Alles over het gedrag en de kenmerken van opossums
Ontdek met ons in het artikel van vandaag alles over het gedrag en de kenmerken van opossums, ook wel buidelratten genoemd. Opossums zijn een van de meest bekende buideldieren ter wereld. Alleen al op het Amerikaanse continent zijn er bijna 100 verschillende soorten van dit zoogdier.
Hun fysieke gelijkenis met ratten veroorzaakt bij sommige mensen een afkeer. Dit vriendelijke dier vormt echter geen van de soorten risico’s die knaagdieren met zich meebrengen.
Een van de belangrijkste kenmerken van opossums is hoe volgzaam ze zijn wanneer ze met mensen omgaan. Zozeer zelfs dat sommige brutale mensen ze als exotische huisdieren aanschaffen en er over opscheppen.
De zorg en aandacht die dit soort dier nodig heeft, is echter vaak groter dan de ‘goede bedoelingen’ van degenen die ze kopen of vangen. In veel gevallen laten ze de opossum uiteindelijk in een onbekende habitat vrij, wat voor hen een zekere dood betekent.
Een andere reden waarom opossums sterven is, omdat ze tijdens het lopen onhandig zijn, waardoor ze vaak door auto’s overreden worden. Als gevolg hiervan sterven honderden vrouwelijke opossums terwijl ze hun pups in hun buidel dragen. Hierdoor worden de pups wees en hebben ze weinig kans op overleven.
Gedrag en kenmerken van opossums
Op sommige plaatsen staan ze bekend als buidelvossen. De kenmerken van opossums omvatten ook hun kleine en heldere ogen, die perfect in hun hoofd passen, en hun langwerpige snuiten. Ook kan hun vacht in kleur variëren tussen grijs, bruin, zwart en wit. Hun staarten hebben echter geen vacht, waardoor ze zich beter aan boomtakken vast kunnen houden.
Net als primaten hebben ze grote, tegenovergestelde duimen. Ze behoren echter niet tot die afkomst. Als gevolg hiervan zijn ze geweldige klimmers. Ze worden nooit langer dan 40 centimeter, de staart niet meegerekend, en kunnen tot vijf kilo wegen. Hun levensverwachting is ongeveer acht jaar.
Het gedrag van dit buideldier is onvoorspelbaar en hoewel het meestal onschadelijk is, hebben sommigen nerveuze en hyperactieve afwijkingen aangetoond. In sommige gevallen kunnen ze agressief worden als ze niet onder de juiste omstandigheden worden gehouden.
Opossums staan wereldwijd bekend om hun instinct voor zelfbehoud. Wanneer hij zich bedreigd voelt, dan vertraagt hij zijn hartslag, valt op de grond met zijn lichaam volledig stijf en met zijn mond open, zodat het lijkt alsof hij dood is. Naderhand, wanneer hij ziet dat het gevaar voorbij is, staat hij op en gaat verder met zijn dagelijkse leven.
Dieet
Aangezien het een omnivoor is, verspilt dit buideldier geen voedsel dat het op zijn pad vindt. Hun dieet omvat:
- Bladeren
- Bloemen
- Fruit
- Insecten
- Zelfs enkele kleine zoogdieren
- Reptielen
- Vogels
Bovendien eten opossums, nadat ze van hun natuurlijke habitat naar de grenzen van dorpen en steden zijn verplaatst, ook afval van voedsel en de overblijfselen van andere dieren. Ze hebben zeer scherpe tanden en een buitengewoon sterke kaak waarmee ze hun prooi vraatzuchtig op kunnen slokken.
De kenmerken van de voortplanting bij opossums
Deze zoogdieren bereiken op de leeftijd van 10 maanden seksuele volwassenheid. Tijdens het paarseizoen geeft het vrouwtje een geur af, die voor de mens onaangenaam is. Dit laat het mannetje weten wat de beste tijd is om zich voort te planten.
Het vrouwelijke voortplantingssysteem is verdeeld in twee vagina’s, twee baarmoeders en twee keer een baarmoederhals. Het mannetje van zijn kant heeft een tweevoudige penis. De draagtijd is relatief kort, omdat slechts twee weken voldoende zijn om een nest van maximaal 16 nakomelingen te laten groeien.
Bij de geboorte zoeken de baby-opossums in de buidel naar de tepels van hun moeder en blijven daar ongeveer 50 dagen. Wanneer ze de buidel van hun moeder verlaten, hangen ze aan de rug van hun moeder totdat ze zelfstandig kunnen functioneren.
Wat te doen als je een baby-opossum vindt?
Zoals we eerder al zeiden, is het gebruikelijk om baby-opossums te vinden die wees zijn. Als je een nest of een enkele pup van deze soort tegenkomt, zijn er enkele belangrijke overwegingen die je in gedachten moet houden.
Het eerste is om te proberen het leven van het dier te redden, en je kunt hiervoor je lichaamswarmte en je kleding gebruiken. Plaats het eerst voorzichtig dicht bij je borst of buik en bedek het met je kleding of een stuk stof. Het doel hiervan is om het de warmte te geven die het nodig heeft.
