Hondenrassen met blauwe tongen
Geschreven en geverifieerd door advocaat Francisco María García
Er zijn genoeg (tegenstrijdige) theorieën over de herkomst van hondenrassen met blauwe tongen. Die variëren van heidense legendes tot wetenschappelijke hypothesen, maar uiteindelijk is de verklaring gecompliceerder dan het lijkt.
Hondenrassen met blauwe tongen: wat de wetenschap ervan zegt
De kleine bloedvaatjes in tongen vormen een enkele laag. De meeste honden en andere dieren hebben een roze-achtige tong dankzij alle zuurstof die het bloed door de tong stuwt. Deskundigen zeggen dat sommige hondenrassen blauwe tongen hebben als gevolg van een natuurlijke genetische mutatie.
Dat zou verklaren waarom het niet zo vaak voorkomt bij de meeste rassen. Wetenschappers hebben echter nog steeds niet aangetoond dat dit een adaptief kenmerk is. Misschien kan het gewoon een toevallige verandering in hun genetische code zijn.
Theorieën over melanine
Een vroege theorie beweerde dat sommige rassen van honden en andere dieren een hoger melaninegehalte produceren dan normaal is. Deze beroemde stof is wat huid- en haarpigmentatie bij zoogdieren bepaalt. Als je er veel van zou hebben zou dat een intense kleur van de tong veroorzaken.
Een andere theorie zegt echter dat sommige rassen blauwe tongen hebben vanwege een tekort aan tyrosine: hierdoor produceren ze niet genoeg melanine om hun lichaam de juiste kleuren te geven.
De verklaring uit de Chinese mythologie
Volgens de Chinese mythologie is er een legende die de oorsprong van de chow-chow verklaart. De legende gaat dat de chow-chow een drakenhond was die van de dag hield maar die de nacht haatte. Op een nacht, genoeg van de duisternis, besloot hij de hemel te likken zodat deze op zou lossen, zodat het altijd overdag zou zijn.
Deze daad maakte de goden woedend en ze besloten om hem te straffen met een eeuwig zwarte of blauwe tong. Op die manier zou de chow-chow zich voortdurend schamen als hij naar zijn eigen spiegelbeeld keek. Bovendien zou iedereen weten welke hond de goden probeerde te trotseren.
Welke hondenrassen hebben blauwe tongen?
De shar-pei en de chow-chow zijn twee van de bekendste rassen met blauwe tongen omdat het voor beiden een dominant gen is. Het is zo dominant dat sommige chow-chows paarse, zelfs zwartachtige tongen hebben.
De chow-chow: een oude heilige tempelbewaker
Chow-chow betekent letterlijk “donzige leeuwenhond.” Ze lijken misschien op knuffeldieren, maar chow-chows zijn eigenlijk directe afstammelingen van de Tibetaanse wolf. Toch kun je moeilijk ontkennen hoe schattig ze zijn met die donzige vacht, grote kop en blauwe tong.
Hun lichaam is perfect aangepast aan de kou en verschillende klimaten in China. Ze zijn compact, taai en hebben een dikke laag vet rondom hun lichaam. Ze zijn vooral bekend vanwege hun rode vacht.
De shar-pei en zijn beroemde vetrolletjes
De shar-pei en de chow-chow lijken zo op elkaar dat sommige mensen denken dat ze nauw aan elkaar verwant zijn. Behalve dat ze blauwe tongen hebben, lijken hun lichamen ook echt op elkaar, met uitzondering van hun vacht. Andere overeenkomsten zijn hun gelaatstrekken en uitdrukkingen, en hoe goed ze zijn als jacht- en waakhonden.
De shar-pei is al sinds de 3e eeuw voor Christus bij de mens. Dit blijkt uit de ontdekking van enkele keramische voorwerpen die de voorouders van de shar-pei voorstellen. Het lijkt erop dat het zeer belangrijke figuren waren in de oude Chinese cultuur.
Zelfs zo ver terug gebruikten mensen de shar-pei voor het hoeden, bewaken van vee en om mee te jagen. Chinese boeren zagen deze hondenrassen met blauwe tongen als hun beste bondgenoten in de strijd om roofdieren van hun land te verdrijven.
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.