Wat eten kikkers eigenlijk?
Geschreven en geverifieerd door de bioloog Samuel Sanchez
Kikkers zijn amfibieën die erg schattig lijken dankzij hun kleine formaat, uitpuilende ogen en schijnbare kwetsbaarheid. Ze hebben een zeer dunne huid en een grote mond in vergelijking met de rest van hun lichaam. Daardoor hebben ze een komische vorm die een cartoon waardig is. Er is echter niets schattigs aan hun eetgewoonten. Zou je willen weten wat kikkers eten? Lees dan verder!
Deze dieren zijn bij uitstek roofzuchtig, hoewel hun eetgewoonten gedurende hun leven veranderen. Daarbij worden er opmerkelijke verschillen waargenomen tussen voor en na hun metamorfose. Hieronder vertellen we je alles wat je moet weten over het dieet van deze vriendelijke dieren. Mis het niet.
Wat zijn kikkers?
Voordat we in het menu van een kikker duiken, moeten we een paar basisprincipes over deze dieren te weten komen. Kikkers behoren tot de amfibieën, een groep die ook salamanders en wormsalamanders omvat. Het zijn specifiek anura-amfibieën, omdat ze geen staart hebben en hun lichaam plat is. Dit in tegenstelling tot Urodela’s.
Naar schatting wordt 88% van de amfibieën geclassificeerd als anura. Dit is een groep die meer dan 7.100 soorten omvat, verdeeld over 55 families.
Op dit punt moet worden opgemerkt dat een kikker elke soort omvat binnen de Anura-orde, ongeacht zijn vitale kenmerken of de ruwheid van zijn huid. Inderdaad, het is vanuit wetenschappelijk oogpunt verkeerd om onderscheid te maken tussen “pad” en “kikker” op basis van hun lichaamskenmerken.
Er wordt vaak gezegd dat kikkers slanker zijn, met duidelijkere achterpoten, een gladdere huid en bij uitstek watergewoonten. Aan de andere kant hebben padden een ruwere huid, zijn ze platter en bewegen ze zich door drogere ecosystemen. Dit is niet helemaal waar, aangezien sommige “padden” (zoals het geslacht Atelopus) een gladde en slanke vorm hebben, bijna gelijk aan die van een typische “kikker.”
We kunnen dus zeggen dat de enige “echte padden” die dieren zijn die behoren tot de Bufonidae-familie. Alle andere anura kunnen als kikkers worden beschouwd, hoewel dit ook niet waar is op taxonomisch niveau. Ingewikkeld he?!
De groepen waaruit de meeste typische “kikkers” bestaan, zijn de volgende: Craugastoridae (850 soorten), Hylidae (724 soorten) en Microhylidae (688 soorten).
Wat eten kikkers?
Nu je weet hoe dit soort amfibieën op taxonomisch niveau worden gedefinieerd, zijn we klaar om de vraag te beantwoorden wat kikkers eten. We zullen hun voedingskeuzes onderscheiden op basis van hun levensfase. Het dieet van een kikkervisje is namelijk totaal anders dan dat van een volwassen kikker. Laten we gaan kijken!
Wat eten kikkervisjes?
De term “kikkervisje” dekt het larvale stadium van anura-amfibieën. Deze larven leven volledig in het water. Ze hebben kieuwen bedekt met huid (die een operculaire kamer vormen) en ze hebben een zeer duidelijke staart, waarmee ze zichzelf helpen zwemmen met zijwaartse golfbewegingen. De grootte van kikkervisjes varieert sterk tussen soorten.
De meeste kikkervisjes zijn herbivoren en voeden zich met algen die zich ophopen op rotsen en sedimenten van rivieren, meren of bederfelijke waterbronnen. Ze kunnen zich ook voeden met ontbindend dierlijk organisch materiaal, zoals stukken van gewervelde dieren of verdronken insecten. Ze hebben een zeer langwerpige spiraalvormige darm, waardoor ze een grotere mate van voedingsopname hebben.
