De zwarte eekhoorn: habitat en kenmerken

Geschreven en geverifieerd door de biologe Georgelin Espinoza Medina

Laatste update: 21 december, 2022

De zwarte eekhoorn wordt beschouwd als de grootste eekhoorn in Noord-Amerika en heeft een lange, pluizige staart en een verscheidenheid aan vachtkleuren (oranje, geel, goud, en roodachtig), die hem tot een zeer kleurrijk dier maken.

Hij brengt zijn dagen door tussen de bomen, hoewel zijn bekwaamheid en sluwheid niet afnemen op grondniveau, en daarom is hij geen gemakkelijke prooi voor zijn rovers.

Dit knaagdier is algemeen bekend als de zwarte eekhoorn, en in de wetenschappelijke gemeenschap is hij bekend als Sciurus niger. Bovendien is hij onderverdeeld in 10 ondersoorten die kleurafwijkingen vertonen, naast andere aspecten. Lees verder om alle kenmerken en levenswijze van dit verbazingwekkende dier te leren kennen.

Habitat en verspreiding van de de zwarte eekhoorn

De zwarte eekhoorn bewoonde oorspronkelijk de hele oostelijke en centrale Verenigde Staten. Hij heeft zich nu verspreid naar de noordelijke en zuidelijke prairies van Canada, en ook naar enkele plaatsen in Mexico. Hij is ook geïntroduceerd in stedelijke gebieden van het westen van de V.S.

Zijn leefgebieden omvatten verschillende soorten bossen, zoals loofbossen en gemengde bossen. Bovendien koloniseren deze knaagdieren bij voorkeur bomen met vruchten die ze kunnen bewaren. Het meest geliefd zijn eiken-, hickory- en dennenbomen. Ze gebruiken de gaten in de stammen als schuilplaatsen.

Uiterlijke kenmerken van de zwarte eekhoorn

Sciurus niger vertoont enige gelijkenis met de grijze eekhoorn, maar is gemakkelijk te onderscheiden door zijn grotere afmetingen (dit is het belangrijkste aspect van de soort).

Het is de grootste eekhoorn in Noord-Amerika – met een minimumlengte van 45 centimeter, terwijl de langste geregistreerde 70 cm is, en een gemiddelde van 60 cm. De staart voegt 20 tot 30 centimeter aan zijn lengte toe.

De grootte van deze eekhoorn betekent ook dat hij nogal wat weegt. Zijn minimum is 0,5 kilo en zijn maximum gewicht is 1,3 kilo. Zijn gemiddelde gewicht is 0,8 kilo. Vrouwtjes en mannetjes vertonen geen waarneembare verschillen, dus er is geen seksueel dimorfisme bij de soort.

De kleurschakeringen van deze eekhoorns zijn de meest variabele kenmerken en elke ondersoort heeft zijn eigen tinten. De tinten van de vacht variëren van grijs, geel, goud, koper, en een roodachtige kleur. Ze hebben ook een zwarte tint in het dorsale gebied, terwijl het ventrale gebied roodachtig is.

Bij deze soort vinden we het verschijnsel melanisme, en het is mogelijk volledig zwarte eekhoorns te vinden. Dit aspect komt meer voor bij de exemplaren die meer naar het zuidoosten leven, terwijl albinisme ongewoon of zeer zeldzaam is.

Gedrag

Deze eekhoorn is boombewonend en zijn leven brengt hij door tussen de bomen, waar hij voedsel zoekt of zijn toevlucht zoekt. Het is over het algemeen een solitaire foerageerder, behalve tijdens paringsperioden, wanneer meerdere mannetjes een vrouwtje najagen.

Zwarte eekhoorns bewegen zich niet alleen in bomen; ze rennen ook vrij over de grond. Bovendien zijn er waarnemingen (Engelse link) van hen gedaan waarbij ze zonder moeite konden zwemmen. De levensduur in het wild varieert sterk (van enkele maanden tot meer dan 10 jaar), maar in gevangenschap kunnen ze 18 jaar oud worden.

Activiteitsperiode

Deze knaagdieren verrichten de meeste van hun activiteiten in de loop van de dag. In die tijd foerageren ze naar voedsel, en ze verplaatsen zich van plaats tot plaats en hebben een groot verspreidingsvermogen.