Als je dan voelt dat hij weer een gezonde temperatuur heeft gekregen, laat je het in de doek gewikkeld en breng je het over naar een kleine kartonnen of plastic doos.
Het is een goed idee om met de plaatselijke natuurdiensten te communiceren, zodat zij voor de baby kunnen zorgen. In hun faciliteiten hebben ze voor dit soort omstandigheden gespecialiseerd personeel. Ze zullen daardoor weten hoe ze met de nodige snelheid en verantwoordelijkheid op de situatie moeten reageren.
Een baby opossum voeren
Terwijl de gespecialiseerde hulp onderweg is, is het belangrijk om de baby opossum te voeden. Om dit te doen, kun je het een commercieel wei-merk geven: dit voorkomt uitdroging. Geef de baby om de twee uur twee milliliter wei voor elke 50 gram gewicht, en je zult verbetering zien.
Als je thuis geen wei hebt, dan kun je je eigen formule maken met twee eetlepels suiker en een snufje zout verdund in één liter water. Dien het toe met een spuit, die je voor elk gebruik moet wassen en voor elk van de baby’s moet je een eigen spuit hebben.
Dit is in deze gevallen de eerste hulp. Er zijn echter andere soorten zorg die alleen specialisten effectief kunnen bieden. Als je geen plaatselijke natuurdiensten hebt, ga dan naar een dierenarts. Op die manier kan hij je andere acties vertellen die je kunt ondernemen om het welzijn van het nest te waarborgen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Albino, S., Tello, E. L., & Romero, A. G. (2022). El tlacuache y sus primos mexicanos. Therya ixmana, 1(3), 89-91. http://mastozoologiamexicana.com/ojs/index.php/theryaixmana/article/view/241
- Alcocer, F. E. S., & Flota-Bañuelos, C. (2023). Los tlacuaches¿ Héroes sin capa o villanos?. Therya ixmana, 2(2), 57-58. http://mastozoologiamexicana.com/ojs/index.php/theryaixmana/article/view/340
- Arcangeli, J. (2014). Manejo de crías de zarigüeya (Didelphis virginiana) en cautiverio. REDVET. Revista Electrónica de Veterinaria, 15(9), 1-13. https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=63632727002
- Bezerra-Santos, M. A., Ramos, R. A. N., Campos, A. K., Dantas-Torres, F., & Otranto, D. (2021). Didelphis spp. opossums and their parasites in the Americas: A One Health perspective. Parasitology Research, 1-21. https://link.springer.com/article/10.1007/s00436-021-07072-4
- Flórez, F., & Vivas, C. (2020). Zarigüeyas (Chuchas Comunes) Marmosas y Colicortos en Colombia. Fundación Zarigüeya–FUNDZAR, Medellín, Colombia. https://www.metropol.gov.co/libro-zarigueyas
- Gallego-Rodriguez, R. S., Leysner-Tavera, J., & Aguirre, J. C. (2019). Fractura mandibular múltiple en una zarigüeya (Didelphis marsupialis), estudio radiológico forense. Revista Colombiana de Ciencia Animal Recia, 11(1), 146-153. http://www.scielo.org.co/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S2027-42972019000100146
- Humphreys, R. K., & Ruxton, G. D. (2018). A review of thanatosis (death feigning) as an anti-predator behaviour. Behavioral ecology and sociobiology, 72, 1-16. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5769822/
- Integrated Taxonomic Information System. (s.f.). Didelphimorphia Gill. Consultado el 28 de abril de 2023. https://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&anchorLocation=SubordinateTaxa&credibilitySort=TWG%20standards%20met&rankName=Genus&search_value=552290&print_version=SCR&source=from_print#SubordinateTaxa
- Lozada, S., Fernando Ramírez, G., & Henry Osorio, J. (2015). Características morfológicas de un grupo de zarigüeyas (Didelphys marsupialis) del suroccidente colombiano. Revista de investigaciones veterinarias del Perú, 26(2), 200-205. http://www.scielo.org.pe/scielo.php?pid=S1609-91172015000200005&script=sci_arttext&tlng=en
- Nilsson, M. A., Arnason, U., Spencer, P. B., & Janke, A. (2004). Marsupial relationships and a timeline for marsupial radiation in South Gondwana. Gene, 340(2), 189-196. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0378111904004548
- Siciliano, L. (2013). “Didelphidae” (On-line). Animal Diversity Web. Consultado el 3 de mayo de 2023, disponible. https://animaldiversity.org/accounts/Didelphidae/
- Tardieu, L., Adogwa, A. O., & Garcia, G. W. (2017). Didelphis species, neo-tropical animals with the potential for intensive production: Part 1 Review of taxonomy, natural history, general biology, animal behaviour, and nutrition. Tropical Agriculture (St Augistine), 94(2), 157-174. https://www.researchgate.net/publication/314170198_Didelphis_species_neo-tropical_animals_with_the_potential_for_intensive_production_Part_1_Review_of_taxonomy_natural_history_general_biology_animal_behaviour_and_nutrition
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.