De Duitse herder: een indrukwekkend ras

Wist je dat de Duitse herder een vrij ‘nieuw’ ras is? Dit ras verscheen namelijk pas aan het einde van de negentiende eeuw voor het eerst op het toneel. De Duitse herder werd oorspronkelijk gefokt om schapen te hoeden. Hij is dan ook zeer trouw, gehoorzaam en liefhebbend. Lees verder om meer te weten te komen over dit spectaculaire ras.

De geschiedenis van de Duitse herder

Legerkapitein Max von Stephanitz wordt gezien als de ‘schepper’ van de Duitse herder. Dit ras werd in eerste instantie gefokt om kuddes schapen te hoeden en de schapen te beschermen tegen aanvallen van wolven. Ze dienden dus als een soort ‘bodyguards’.

In 1899 werd er een vereniging opgericht met de naam Friends of German Shepherds, deze gebeurtenis markeerde ook de oorsprongsdatum van dit ras. In die tijd werden er heel zorgvuldig verschillende hondenrassen geselecteerd die nodig waren om de Duitse herder te verbeteren, zowel mentaal als fysiek.

De eerste geregistreerde Duitse herder heette Jack. Hij was heel levendig, en had een grijze vacht, waardoor hij precies leek op een wolf. Von Stephanitz zorgde ervoor dat de afstammelingen van dit ras de perfecte werkhonden waren en zodoende ideaal zouden zijn voor de agrarische samenlevingen van die tijd.

Vervolgens probeerde hij de regering over te halen om de Duitse herder het officiële ras voor wetshandhaving en het leger te maken.

Vanwege hun intelligentie, fysieke uithoudingsvermogen en betrouwbaarheid kunnen Duitse herders ook andere taken verrichten. Soms dienen ze bijvoorbeeld ook als blindengeleidehonden. En in de Tweede Wereldoorlog gebruikten zowel het Duitse leger als de Duitse politie hen als speurhonden.

Fysieke kenmerken van de Duitse herder

Duitse herders zijn middelgrote tot grote honden en hebben een robuust uiterlijk, een gespierd lichaam en kaken die sterker zijn dan die van de meeste andere rassen. Hun vacht kan meestal drie soorten kleuren hebben: zwart en bruin, roodachtig of bruin.

Volwassen mannen wegen tussen de 30 en 40 kg, en vrouwtjes wegen tussen de 20 en 30 kg. Ze zijn gemiddeld ongeveer 55 cm tot 65 cm lang. Hun levensverwachting is 13 jaar.

Duitse herders hebben in eerste instantie hangende oren, maar deze gaan vanzelf omhoog staan zodra ze drie maanden oud worden. Als dit na drie maanden nog niet vanzelf is gebeurd ​​(soms zijn de oren zo groot dat ze moeilijk rechtop kunnen gaan staan), plakken sommige eigenaren ze vast om het natuurlijke proces te ondersteunen.

Ze hebben bruine ogen die middelgroot en amandelvormig zijn. Hun hoofden zijn evenredig met de rest van hun lichaam. Wel hebben ze een zeer grote, meestal donker gekleurde snuit.

Duitse herders hebben een dikke vacht die bestaat uit twee lagen. De buitenlaag is dikker en weerbestendig, terwijl de binnenlaag zacht en dicht is en warmte vasthoudt. Ze verharen het hele jaar door, maar vooral in de herfst en de lente. Je zou ze daarom eigenlijk dagelijks even moeten borstelen.

Wat betreft hun werkgerelateerde capaciteiten, staan ​​Duitse herders erom bekend ideale waakhonden, politiehonden, geleidehonden, aanvalshonden, speurhonden en herdershonden te zijn. Tot op de dag van vandaag werken ze nog steeds als herdershonden in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië.

Als een Duitse herder niet bijtijds wordt gevaccineerd, kan hij hondeziekte oplopen. Naarmate ze ouder worden, lijden ze vaak aan heupdysplasie en, in mindere mate, de ziekte van von Willebrand en pancreasinsufficiëntie.

De Duitse herder: persoonlijkheid en temperament

Sinds dit ras bestaat zijn mensen en Duitse herders steeds dichter naar elkaar toegegroeid. Dit is logisch, omdat deze honden beschermend, gehoorzaam en betrouwbaar zijn door hoe ze gefokt zijn.

Bovendien benadrukken velen hun intelligentie en hun goede omgang met kleine kinderen in huis. Duitse herders zijn echter zeer voorzichtig met vreemden totdat ze er zeker van zijn dat hun baasjes geen problemen met hen hebben.

Hoewel Duitse herders heel loyaal zijn naar hun baasjes toe, hoeven ze niet de hele dag bij hen te zijn. Ze hebben wel voldoende ruimte nodig, vanwege hun grootte en hun trainingsbehoeften.

Het is een zeer actief ras. Een grote tuin om in rond te rennen en te spelen is daarom ideaal voor dit ras. De Duitse herder is het perfecte huisdier voor zowel gezinnen als stelletjes en alleenstaanden.