Iraanse soldaat verliest een been om een hond te redden

“Ik hou van dieren,” zei Mohammad altijd. En zijn woorden werden daden toen hij het leven redde van een hond die verstrikt was geraakt in een hek met prikkeldraad, vlak naast een mijnenveld. Mohammad verloor zijn been in een explosie kort nadien, maar de Iraanse soldaat vindt dat niet zo erg; hij heeft immers een hondenleven kunnen reden.

Het verhaal van de Iraanse soldaat die van dieren houdt

“Ik zou het zo weer doen,” voegt de 19-jarige  Mohammad Bakhtar toe. Deze jonge soldaat woont in Iran, een land dat wordt geteisterd door conflicten. In Iran worden honden ook soms slecht behandeld vanwege afwijkende interpretaties van de islam.

Mohammads heldhaftige daad veroorzaakte een tijdelijke wapenstilstand tussen de verschillende politieke en religieuze fracties. En misschien ligt de weg nu open naar een betere toekomst voor de harige vrienden in Iran.

Mohammad was ten tijde van zijn ongeval in militaire dienst. En hij had nog maar een jaar te gaan.

Hoe een jonge Iraniër zijn leven riskeerde om een hond te redden

Mohammad hield op een koude nacht de wacht toen hij plotseling een klagend gejank hoorde. Al snel zag hij dat er een hondje verstrikt was geraakt in het hek met prikkeldraad naast een mijnenveld.

Zonder te aarzelen ging de jonge Iraanse soldaat het dier helpen. Maar om het dier te kunnen bevrijden, moest hij zijn been op een deel van het mijnenveld laten rusten.

De hond liep weg zodra hij vrij was. Maar het lot van Mohammad was al bezegeld. Een paar seconden later ontplofte er een mijn, die een van zijn onderste ledematen eraf rukte.

Het verhaal van Mohammad werd opgepikt door de media en ging viraal

De Iraanse soldaat werd daarna met spoed overgebracht naar een ziekenhuis in de stad Tabriz in het noordoosten van het land. Maar de dokters konden niets meer doen om zijn been te redden en wat er van overbleef moest geamputeerd worden.

Al snel ging zijn verhaal viraal op de sociale media, vooral Twitter en Telegram. En daarna stond het plotseling in de kranten en was het op de televisie te zien.

Hierdoor werd het ziekenhuis waar Mohammad verbleef overrompeld door journalisten, overheidsfunctionarissen en bezoekers. Iedereen wilde hem bedanken voor zijn heldhaftige daad.

Heel even leek het niets uit te maken dat Mohammad soennitisch is. Dit is een religieuze minderheid in Iran, waar de sjiieten de belangrijkste groep vormen.

Een daad die iedereen de religieuze en politieke verschillen even deed vergeten

Veel mensen maakten zich zorgen over de toekomst van de jonge Iraanse soldaat. Ze eisten dat hij hulp moest krijgen om zijn toekomst te verzekeren.

Zelfs de Iraanse vicepresident Masoumeh Ebtekar feliciteerde Mohammad. Hij noemde hem “een bron van eer en trots voor elke Iraniër.” Ook bood hij hem een baan aan bij de Environmental Protection Organization (EPO).

De jongeman noemde het voorstel een “jeugddroom die uitkomt.” Hopelijk kan hij ertoe kan bijdragen dat honden beter worden behandeld in een samenleving die in de eerste plaats door islamitische wetten wordt geregeerd.

Een betere toekomst voor Mohammad en de honden in de islamitische wereld

Toen hij terugkeerde naar Marivan, de stad waar hij woont, in de regio Koerdistan, werd de jongeman verwelkomd door een menigte. Heel wat mensen hadden spandoeken en bloemen gebracht om hem te eren.

Mohammad vertelt dat toen hij een kind was en in een klein stadje woonde, hij zelf een hond had. En hij heeft altijd van de natuur gehouden. Maar later moest hij naar de stad om naar de middelbare school te gaan en daar uiteindelijk te werken. Hij had dus de kans niet om zijn huisdier mee te nemen.

Het leven geeft en neemt. Misschien ontvangt de jongeman nu de kans om gelukkig te zijn met een goede baan en omringd door de dieren die hij zo liefheeft.

Bron van de tweede afbeelding: www.clarin.com