De Dryocampa rubicunda: habitat, kenmerken en voortplanting van deze nachtvlinder

Geschreven en geverifieerd door de psychologe Sara González Juárez

Laatste update: 06 juni, 2024

Deze mot, hoewel enigszins veracht in zijn plaats van herkomst, heeft kleuren die ieders interesse zouden wekken. We hebben het over de Dryocampa rubicunda, die in het Engels de  rosy maple moth (rooskleurige esdoornmot) genoemd wordt, die ons verblindt met zijn karamelkleuren en harige lichaam.

Hier vertellen we je er iets meer over dankzij dit informatieblad over zijn biologie. Mis het niet, want zelfs de kleinste dieren zijn in staat tot verrassende geheimen, vooral die welke bestudeerd worden als plagen en niet als lid van hun omgeving. Laten we beginnen.

Taxonomie en kenmerken

De Dryocampa rubicunda heeft de wetenschappelijke naam Dryocampa rubicunda. Deze geleedpotige behoort tot de familie Saturniidae en tot het geslacht Dryocampa, dat in totaal 6 soorten omvat. Degene die ons aangaat is echter de kleurrijkste van deze taxonomische groep en daarom de bekendste.

Hoewel het bekendste beeld van deze mot een volwassen exemplaar is in gele en roze tinten, is de waarheid dat zijn (Engelse link) zeer variabel is, variërend van wit met gele tekening tot donkerroze en meer. Zijn wollige lichaam en antennes hebben meestal een intens roze kleur.

Er is seksueel dimorfisme, want mannetjes hebben smallere en hoekigere vleugels dan vrouwtjes. Hun antennes zijn bovendien tweeslachtig, terwijl die van de vrouwtjes eenvoudig zijn. Vrouwtjes zijn groter en worden 50 millimeter lang, tegen 44 millimeter voor de mannetjes.

De habitat van de Dryocampa rubicunda

Deze motten zijn inheems in Noord-Amerika en het zuiden van Canada. Ze worden meestal gevonden in loofbossen, vooral waar verschillende soorten esdoorns voorkomen:

• rode esdoorn (Acer rubrum)
• suikeresdoorn (Acer saccharum) 
• witte esdoorn (Acer saccharinum) 
• vederesdoorn (Acer negundo)
• Quercus laevis 

De Dryocampa rubicunda wordt ook gevonden in voorstedelijke gebieden, waar de milieuvervuiling lager is.

Voeding

De volwassen motten voeden zich niet, omdat dit een fase is die speciaal gewijd is aan de voortplanting. De larven daarentegen zijn vraatzuchtig en in staat hun gastboom te verorberen. Ze zijn folivoor, dus je ziet ze gemakkelijk hele bladeren en zelfs takken opeten.

Gedrag van de Dryocampa rubicunda

Deze motten zijn nachtdieren en voornamelijk solitair, want alleen tijdens het broedseizoen komen ze samen om een partner te zoeken. Ze vliegen meestal tijdens het eerste derde deel van de nacht, wanneer de vrouwtjes feromonen afgeven om mannetjes aan te trekken.

Hoewel men dacht dat de larven kuddedieren waren, is de waarheid dat ze alleen in het begin van hun ontwikkeling samen eten. Daarna worden het geleidelijk solitaire dieren. Als ze in de winter klaar zijn om te verpoppen, begraven ze zich tot de lente in ondiepe holen.

De belangrijkste vorm van communicatie van de Dryocampa rubicunda is via geur en tastzin, want ze hebben geen scherp gezichtsvermogen (toch nemen ze ultraviolette golflengten waar). De antennes, palpen en poten zijn de plaatsen waar de meeste zintuiglijke receptoren zitten.

Dankzij de setae (hun veerachtige antennes) voelen ze tijdens het vliegen de richting van de wind en kunnen ze hun koers verleggen.

Voortplanting

De levenscyclus van de Dryocampa rubicunda begint met het eitje dat het vrouwtje afzet aan de binnenkant van de esdoornbladeren. Na 2 weken komen de rupsen uit en groeperen zich om te eten tot de derde vervelling, waarna ze solitairder worden.

Ze begraven zich voor de metamorfose. Dan, van mei tot juli, komen de volwassenen tevoorschijn en bereiden zich voor om zich voort te planten. Hoewel er niet veel bekend is over hun paringsgedrag, is bekend dat de bevruchting inwendig is en plaatsvindt na de schemering. De volgende nacht leggen de vrouwtjes eieren, in groepen van 10 tot 30, in totaal 150-200.

Hun paringssysteem is polygynandrisch, dat wil zeggen dat mannetjes en vrouwtjes ‘s nachts met verschillende individuen paren.

De larven komen 2 weken later uit, waardoor de cyclus opnieuw begint. In totaal hebben deze motten een levensverwachting van 2 tot 9 maanden, afhankelijk van wanneer ze zich begraven om te verpoppen.

De ingewikkelde relatie met de mens

Insecten zijn verreweg de meest over het hoofd geziene dieren op onze planeet. Hoewel we vaak de meer kleurrijke bewonderen (zoals het geval is bij de Dryocampa rubicunda), zijn we niet zo dol op de larven. Dit komt door de impact die ze hebben op esdoornplantages, want één generatie kan een boom volledig ontbladeren.

Daarom is er nog steeds behoefte aan onderzoek en ontdekking van een manier om ze uit deze gebieden te verwijderen zonder ze te doden, want de rupsen en motten van deze soort zijn nog steeds een belangrijke schakel in hun ecosystemen. Laten we voor elke soort op deze planeet zorgen, zelfs voor de kleinste!