Sommige larven van de familie Microhylidae voeden zich door filtratie. Ze zwemmen door het water en eten het microscopisch kleine plankton. Aan de andere kant zijn enkele van de weinige kikkers met roofzuchtige kikkervisjes die van de familie Ceratophryidae. Dankzij hun enorme mond kunnen ze insecten, kleine vissen en geleedpotigen eten.
Wat eten volwassen kikkers?
Het antwoord is deze keer veel eenvoudiger: alle kikkers zijn roofdieren. Dit betekent dat ze zich voeden met levende dieren, waarbij ze over het algemeen jagen met behulp van een sit and wait-strategie.
Omdat het erg onhandige wezens zijn, hebben amfibieën de neiging om stil te blijven en te wachten tot de prooi voor hen voorbij komt. Vervolgens vangen ze deze met hun plakkerige tongen of andere mechanismen.
Hoe het ook zij, het dieet van een kikker zal drastisch variëren, afhankelijk van de omgeving waarin hij leeft. We zullen nu de voedingskeuzes van deze amfibieën nader bekijken, afhankelijk van de habitat waarin ze leven, met enkele specifieke soorten als voorbeelden.
Het dieet van waterkikkers
De typische poelkikker is Xenopus laevis. Deze anura komt nooit uit het water, hoewel hij vrij lange perioden van uitdroging kan weerstaan door zich in de modder te begraven. Vooral deze soort is roofzuchtig en een aaseter, omdat hij al het vlees nodig heeft dat hij kan vinden, of het nu levend of dood is.
Xenopus laevis (klauwkikker) wordt geleid door zijn sensorische zijlijn, zijn extreem gevoelige vingers en zijn reukvermogen om zijn prooi te detecteren. Dankzij de hyobranchiale pomp (Engelse link) die hij in zijn mond heeft, zuigt hij zijn slachtoffers zonder veel moeite naar binnen door water te “slikken.” Hij voedt zich voornamelijk met vissen, insectenlarven, geleedpotigen en stukken dode dieren.
Het dieet van landkikkers
Dus, is er voedsel dat zowel water- als landkikkers eten? Als we de soort Rana temporaria als voorbeeld nemen, zien we dat deze vriendelijke anura zich voedt met insectenlarven, isopoden, spinnen, slakken en wormen. Naast ongewervelde waterdieren neemt hij ook zijn toevlucht tot ongewervelde landdieren die zich onder rotsen en in het substraat verbergen.
Het dieet van deze soort is grotendeels afhankelijk van de tijd van het jaar.
Dieet van de boomkikker
In tegenstelling tot de aangehaalde voorbeelden besteden sommige anura een groot deel van hun tijd op takken van bomen en in struiken in de buurt van waterbronnen. De Hyla cinerea is hierbij een van de meestvoorkomende voorbeelden. Deze kikkers voeden zich vanwege hun biologische niche voornamelijk met vliegen, muggen en andere gevleugelde insecten.
Zoals je kunt zien, is het beantwoorden van wat kikkers eten een beetje ingewikkelder dan je in eerste instantie zou denken. Samenvattend kunnen we stellen dat kikkervisjes meestal herbivoren zijn. Alle anura zijn roofdieren. Ze eten geleedpotigen en kleine gewervelde dieren, hoewel hun eetgewoonten variëren afhankelijk van hun geografische locatie en hun ecosysteem.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Hirai, T. (2002). Ontogenetic change in the diet of the pond frog, Rana nigromaculata. Ecological Research, 17(6), 639-644.
- Beard, K. H. (2007). Diet of the invasive frog, Eleutherodactylus coqui, in Hawaii. Copeia, 2007(2), 281-291.
- Olson, C. A., & Beard, K. H. (2012). Diet of the introduced greenhouse frog in Hawaii. Copeia, 2012(1), 121-129.
- Parker, M. L., & Goldstein, M. I. (2004). Diet of the Rio Grande leopard frog (Rana berlandieri) in Texas. Journal of Herpetology, 38(1), 127-130.
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.