Kom alles te weten over oorontsteking bij honden
Oorontsteking is een veelvoorkomende ziekte bij honden. Sommige rassen zijn echter gevoeliger voor deze ziekte dan andere. Dat is te wijten aan meerdere factoren die te maken hebben met hun hygiëne, lichaamsbouw en gedrag.
Oorontsteking of otitis kan zowel extern als intern optreden. In het eerste geval is de huid van de gehoorgang ontstoken. Bij een interne oorontsteking is daarentegen het middenoor ontstoken. Externe oorontsteking komt het meest voor, zowel bij mensen als bij dieren. Als je ontsteking echter negeert, dan kan die een ernstigere infectie veroorzaken die tot gehoorverlies kan leiden.
Oorzaken van oorontsteking bij honden
Er zijn vele redenen waarom oorontsteking zich kan ontwikkelen. Specialisten classificeren ze meestal als primaire of secundaire oorzaken.
- De primaire oorzaken van een ontstoken oor hebben te maken met de leefomgeving en de gewoonten van je hond. Je hond kan bijvoorbeeld in een zeer vochtige omgeving leven en kan gewend zijn om voortdurend in bad te gaan. Deze medische aandoening kan het gevolg zijn van allergieën, infecties of vreemde voorwerpen in het oor. Enkele frequente boosdoeners zijn doornen of twijgen die het dier zelf niet alleen kan verwijderen.
- Secundaire oorzaken zijn een direct gevolg van andere ziekten of aandoeningen. Bacteriën, schimmels of gist veroorzaken bijvoorbeeld zelf geen ontsteking aan het oor, maar kunnen wel tot andere infecties leiden. Oorontsteking zelf kan bovendien ook verdere infecties veroorzaken. Een uitwendige infectie kan zich vervolgens verder verspreiden en het binnenoor aantasten. Op die manier kan de infectie fibrose of verkalking veroorzaken.
Rassen die gevoelig zijn voor oorontsteking
Zoals eerder aangehaald zijn bepaalde hondenrassen significant kwetsbaarder voor ontstoken oren dan andere rassen. Zo zijn honden met hangende oren of kleine gehoorgangen een stuk vatbaarder voor deze ziekte. De anatomie van het oor van een cockerspaniël laat bijvoorbeeld geen goede verluchting toe. Daardoor blijft het oor vochtig, met een laag zuurstofgehalte. Deze aandoening komt ook voor bij beagles en basset hounds.
Honden met veel vacht in hun oren (of een lange en harige vacht in het algemeen). zijn ook vatbaarder voor deze ziekte, omdat er zich veel afscheidingen kunnen ophopen in de vacht. Dat kan dan uiteindelijk leiden tot allergieën of infecties. Rassen zoals Yorkshire terriërs, bordercollies, en Duitse en Belgische herders hebben vaak last van deze ziekte.
Hoe zorg je voor honden die gevoelig zijn voor oorontsteking?
Een goede hygiëne is essentieel voor honden die kwetsbaarder zijn voor deze aandoening. Praat echter met een specialist voordat je zelf reinigingstechnieken gaat uitproberen. Hoewel alle huisdieren hun oren schoon moeten houden, is de manier waarop je ze moet reinigen zeker niet voor elk hondenras hetzelfde.
Het eerste wat je moet doen is het oor vrijhouden van afscheidingen, vooral bij honden met veel vacht in hun oren. Gebruik geen wattenstaafjes, want die kunnen interne verwondingen veroorzaken. Reinig alleen het uitwendige oor, zo ver als je vingers kunnen reiken.
Honden die gevoelig zijn voor oorontsteking moet je ook niet te vaak in bad stoppen. Eén grondig bad per maand zal wel volstaan. De rest van de tijd kun je zijn lichaam gewoon afspoelen, maar dan zonder zijn hoofd nat te maken. Het is eveneens belangrijk om overtollig vocht op de huid van het dier te verwijderen. Als je jouw hond bijvoorbeeld een dagje meeneemt naar het strand of als het hard regent, dan moet je bijzonder waakzaam zijn voor ontstekingen.
Hoe kun je deze ziekte vaststellen?
Hieronder vind je enkele gemakkelijk herkenbare symptomen van een uitwendige oorontsteking:
- Je hond krabt vaak aan zijn oren, of wrijft ze over de grond.
- Hij schudt regelmatig met zijn hoofd.
- Hij vertoont agressief gedrag als je zijn oren probeert aan te raken.
- Je ziet meer afscheiding aan zijn oren dan normaal.
- In chronische gevallen is er sprake van evenwichtsverlies of desoriëntatie. Er is ook meer bloedophoping in de oorschelp.
Wanneer je een van deze symptomen opmerkt moet je de hond laten controleren door een specialist. Hij kan het oor controleren met een otoscopie en de afscheidingen analyseren met behulp van test op cytologisch niveau. In complexere gevallen is het nodig om stukjes huid weg te schrapen of snijden, een biopsie uit te voeren of een röntgenfoto te maken.
De behandeling zal vermoedelijk tussen de 21 en 30 dagen duren en omvat meestal zowel uitwendige als inwendige medicatie. In ieder geval moet een medisch specialist altijd het verdere verloop van de behandeling kunnen opvolgen en bijsturen.