Bestaan er ook vogels zonder veren?

Geschreven en geverifieerd door de biologe Raquel Rubio Sotos

Laatste update: 21 december, 2022

De veren van vogels zijn hun grote onderscheidende kenmerk, en zijn uniek voor deze dieren. Ze zijn een epidermale structuur die helpt om de temperatuur op peil te houden, de balts uit te voeren en hen tegen roofdieren te beschermen, en die hen ook in staat stelt zich zowel in de lucht als in het water te vervoeren. Vandaag stellen we dus de vraag: bestaan er vogels zonder veren?

Afhankelijk van het gebied van de vogel en of ze vliegen of niet, zijn er verschillende soorten veren. Aan de ene kant hebben we bedekkende veren, zoals dons, die een thermoregulerende functie hebben. Voor de vlucht gebruiken ze de primaire en secundaire veren van de vleugels, en de staartveren.

Als je ziet hoe belangrijk veren voor vogels zijn, bestaan er dan vogels zonder veren? Om het antwoord te weten te komen, hoef je alleen maar verder te lezen.

Bestaan er vogels zonder veren?

Zoals we al gezien hebben, zijn veren een kenmerkende en unieke eigenschap van vogels. Het zijn structuren die uit keratine bestaan. Men kan ze in verschillende delen verdelen.

Aan de ene kant hebben we de rachis, die het stijve deel van de veren is, en als hij in contact komt met de huid wordt hij breder en heet de calamus. Het andere deel van de veren is het vexillum, dat zijn lellen die aan de zijkanten van de rachis groeien.

De veren van vogels vormen een ingewikkeld netwerk dat hen in staat stelt een grote last te dragen, en dit stelt hen in staat te vliegen. Om een perfect verenkleed te behouden, voeren vogels een nauwgezette verzorging uit.

Bij de meeste vogels, met uitzondering van pinguïns, groeien de veren in een gebied van het lichaam dat pterylae genoemd wordt, en dat op zijn beurt omgeven wordt door kale gebieden die apteria genoemd worden .

Wat het bestaan van vogels zonder veren betreft: in volwassen toestand en onder normale omstandigheden hebben alle vogels veren. Er zijn echter vogels bij wie bepaalde delen van het lichaam van veren verstoken zijn. Denk aan gebieden zoals de kop, op sommige plaatsen die gebruikt worden voor de balts en bij het broeden bevinden zich vlekken in het buikgebied.

Gieren (orde Cathartiformes)

In het algemeen zijn de meeste gieren aaseters en neigen ze naar vogels zonder veren in het kop- en halsgebied. Dit hangt samen met de manier waarop ze zich voeden.

Om van de karkassen te eten steken gieren hun kop in verschillende lichaamsopeningen, van die welke al door andere roofdieren geopend zijn, tot de eigen lichaamsopeningen van het dier, zoals de anus en het rectum. Hierdoor raken kop en hals gevuld met bloed, uitwerpselen en bacteriën.

Door het ontbreken van veren op deze plaatsen kunnen ze gemakkelijker de hygiëne in dit gebied handhaven, waardoor ze ziekten vermijden en ook mobieler zijn bij het kaalpikken van het karkas.

Kalkoenen (familie Phasianida) 

Kalkoenen zijn vogels zonder veren in het kop- en halsgebied. De baltsfactor kan een van de belangrijkste oorzaken van dit verschijnsel zijn. Hoewel mannelijke en vrouwelijke kalkoenen in dat gebied geen verenkleed hebben, heeft het mannetje veel karbonkels.

Karbonkels zijn uitsteeksels op hals en kop, hoe groter en kleurrijker ze zijn, en hoe aantrekkelijker ze zijn voor vrouwtjes. Bovendien neemt men aan dat het een aanpassing is om de hitte van de omgeving te vermijden.

Een studie in het tijdschrift Plos Biology (Spaanse link), heeft ontdekt dat het speciale metabolisatieproces van vitamine A dat deze vogels bezitten, een eiwit aanmaakt dat de groei van veren in de gebieden van de kop en de nek verhindert.

Kiwi (Apteryx) 

De kiwi behoort tot het geslacht Apteryx, dat hetzelfde is als struisvogels en emoes. Het zijn iconische vogels in Nieuw-Zeeland – die niet vliegen en met vrijwel geen vleugelgroei. Op het eerste gezicht lijken ze vogels zonder veren, want wat ze hebben is dons dat verward kan worden met hard haar. Hun veren zijn niet volledig ontwikkeld door aanpassingen aan het klimaat.

Amerikaanse fregatvogel (Fregata magnificens) 

Fregatvogels zijn zeevogels. In dit geval wordt de soort Fregata magnificens, gekenmerkt door zijn baltsgedrag. Deze vogels hebben een gebied zonder veren in de kropzone. In plaats daarvan hebben ze een felrode gular pouch, die tijdens de broedperiode opzwelt om vrouwtjes aan te trekken.

Kaalkopbuulbuul (Pycnonotus hualon) 

De Kaalkopbuulbuul (Pycnonotus hualon), is een in Laos endemische vogel. Het ontbreken van veren op zijn gezicht is kenmerkend voor deze soort. Hij werd ontdekt in 2009 en er is op dit moment weinig informatie over. Hij valt daarnaast op door zijn zang.

Vogels zonder veren door verschillende redenen

In gevallen van vogels zonder veren die normaal wel veren hebben, kan het veroorzaakt worden door andere factoren, zowel ethologische als medische. Hier volgen enkele voorbeelden.

