Wat eten kikkervisjes eigenlijk?
Geschreven en geverifieerd door de bioloog Cesar Paul Gonzalez Gonzalez
Kikkers (Anura) doorlopen een complexe levenscyclus die hen volledig doet transformeren om hun volwassen stadium te bereiken. Met andere woorden, ze ondergaan een metamorfoseproces, waarin ze hun larvale uiterlijk veranderen en veranderen in de typische kikkers of padden. Toch leven ze daarvoor als kikkervisjes en leven, eten en gedragen ze zich anders dan volwassen kikkers.
Ondanks hun belang wordt er weinig aandacht besteed aan kikker- en paddenlarven. Dat komt omdat ze het in dit stadium nauwelijks enkele weken uithouden. Door de vergankelijkheid wordt veel van hun dieet, gedrag en kenmerken over het hoofd gezien.
Daarom laten we je in dit artikel meer zien over hun biologische opbouw. Lees verder en ontdek wat ze zijn, wat ze eten, en nog wat meer feiten over kikkervisjes.
Wat zijn kikkervisjes?
Kikkervisjes vertegenwoordigen een deel van de levenscyclus van anura amfibieën. Het uiterlijk van de larven lijkt sterk op dat van een kleine vis. Hun lange staart en uitwendige kieuwen geven ze een kenmerkend uiterlijk. Dit stadium is uniek bij staartloze amfibieën (anura), want hun zustergroep (caudaten) heeft larven die meer op volwassen dieren lijken.
Met andere woorden, deze kikkervisjes zijn het die na het uitbroeden van het ei uit het ei komen en gemiddeld 1 tot 3 maanden in deze toestand blijven. In die tijd maken ze metamorfose door, wat een volledige gedaanteverwisseling is van hun “vissen” uiterlijk tot de gedaante van een kikker of pad. Dit proces verloopt progressief, zodat elke structuur beetje bij beetje verschijnt.
Je zou kunnen zeggen dat deze cyclus jaren evolutie in een paar maanden samenvat. Deze verandering lijkt namelijk sterk op de overgang van levende wezens van water naar land.
Als je het eenvoudiger wilt zien, kun je het metamorfoseproces vergelijken met wat de vissen moesten doen om de rest van de gewervelde dieren te doen ontstaan. Dit is een van de meest fascinerende eigenschappen van amfibieën.
Dat laatste is maar een analogie, want metamorfose en evolutie zijn heel verschillende processen. Het laatste komt tot uiting na duizenden jaren van soortvorming.
Wat eten kikkervisjes?
Het belangrijkste doel van de kikkervisjes is zo snel mogelijk te groeien om aan de eisen van hun metamorfose te voldoen. Daarom moet hun dieet voedsel bevatten dat overvloedig in water voorkomt.
Dit verklaart waarom het herbivore organismen zijn, want planten zijn meestal een van de gemakkelijkste bronnen om te vinden. Bovendien kunnen ze zich ook voeden met sediment of door bij het zwemmen het water te filteren.
Hoewel gezegd is dat kikkervisjes bij voorkeur planten eten, hangt de manier waarop ze dat doen sterk af van de structuur van hun mond. In feite kunnen ze een soort heel eenvoudige tanden hebben, die dienen om op stenen te knagen of hun voedsel te vermalen. Daarnaast zijn de larven, afhankelijk van de hardheid van deze “tanden,” in staat dierlijke resten of andere kikkervisjes op te eten.
Dit laatste kan je intrigeren, want we vermeldden hierboven dat het herbivoren waren. In zeldzame gevallen zijn kikkervisjes echter opportunistischer en eten wat in hun omgeving voorhanden is. Uiteindelijk is wat ze het meest nodig hebben groeien. In het water kunnen ze het slachtoffer worden van vele roofdieren.
Hoe eerder een kikker of pad een kikkervisje wordt, hoe eerder het kikkervisje uit zijn meest kwetsbare stadium is.
Wat moet ik doen als ik een kikkervisje in gevangenschap heb?
Omdat kikkers en sommige padden populaire huisdieren geworden zijn, is de kans groot dat je er op een gegeven moment aan denkt om ze te gaan houden. Daarom vraag je je misschien af wat kikkervisjes in gevangenschap eten of wat je moet doen om ze te verzorgen.
