Rouwen om een huisdier: is dat hetzelfde als rouwen om een mens?

Rouwen om een huisdier. Wanneer een hond of kat overlijdt ervaart de meerderheid van eigenaren dezelfde gevoelens als bij het verliezen van een geliefde. Rouwen om een huisdier is in veel gevallen nog erger dan rouwen om een mens. Lees er in dit artikel meer over.

Rouwen om een huisdier: een pijnlijk moment

Mensen die de dood van een hond of kat hebben meegemaakt weten wat pijn is. De meeste eigenaren van huisdieren ervaren slaapstoornissen, problemen met eten of krijgen problemen met het dagelijks leven na het verlies van hun beste vriend.

Velen hebben moeite om zich te concentreren. Ze hebben minder energie en ervaren depressie en lusteloosheid. Sommige echtparen die geen kinderen hebben zien hun kat of hond als “hun baby.” Deze huisdiereigenaren hebben een grotere kans op een scheiding na de dood van een dier.

Terwijl de meeste mensen denken dat het andersom is, voelen eigenaren van katten zich juist verdrietiger als hun huisdier overlijdt dan eigenaren van honden. Waarom? Omdat katten in kleinere ruimten worden gehouden. Ook zegt men dat ze een geestelijke verbinding met mensen hebben.

Ouderen en kinderen zijn kwetsbaarder als het gaat om rouwen om een huisdier

De invloed van het overlijden van een hond of kat zal afhangen van de persoonlijkheid van elke persoon. Deze gebeurtenis heeft echter de meeste invloed op twee groepen mensen: ouderen en kinderen.

In het eerste geval is het waarschijnlijk dat het dier voor een tijdje het enige gezelschap van deze bejaarde is geweest. In het tweede geval hebben veel kinderen sinds hun geboorte een huisdier gehad. Voor hen is het moeilijk om over dat verlies heen te komen.

Net als bij de dood van een geliefde is van groot belang om bij het verlies van een huisdier het proces van pijn en verdriet te doorlopen. Dit houdt in, de cyclus voltooien van het begraven van het huisdier tot hem/haar met genegenheid te herdenken.

Rouwen om een huisdier

Eén van de eerste reacties van een persoon wanneer zijn of haar hond of kat sterft is het niet begrijpen van de situatie. Zelfs als het dier oud is geworden of last had van een chronische ziekte (dat ons zogenaamd voorbereid voor het natuurlijke resultaat), hebben we nog steeds veel verdriet als ze er niet meer zijn.

Nadat het huisdier is begraven of gecremeerd is het normaal om zijn of haar aanwezigheid nog om ons heen te voelen. Het horen van de pootjes naast het bed of miauwen aan de deur is heel normaal. Sommigen zeggen dat hun zielen ons nog steeds zeggen dat alles in orde is. Anderen beweren dat we gewend zijn aan het horen van die geluiden.

In dagelijkse situaties, wanneer het dier vaak bij ons was, voelen we dat verdriet van hun dood het meest. Als we thuis komen van ons werk staat niemand ons kwispelend op te wachten. Of we horen hen niet spinnen op een winterse dag, of we missen dat we met niemand in het park kunnen spelen, enz.

Ouderen en kinderen zijn kwetsbaarder voor het verdriet dat de dood van een huisdier meebrengt.

Met het verstrijken van de tijd is de herinnering aan dat prachtige wezentje niet zo pijnlijk meer enwe hoeven niet meer zo vaak te huilen. Het is makkelijker om naar een foto van ons huisdier te kijken. Of om over hun avonturen te praten zonder je zo verdrietig te voelen.

Begrafenis en het ophalen van herinneringen

Als ons huisdier is begraven op een dierenbegraafplaats kunnen we hun graf bezoeken. We kunnen hen speelgoed brengen. Of we kunnen foto’s plaatsen op een virtuele begraafplaats (er zijn er vele op het internet). En we kunnen daar een bericht achterlaten. Deze sites tonen aan dat we niet de enigen zijn die verdriet hebben.

Het is aanbevolen om pas een andere hond of kat in huis te nemen als we het verdriet eenmaal verwerkt hebben. Veel mensen kopen of adopteren snel een andere hond of kat. Ze geloven dat dit de beste manier is om verder te gaan. Toch kan dit juist contraproductief zijn. Waarom? Omdat we er niet aan toe zijn om voor dit nieuwe leven te zorgen. Wij zullen ze ook voortdurend vergelijken met het dier dat is overleden.