Succesvol hamsteren

Een bijzondere gewoonte van deze diersoort is het opslaan van voedselvoorraden voor de winter. Ze graven holen en begraven noten tot een diepte van ongeveer 2 centimeter – bijna een centimeter – of bedekken ze met bladstrooisel.

Dit draagt bij tot de ontkieming van nieuwe bomen, want ze kunnen vaak vergeten waar ze hun voedsel gelaten hebben.

Communicatie

Deze eekhoorns communiceren vaardig door middel van kreunen, kreten, klikken, en gebruiken ook olfactorische communicatie door middel van urinesporen. Ze stoten meestal karakteristieke geluiden uit tijdens het paren.

Eetpatroon van de zwarte eekhoorn

Het dieet van dit knaagdier bestaat uit een groot percentage plantaardig voedsel. Hij kan bloemen en knoppen verorberen van de bomen waarin hij leeft (o.a. Amerikaanse beuk, longleaf pine, eik, steeneik, en walnootboom).

Deze eekhoorn eet graag de zaden van de noten die deze bomen voortbrengen, waaronder walnoten.

Ter aanvulling van hun dieet kunnen deze zoogdieren ook wat insecten en ook vogels (en hun eieren) vangen, hoewel het aandeel dierlijke consumptie veel geringer is. Het dieet varieert naargelang de beschikbaarheid van hulpbronnen in elk seizoen. Dit knaagdier kan als omnivoor beschouwd worden, vanwege zijn veelzijdigheid wat eten betreft.

Voortplanting

De voortplanting van eekhoorns is levendbarend. Het proces kent geen specifiek seizoen of tijd, maar kan op elk moment van het jaar plaatsvinden.

De maanden met hoge voortplantingscijfers liggen tussen november en februari en april en juli, met maximale pieken in december en juni. Laten we eens kijken naar enkele bijzonderheden betreffende de balts, copulatie, dracht en voortplantingsgedrag van deze eekhoorns.

Balts en copulatie van de zwarte eekhoorn

Als vrouwtjes loops worden, naderen verschillende mannetjes het vrouwtje en achtervolgen haar. Ze wedijveren met elkaar en zetten een onderlinge strijd op om de rangorde en toegang tot de copulatie te verkrijgen.

Bij confrontatie nemen de mannetjes een rechtopstaande houding aan met snelle bewegingen van de staart. Een ander aspect om te benadrukken is dat deze soort polygaam is, dat wil zeggen dat de vrouwtjes met verschillende partners paren.

Draagtijd en nakomelingen

De draagtijd van dit exemplaar is niet meer dan 45 dagen. Per nest worden gemiddeld drie exemplaren geboren, met maximum records van tot zeven eekhoorns in één enkele geboorte.

De baby’s zijn hulpeloos, en ze hebben hun moeder nodig om ze met haar melk te voeden en deze voeding duurt tot 8 weken. Het mannetje neemt geen deel aan de verzorging van het kroost.

De geslachtsrijpheid van deze knaagdieren komt bij de vrouwtjes op 8 maanden leeftijd, terwijl dat bij de mannetjes later is en tussen 8 en 11 maanden leeftijd gebeurt. Vrouwtjes krijgen hun eerste nest gewoonlijk als ze ongeveer 1 jaar oud zijn en, afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel, kunnen er jaarlijks twee geboortes plaatsvinden.

Conserveringsstatus

De zwarte eekhoorn heeft goede aantallen in de Verenigde Staten, zodat de classificatie die de (IUCN) eraan toekent Internationale Unie voor Natuurbehoud (IUCN-Engelse link) een “stabiele populatie” is. Sommige ondersoorten hebben echter te maken gehad met habitatverlies en uitgebreide jacht, waardoor de populatie afneemt.

Samenvattend is De zwarte eekhoorn de grootste vertegenwoordiger van zijn groep in Noord-Amerika en heeft hij diverse kleurpatronen, afhankelijk van de ondersoort. Het is een behendig knaagdier in de bomen en een uitstekende zwemmer met een zeer interessante levensstijl.