jongen eruit en bewaar ze op een warme, rustige plaats. Zet ze daarna onder toezicht bij hun moeder om te zien of die ze accepteert. Zo niet, dan zul je ze met de hand moeten voeden.

Als je de pups tijdens deze perioden kunt laten zogen, vergeet dan niet ze aan te moedigen om te plassen en te poepen, want meestal is het de moeder die dit doet als je ze verschoont.

Uitwerpselen op de verkeerde plaatsen

De moeder zal zich altijd buiten de geboorteplaats ontlasten, omdat ze zich zorgen maakt over het schoonhouden van de ruimte voor haar pups. Je kunt haar zelfs haar eigen uitwerpselen zien opeten. Na de bevalling kan ze zich echter te moe voelen om naar buiten te gaan en elders te plassen of te poepen.

Als dit gedrag zich na verloop van tijd uitbreidt, kan dat een teken zijn dat er iets mis is. Het vrouwtje kan zich te onzeker voelen over het alleen laten van de jongen, of ze kan zelfs een urineweginfectie hebben door de bevalling.

Als dit gebeurt, verspreid dan maandverband en ander wegwerpmateriaal rond de plek, om die regelmatig schoon te maken. Als het een kwestie van angst is, kun je haar vooruitgang om uit de geboorteplek te komen versterken. Het is echter ook heel belangrijk om lichamelijke kwalen uit te sluiten.

Een hond door de zwangerschap en het kraambed helpen is heel moeilijk. Hoewel het beste voor haar altijd sterilisatie is, kan het toch gebeuren dat je voor een drachtige hond moet zorgen. Ons belangrijkste advies hier zal altijd zijn dat je een vertrouwde dierenarts hebt om je bij elke stap te helpen. Je hond zal je meer dan wie ook dankbaar zijn.