Allereerst is het goed te bedenken dat de wetten van sommige landen het verzamelen van eitjes, kikkervisjes of exemplaren van bepaalde kikkers en padden niet toestaan. Dit betekent dat je voorzichtig moet zijn met het kopen, verkopen en vangen van beschermde soorten die in je omgeving niet zijn toegestaan.
Bedenk bovendien dat het levende wezens zijn en geen speeltjes. Je moet er dus voor zorgen dat ze alles hebben wat nodig is om te overleven.
Kikkervisjesvoer in gevangenschap
Als de kikkervisjes eenmaal geïnstalleerd en aan hun kunstmatige habitat gehecht zijn, moet je ze voeden met een soort vegetatie. Ze hebben een bijzondere voorliefde voor het geslacht Elodea, al zou het veel beter zijn als je er in slaagt algen van een andere soort als aanvulling te krijgen. Verse sla en spinazie werken vrij goed, maar vergeet niet ze goed te wassen om ziekte te voorkomen.
Je kunt ook commerciële pellets gebruiken voor vissen waarvan het dieet voornamelijk uit algen bestaat, zoals spirulina. Vermijd ze als de kenmerken van het verwerkte voedsel niet voldaan zijn.
Veel varianten gebruiken namelijk materiaal van dierlijke oorsprong, dat schadelijk kan zijn. Al het bovenstaande hangt nauw samen met de herbivore gewoonten van kikkervisjes. Je zult je wellicht herinneren dat dit hun voornaamste manier van voeden is.
Hoeveel keer per dag eten kikkervisjes?
Wat de hoeveelheid betreft, zijn er geen starre regels. Dat komt omdat het veel zal afhangen van de beschikbaarheid van de voedingsstoffen die elke soort in zijn natuurlijke omgeving heeft.
De algemene aanbeveling is echter dat er 2 tot 3 maaltijden per dag gegeven worden in kleine hoeveelheden. Zo kun je waarnemen hoeveel niet opgegeten voedsel er overblijft. Op bases daarvan kun je de dosering aanpassen om verspilling tegen te gaan.
Hoewel hun voedsel meestal fijngemalen wordt, is dit niet echt nodig. Je hebt zo echter wel een betere controle over de hoeveelheden. Naarmate hun ledematen verschijnen en groeien, zullen de kikkervisjes vlees beginnen te eten.
Op dat moment kun je doorgaan met de pellets of een insectenetend dieet beginnen. In dit stadium kun je beter larven, wormen, of wat microarthropoden gebruiken die hun voeding aanvullen.
In hun volwassen stadium zijn alle kikkers en padden insecteneters.
Als je een groepje kikkervisjes in een beekje ziet, kun je in de verleiding komen ze mee naar huis te nemen. Maar voor ze zorgen is geen spelletje en moet ook niet licht opgevat worden, want we hebben het over een levend wezen, niet over speelgoed. Alle soorten bevatten een bijzondere schoonheid in zich die je kunt waarderen in hun natuurlijke omgeving.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Teplitsky, C., Plénet, S., Léna, J. P., Mermet, N., Malet, E., & Joly, P. (2005). Escape behaviour and ultimate causes of specific induced defences in an anuran tadpole. Journal of evolutionary biology, 18(1), 180-190.
- Eterovick, P. C., & Barros, I. S. (2003). Niche occupancy in south-eastern Brazilian tadpole communities in montane-meadow streams. Journal of tropical ecology, 19(4), 439-448.
- Caut, S., Angulo, E., Díaz-Paniagua, C., & Gomez-Mestre, I. (2013). Plastic changes in tadpole trophic ecology revealed by stable isotope analysis. Oecologia, 173(1), 95-105.
- Mijares-Urrutia, A. (1998). Los renacuajos de los anuros (Amphibia) altoandinos de Venezuela: morfología externa y claves. Revista de Biología Tropical, 46(1), 119-143.
- Altig, R. (2006). Tadpoles evolved and frogs are the default. Herpetologica, 62(1), 1-10.
- Crump, M. L. (1986). Cannibalism by younger tadpoles: another hazard of metamorphosis. Copeia, 1986(4), 1007-1009.
- Kupferberg, S. J. (1997). The role of larval diet in anuran metamorphosis. American Zoologist, 37(2), 146-159.
- O’Rourke, D. P., & Rosenbaum, M. D. (2015). Biology and diseases of amphibians. In Laboratory animal medicine (pp. 931-965). Academic Press.
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.