Tibo, de verlamde hond die weer leerde om te lopen

Geschreven en geverifieerd door advocaat Francisco María García

Laatste update: 21 december, 2022

Tibo de hond werd op een dag wakker en kon zijn lichaam niet meer bewegen. Hij werd gediagnosticeerd met verlamming. Toch vond Tibo’s familie een behandeling voor hun verlamde hond. Ze namen bovendien een filmpje op om andere mensen te steunen met verlamde huisdieren.

Een speciale dag voor Tibo, de verlamde hond

Op een dag stond Tibo’s baasje Leonardo op, opende de ramen, en keek in de tuin. Leonardo wachtte zoals altijd op Tibo, zijn grote zwarte hond, om hem te kunnen aaien en goedemorgen te zeggen. Maar die dag kwam Tibo niet aangelopen. Leonardo begon Tibo te roepen, in de veronderstelling dat Tibo zich misschien ondeugend verstopte.

Leonardo maakte zich al snel zorgen en ging het plekje waar zijn huisdier normaal slaapt bekijken. Daar keek Tibo hem aan, maar de hond kon niet bewegen. Zijn ogen waren open, maar hij was verder onbeweeglijk.

Leonardo vertelde: “Ik was erg bang. Tibo was niet gewond, hij had zijn ogen open en hij bewoog zijn staart, maar de rest van zijn lichaam was onbeweeglijk. Ik tilde een van zijn poten op, maar hij liet hem gewoon vallen.” Leonardo pakte zijn huisdier van meer dan 50 kilo op en nam hem mee naar de dierenarts in de stad. Daar onderzochten ze de verlamde hond en namen ze een paar tests af.

De diagnose

In eerste instantie was het voor de dierenartsen niet eenvoudig om een diagnose te stellen. Misschien was Tobi geslagen, gestoken, vergiftigd door bepaalde chemische stoffen, of misschien was hij gevallen. Maar in feite had hij gewoon geen kracht meer. De dierenartsen zeiden dat ze niets konden doen om de verlamde hond te helpen.

De familie was erg ongerust. Het was voor Leonardo en zijn vrouw niet gemakkelijk om hun jonge kinderen uit te leggen wat er aan de hand was. De kinderen waren erg verdrietig en bang. Leonardo vertelde: “Als ik mijn kinderen vraag om hun gezin te tekenen, dan tekenen ze ook de hond. Om Tibo zo te zien, dat was voor iedereen hartverscheurend. ”

Meer tests voor de verlamde hond

Leonardo en zijn familie drongen aan op meer laboratoriumtests. Zij namen Tibo naar de dierenarts in een nabijgelegen stad. Geen enkele van de dierenartsen kon echter Tibo’s medische toestand verklaren. Ook reageerde niet de hond op reflextests, zoals naaldprikjes of zijn poten buigen. Zijn poten reageerden zelfs helemaal niet.

Het dier klaagde niet, huilde niet en voelde geen pijn, maar zijn gevoeligheid voor prikkels en het vermogen om zijn lichaam te bewegen waren allebei weg: hij was verlamd.

De eerste injecties van corticosteroïden en vitaminen hadden geen effect, maar Leonardo gaf het nog niet op. “Ik zocht totdat ik een kinesist voor honden vond, begon mijn hond te behandelen met elektroden, en de dokter gaf ons een reeks oefeningen om Tibo’s spieren te versterken. Hij leerde ons ook hoe we hem konden masseren om zijn lichaam te stimuleren.”

Fysiotherapie

De fysiotherapie had gelukkig wel een positief effect. Tibo werkte hard en continu en begon eindelijk te reageren op prikkels. De familie kwam op het idee om een nieuwe puppy in huis te nemen. De nieuwkomer was een speelse poedel, die Tibo motiveerde om mee te bewegen.

Een van de grote mijlpalen voor Tibo was dat hij na een tijdje een paar seconden rechtop kon staan. Deze kleine vooruitgang motiveerde Leonardo om de fysiotherapie verder te zetten. Toen de zomer aanbrak, begon de familie oefeningen te doen met Tibo in het water.

Na slechts een maand kreeg Tibo weer beweging in zijn benen. Uiteindelijk stond hij op en liep voor het eerst in zes maanden.

Een voorbeeld van doorzettingsvermogen

Tibo’s familie is een inspiratie voor anderen om geduld te oefenen. Leonardo merkte op:

“Alle dierenartsen hielpen ons en adviseerden ons om de hond tijd te geven, zelfs zonder de oorsprong van de ziekte te kennen. Maar mensen die geconfronteerd worden met een vergelijkbare situatie kunnen niet het niet aan om hun hond verlamd te zien. Uiteindelijk laten ze de hond dus inslapen. Wij willen dit onnodige laten inslapen voorkomen en hebben daarom een video gemaakt en op YouTube geplaatst. Hopelijk zullen mensen die in een soortgelijke situatie zitten het filmpje zien.”

Vrijwel meteen werd het filmpje op de sociale media gedeeld. Berichten uit verschillende hoeken van de wereld verschenen in Leonards inbox. Hij en zijn familie werden bedankt voor hun geduld en voor de informatie die ze gaven.

Hondenliefde

Een hond zo liefhebben lijkt misschien eenvoudig, maar er is meer aan dan hem liefdevol behandelen en hapjes geven. Het houdt in dat je altijd positieve emoties voor hem draagt en alleen het beste voor hem wilt. Het dier moet zich zowel geliefd als veilig voelen.

Bron van de afbeelding: www.lanacion.com.ar