Pathogene ziektekiemen

Er zijn veel ziekteverwekkers die vogels veerloos kunnen maken. Een van de bekendste ziekten is het Polyomavirus, dat vooral grasparkieten treft. Een van de symptomen die het veroorzaakt is het verschijnen van rode petechiën samen met het vallen van het verenkleed. Bovendien gaat het gepaard met verlies van eetlust en depressie, en is vaak fataal.

Een andere ziekte die veerverlies veroorzaakt is snavel- en vederziekte. Deze treft meestal alleen papegaaiachtigen en is vaak fataal. Deze ziekte tast het immuunsysteem van de vogels aan en is zeer besmettelijk. Als het acuut optreedt, treedt behalve spijsverteringsproblemen ook veerverlies op, samen met pijn in het gebied.

Als het een chronisch geval is, kunnen getroffen vogels verscheidene jaren met de ziekte leven. In dit geval worden de veren broos, gebroken, verkleurd, gekruld en misvormd. Omdat de ziekte de veerfollikels aantast, zijn de veren, als ze eenmaal uitgevallen zijn, niet meer in staat ze te vervangen.

Gedragsstoornissen

Een van de belangrijkste oorzaken van veerverlies bij vogels is stress. In hun veren pikken bij vogels is normaal en noodzakelijk voor de juiste stand van de veren en hun hygiëne, maar als het omslaat in een dwangmatige houding of stereotypie, spreken we van pikken.

Normaal begint pikken op een klein en plaatselijk gebied. Als het niet op tijd ontdekt wordt of als men dit gedrag niet afstopt, kan het bij de getroffen individuen tot zelfverminking leiden.

Als pikken bij vogels ontdekt wordt, is het belangrijk de mogelijke oorzaak te vinden die het opwekt. In dit geval zijn er drie hoofdoorzaken:

• Organisch. Deze hebben te maken met gezondheidsproblemen bij de vogel, of het nu gaat om uitwendige parasieten zoals mijten en luizen, inwendige parasieten, verkeerde voeding die tot ondervoeding leidt, allergieën, en virussen of ziekteverwekkers zoals die we eerder zagen.
• Milieu. Ontoereikende lichtomstandigheden, vochtigheid, temperatuur, irriterende stoffen in de omgeving (tabak, dampen), onjuiste plaatsing van hun kooi, gebrek aan voedsel, en geen prikkels kunnen allemaal stress en verveling veroorzaken die tot pikken leiden.
• Gedrag. Dit komt alleen voor bij vogels in gevangenschap. Situaties van hypergehechtheid aan de eigenaars, gebrek aan gezelschap en omgevingsverrijking, en angsten en fobieën kunnen allemaal leiden tot een obsessief-compulsieve stoornis zoals pikken.

Idealiter ontdek je het probleem zo snel mogelijk en neem je contact op met een deskundige. Op die manier kun je dit gedrag zo snel en doeltreffend mogelijk verhelpen.

Folliculaire cyste

Dit is een – meestal aangeboren – probleem dat vaker voorkomt bij vogels met een hoge vederdichtheid, zoals papegaaien en kanaries.

De cysten ontstaan wanneer de veer niet in de opperhuid kan doordringen en naar binnen groeit, waardoor een knobbel ontstaat. Om deze cysten te verwijderen is een operatie nodig, meestal met een elektrische scalpel, want er is momenteel geen andere behandeling.

Afwijkingen in de ontwikkeling van de veren

Een manier om gemakkelijk te zien of er afwijkingen in de ontwikkeling van de veren zijn, is door te letten op het vervellingspatroon van de vogels en de kleur van de veren. Onder normale omstandigheden vervellen vogels driemaal per jaar, met uitzondering van bepaalde vogels, zoals pinguïns. Als vogels voortdurend vervellen, betekent dat dat er iets mis is.

Als er bijna voortdurend vervelling optreedt, wordt dat meestal veroorzaakt door onaangepaste temperaturen voor de betrokken individuen. Het verenkleed helpt om de temperatuur van de vogels te thermoreguleren, en als het te warm is, zullen ze voortdurend veren afwerpen, wat tot zwakte en ernstige gezondheidsproblemen kan leiden.

Een andere manier om een abnormaliteit in de ontwikkeling van de veren op te sporen is via hun kleuring. Normaal zijn veren helder gekleurd. Als ofwel de helderheid ofwel de kleur verandert, gaat dat meestal samen met een slecht dieet, met weinig variatie, en arm aan voedingsstoffen, waardoor problemen in hun ontwikkeling ontstaan.

Chrysantenziekte

Dit is een genetische en aangeboren ziekte die de vedergroei stopt. Vogels met deze aandoening hebben ernstige problemen met het regelen van hun lichaamstemperatuur. Daarom moet men ze steeds in optimale omstandigheden houden om kwalen en fysiologische problemen te voorkomen.

Altriciale broedsels

In de natuur zijn er bij vogels twee soorten jongen. Aan de ene kant hebben we nestjongen, die open ogen hebben en dichtklappen zodra ze geboren zijn. Dit komt veel voor bij eenden, waterhoentjes, en fazanten. Hierdoor kunnen de jongen kort na de geboorte hun eigen voedsel halen en lopen.

Altriciale jongen zijn jongen die hulpeloos, veerloos en met gesloten ogen geboren worden. In dit geval zijn de ouders verantwoordelijk voor het voeden en verzorgen van de jongen, tot ze geleidelijk veren ontwikkelen en het nest verlaten. In dit geval zijn deze vogels zonder veren van nature zo tot ze volledig ontwikkeld zijn.

Dus, hier zijn enkele gevallen van vogels zonder veren. Heb je een vogel die symptomen of vreemd gedrag vertoont, breng hem dan in de kortst mogelijke tijd naar een deskundige, zodat je snel de oorzaak(en) van dit veerverlies kunt vinden, en de stress die dit voor de vogel oplevert.