Soorten bloedarmoede bij katten

Een gebrek aan rode bloedcellen treft alle dieren even erg. Deze cellen zijn namelijk verantwoordelijk voor de zuurstofvoorziening in de lichaamsweefsels. In dit artikel leer je meer over de soorten bloedarmoede bij katten. Ook vertellen we hoe die ontstaat door het tekort aan erytrocyten in het bloed.

Als je denkt dat je kat aan deze ziekte zou kunnen lijden of je bent gewoon nieuwsgierig naar de wereld van de diergeneeskunde, dan is dit artikel iets voor jou. Bedenk echter dat alleen een dierenarts bevoegd is om een diagnose te stellen na het onderzoeken van de symptomen van je huisdier.

Wat is bloedarmoede bij katten?

De term bloedarmoede verwijst naar de pathologische toestand die bestaat uit een afname van het aantal erytrocyten (rode bloedcellen) in het bloed. Deze cellen bevatten een pigment dat hemoglobine heet. Het is verantwoordelijk voor het vervoeren van zuurstof- en koolzuurmoleculen in het bloed. Wanneer er dus een tekort aan deze cellen is, begint de zuurstofvoorziening van het lichaam te haperen.

Symptomen van bloedarmoede

Omdat het lichaam niet alle zuurstof krijgt die het nodig heeft, verslechteren zijn basisfuncties. Dit tekort geeft de volgende zichtbare symptomen:

• Zwakte. De kat is lusteloos, beweegt niet, wil niet spelen, en slaapt meer dan gewoonlijk.
• De bleke kleur van de slijmvliezen. Bij bloedarmoede wordt de perifere bloedtoevoer omgeleid, omdat de zuurstofvoorziening van vitale organen voorrang krijgt.
• Versnelde ademhaling. Dit ontstaat doordat het lichaam meer lucht probeert op te nemen om meer zuurstof op te nemen dan normaal, omdat er minder rode bloedcellen zijn om het te vervoeren. Als je kat meer dan 30 ademhalingen per minuut heeft, is dat een slecht teken.
• Gebrek aan eetlust. Door de zwakte voelt je kat zich ziek, zodat hij niet wil eten.
• Slechte adem. Zorg ervoor dat halitose niet het gevolg is van een gebitsprobleem.

Oorzaken van bloedarmoede bij katten

Bloedarmoede is vaak secundair aan andere pathologieën, zoals nierfalen, endocriene ziekten en zelfs problemen met het immuunsysteem. Bloedingen leiden uiteindelijk ook tot bloedarmoede door uitwendig of inwendig bloedverlies.

Bloedarmoede kan het gevolg zijn van verlies van rode bloedcellen, een gebrek aan synthese van rode bloedcellen, of de pathologische vernietiging van rode bloedcellen.

Soorten bloedarmoede bij katten

Ongeacht de oorsprong van bloedarmoede, kan deze pathologie op twee verschillende manieren optreden. Hieronder lees je er gedetailleerd over, en ontdek je ook welke behandeling de dierenarts hiervoor gebruikt.

Regeneratieve bloedarmoede

Hoewel elke vorm van bloedarmoede het leven van je kat kan bedreigen, is regeneratieve bloedarmoede de bloedarmoede die de beste prognose heeft. Bij regeneratieve anemie is het verlies van rode bloedcellen weliswaar pathologisch, maar het beenmerg is nog steeds in staat door te gaan met de aanmaak van bloedcellen.

Een voorbeeld van regeneratieve bloedarmoede is een bloedarmoede die veroorzaakt wordt door een uitwendige bloeding. Het is voldoende om de wond gewoon dicht te maken en het dier stabiel te houden tot het beenmerg de verloren gegane erytrocyten weer aanvult.

Zoals de naam al zegt, kan deze bloedarmoede omgekeerd worden als de oorspronkelijke oorzaken opgelost zijn. De behandeling is meestal op deze oorzaken gericht terwijl ze aangevuld wordt met vochttherapie en aanvulling van de stoffen die met het bloed verloren zijn gegaan.

Niet-regeneratieve anemie

Dit is de ernstigste van de soorten anemie bij katten. Ze treedt op omdat het dier niet in staat is normaal bloedcellen te synthetiseren en de onderliggende oorzaak betrokkenheid van het beenmerg is. Er zijn verschillende oorzaken die de aanmaak van erytrocyten kunnen belemmeren, waaronder we de volgende naar voren halen:

• Chronisch nierfalen. Dit wordt veroorzaakt door een daling in de concentratie van circulerend erytropoëtine. Dit is het hormoon dat de aanmaak van rode bloedcellen stimuleert.
• Endocriene ziekten, zoals hyperadrenocorticisme (ook bekend als het syndroom van Cushing).
• Voedingsdeficiënties, vooral ijzertekort.
• Beenmerghypoplasie of -aplasie.
• Feline leukemie. Deze ziekte tast in de ernstigste varianten het beenmerg aan.
• Feline infectieuze peritonitis (FIP), een dodelijke ziekte die veroorzaakt wordt door een soort coronavirus.

In deze gevallen hangt de behandeling af van de toestand van het beenmerg. Daarnaast speelt de pathologie die aan de bloedarmoede ten grondslag ligt een rol. De behandeling wordt meestal met de tijd verlengd.

Deze is er meer op gericht het dier kwaliteit van leven te geven. Ook probeert de dierenarts het verlies aan rode bloedcellen zoveel mogelijk te compenseren, maar dit zal niet in staat zijn om een definitieve oplossing te bieden.

Ik denk dat mijn kat bloedarmoede heeft, wat moet ik doen?

Als je tekenen hebt waargenomen van een van de soorten bloedarmoede bij katten die we hebben uitgelegd, aarzel dan niet om naar de dierenarts te gaan, want het is een pathologie die het leven van je dier in gevaar kan brengen. Bovendien zal het ook nodig zijn de oorzaak van de bloedarmoede zo snel mogelijk op te sporen.

Aandoeningen zoals inwendige bloedingen of vergiftiging door ongelukken vereisen onmiddellijke behandeling, vooral als ze al bloedarmoede veroorzaken.

Het eerste wat ze in de kliniek zullen doen is het totale aantal rode bloedcellen in het bloed van de katachtige controleren, samen met hun grootte en vorm. Ze zullen hiervoor een hemogram gebruiken.

Bovendien zullen ook de nodige tests (wetenschappelijke link) uitgevoerd worden om de pathologie te vinden die de bloedarmoede veroorzaakt. Eenmaal ontdekt, kun je op de verkregen resultaten de juiste behandelingen toepassen.

Bedenk tenslotte dat regelmatige controle van de gezondheid van je kat een goede manier is om veel ernstige ziekten te voorkomen die bloedarmoede kunnen veroorzaken.

Het is waar dat katten het meestal niet leuk vinden om naar de dierenarts te gaan, maar we verzekeren je dat de stress die ermee gepaard gaat veel beter is dan het niet op tijd ontdekken van een levensbedreigende ziekte.