Wetten ter bescherming van dieren van over de hele wereld

Geschreven en geverifieerd door advocaat Francisco María García

Laatste update: 21 december, 2022

In 1978 heeft de dierenbescherming geschiedenis geschreven dankzij de proclamatie van de eerste universele verklaring van dierenrechten. De International League of Animal Rights heeft dit belangrijke document opgesteld en aan een UNESCO-commissie voorgelezen om te pleiten voor betere wetten ter bescherming van dieren.

Onder de vele dingen die het deed voor dierenrechten, was dit initiatief een erkenning van het idee dat dieren evenveel recht op leven hebben als wij.

Wat dat betekende, was dat menselijk handelen bepaalde ethische richtlijnen zou moeten volgen in de manier waarop we dieren behandelden. Met dat in gedachten, hier is wat de verklaring zei:

• B) Mensen kunnen, als diersoort zijnde, niet het recht aanvaarden om andere dieren uit te roeien of te exploiteren, waardoor dit recht wordt geschonden. Hij zou zijn geweten moeten gebruiken om de dieren te dienen.
• C) Elk dier heeft recht op aandacht, een goede behandeling en de bescherming van de mens.

Deze proclamatie op een UNESCO-hoorzitting verdeelde de dierenrechtenbeweging in de jaren zeventig en tachtig. Simpel gezegd, twee basisbewegingen met verschillende doelstellingen kwamen uit deze verklaring van dierenrechten voort.

De meer traditionele beweging concentreerde zich op de noodzaak voor de staat om dieren te beschermen. De nieuwere beweging legde de nadruk op het op gerechtelijk niveau brengen van de strijd voor dierenrechten.

Dierenwelzijn in de EU: het Europees Verdrag voor de bescherming van huisdieren

Bijna tien jaar na de Universele Verklaring van de rechten van dieren kwam het Europees Verdrag voor de bescherming van gezelschapsdieren. Deze beweging heeft ertoe bijgedragen om overal ter wereld nieuwe wetgeving inzake dierenbescherming aan te sporen, vooral in landen in de Europese Unie.

Het doel van dit initiatief was om de kwaliteit van leven van veel dieren onmiddellijk en ook praktisch te verbeteren. Ze deden dit op verschillende manieren, zoals het verbieden van verminkingen en het reguleren van het gebruik van dieren bij recreatieve activiteiten, zoals jagen.

De Europese Conventie was ook een belangrijke stap vooruit op het gebied van het overheidsbeleid met betrekking tot verantwoord huisdierbezit en de overbevolking van zwerfdieren.

Deze conventie vereiste ook dat federale overheden concrete maatregelen hielpen promoten om dierenmishandeling en achterlating te bestrijden. Dit betekende ook het bepleiten van de verantwoorde adoptie van huisdieren.

Een voorbeeld van een Europees land: Spanje

In Spanje is er nog steeds geen nationale wetgeving die specifiek het welzijn en de rechten van wilde dieren of huisdieren regelt.

Elke autonome regio van het land heeft verschillende verordeningen tegen dierenmishandeling. Elke regio heeft zijn eigen straffen ingesteld voor achterlaten, geweld en emotioneel of mentaal misbruik van dieren.

Dat gezegd hebbende, stelt artikel 337 van het Spaanse nationale wetboek van strafrecht dat er een jaar gevangenisstraf en het potentieel om te worden uitgesloten van het bezit van huisdieren geldt voor iedereen die onder andere:

• Een huisdier op onterechte wijze mishandeld op welke manier dan ook, waardoor wonden ontstaan die de gezondheid aanzienlijk beïnvloeden, of seksueel misbruik maakt van een:
  • gedomesticeerd of getemd dier.
  • elk type dier dat over het algemeen gedomesticeerd is.
  • een dier dat tijdelijk of permanent onder menselijke controle leeft
  • elk dier dat niet in het wild leeft.

Er is ook een andere nationale wet op het gebied van wilde dieren. Het Wetboek van Strafrecht vraagt namelijk om een gevangenisstraf van zes maanden tot twee jaar voor iedereen die:

• In gaat tegen wetten of algemene opvattingen van het publiek en:
  • Op beschermde wilde soorten jaagt, vist, verwerft, bezit of deze doodt.
  • Dergelijke soorten, delen ervan of daarvan afgeleide bijproducten vervoert.
  • Activiteiten onderneemt die de reproductie en migratie belemmeren of verhinderen.

Hoe zit het met de wetten te bescherming van dieren in de Verenigde Staten?

Net als Spanje zijn de meeste wetten ter bescherming van dieren in de Verenigde Staten op het niveau van de staten. Er zijn slechts enkele federale wetten voor dierenwelzijn. De rest wordt overgelaten aan steden en provincies.

De belangrijkste federale wet is de Animal Welfare Act van 1966. Deze wet heeft vooral betrekking op dierentuindieren en dieren voor laboratoriumonderzoek. Er zijn ook enkele kleine bepalingen over commercieel gefokte en verkochte dieren zoals honden bij puppyfabrieken.

Sindsdien zijn er andere wetten ondertekend met betrekking tot het slachten van dieren en bedreigde diersoorten, maar zoals we al zeiden, vindt de meeste wetgeving plaats op het niveau van de staten. Je kunt op de website van het Animal Legal Defense Fund zoeken naar een ranglijst van de beste en slechtste staten op het gebied van wetten ter bescherming van dieren.

Wetten ter bescherming van dieren in Latijns-Amerika

In 1954 keurde het Nationale Congres van Argentinië Wet 14.346 goed. Deze wet is ook vandaag nog steeds van kracht. Afgezien van het definiëren van de voorwaarden voor dierenmishandeling en wreedheid tegen dieren in Argentinië, verbiedt het ook het slachten van honden en katten in de provincie Buenos Aires.

Er zijn natuurlijk ook straffen voor het overtreden van deze wetten. De wet bepaalt: “Elke persoon die dieren mishandelt of wreed tegen ze is, kan veroordeeld worden tot een gevangenisstraf van vijftien dagen tot een jaar.”

Vele jaren later creëerde Mexico City de eerste wet voor de bescherming van dieren in het hele land. De wet bepaalt dat er maximaal vier jaar gevangenisstraf is als het overtreden wordt. Er zijn ook enkele grote boetes in vastgelegd voor iedereen die dieren mishandelt of het nu een huisdier, een wild dier of een gedomesticeerd dier is.

In 2018 keurde Colombia wet 1774 over dierenmishandeling en dierenbescherming goed. Na publicatie werd wreedheid, misbruik of geweld tegen wilde, exotische of gedomesticeerde dieren een officiële misdaad. De straffen kunnen dan tussen de 12 en 36 maanden gevangenisstraf zijn.

Zoals je ziet, is dierenbescherming geen garantie, afhankelijk van in welk deel van de wereld je je bevindt. Europa heeft een aantal belangrijke stappen gemaakt, maar er is over de hele wereld nog veel werk te doen. Zoek de wetten in je land op en kijk vervolgens wat je kunt doen om te helpen!