Een brief van een geadopteerde hond aan zijn baasje
Heb je bij de keuze voor een huisdier wel eens gedacht aan een geadopteerde hond (bijvoorbeeld een Yorkshire Terriër)? Een hond adopteren kan een geweldig idee zijn. Dit is van toepassing als je bereid bent om de verantwoordelijkheid te nemen voor wat er bij komt kijken. En daar hoort ook liefde en aandacht geven bij.
Heb je er ooit over nagedacht hoe een geadopteerde hond zich moet voelen? Met deze ontroerende brief van een hond aan zijn baasje krijg je er een idee van.
Een brief van een geadopteerde hond aan zijn baasje: Toen ik me alleen voelde
Elke dag werd ik bibberend wakker in de ijskoude metalen kist die ik gebruikte om te slapen. Daar ervaarde ik het grootste gevoel van leegte. Ondanks het feit dat er andere vrienden in de buurt waren, had ik altijd het gevoel eenzaam te zijn.
De buren van wie onze kratten waren, waren boos. Elke keer dat ik met hen wilde praten of ze benaderde, knorden en gromden ze tegen me. Ze deden net of ik voedsel van hun bord wilde stelen.
Ik herinner me dat ik nog thuis was, blij bij mijn oorspronkelijke baasjes. Ze waren geweldig maar ze hebben mij geadopteerd toen ze al erg oud waren. Maar op een dag toen ik ze wakker ging maken, werden ze niet meer wakker. . . Dus toen brachten ze me hier naartoe. Ik weet niet hoe lang geleden het is dat ik hier kwam. En ik weet niet hoe lang ik nog moet blijven.
Ik wist niet eens meer hoe ik er uit zag. Het lijkt me dat ik niet erg schattig of aaibaar was want ik zag hoe de andere buren naar hun honden keken als ze thuiskwamen. Ik wist door hoe mijn tijdelijke eigenaren naar me keken dat ze me niet erg mochten, hoewel ik altijd probeerde te glimlachen en schattig deed om ze te laten lachen.
Toch eindigde ik altijd teneergeslagen en alleen in mijn koude metalen kist.
Een brief van een geadopteerde hond aan zijn baasje: En toen kwam jij
Het was een dag als elke andere waarbij ik in mijn koude metalen kist lag toen jij plotseling binnenkwam en onze ogen elkaar ontmoetten. Je ogen waren zo diep en liefdevol. . . Ik wilde meteen met je meegaan. Maar het duurde niet lang voordat ze je van me weg wilden houden en ik raakte weer ontmoedigd en dacht dat het gebaar slechts een oase in mijn diepe eenzaamheid was geweest.
De eigenaar van het asiel liet je de andere honden zien. Je stond voor de andere kooien toen ik het plotseling voelde… Hield je me in de gaten? Nee, het zat allemaal in mijn hoofd, het kon niet zo zijn. Ik lag met mijn gezicht naar de binnenkant van de kooi toe. Het was beter als ik er niet meer aan zou denken.
Plotseling hoorde ik mijn naam. Het was de eigenaar van het asiel. “Wat wil hij? Ziet hij niet dat ik verdrietig ben?” vroeg ik mezelf af. Maar hij is wel degene die mij voedt en ik kan hem niet negeren. Ik kon mezelf heel gemakkelijk omdraaien in mijn kooi omdat de deur open stond! En daar was jij, op je kniëen, en je glimlachte naar me. Je wilde me ontmoeten, maar ik wilde me er niet druk over maken omdat…wat als je me niet zou kiezen?
Ik kreeg niet eens de kans om geinteresseerd of schattig te doen omdat jij al een beslissing had genomen: je wilde mij!
En toen kwamen we thuis… ons huis!
Jij sprak liefjes tot mij terwijl je mijn naam fluisterde, je leerde me waar ik moest eten en te slapen en je had al alles gekocht wat ik nodig had. . . Je zat op mij te wachten! En ik had zeker al geruime tijd op jou gewacht.
De dagen verstreken en je liefde en genegenheid maakten dat ik ook van jou hield, en dat ik me gelukkig voelde en welkom in je huis. Wat kan ik zeggen nu mijn dagen er bijna op zitten? Je hebt voor me gezorgd, je hield van mij en ik mocht van jou houden en je hebt mij meer gegeven dan ik ooit nodig had.
Ik zal nooit de dagen vergeten dat je moe thuiskwam van je werk, maar toch altijd naar me lachte, me mee uit wandelen nam en met mij speelde. Dat je me lekkere hapjes gaf of me knuffelde toen ik ziek was. Waar ik ook ben of waar ik ook heenga, ik zal je nooit vergeten en ik zal nooit genoeg woorden kennen om je te bedanken en je te vertellen hoeveel ik van je hou.
En nu ik ga sterven, wees a.u.b. niet bedroefd en geef al je liefde die je mij ooit gaf aan een nieuwe pup, zodat op de dag dat hun tijd op aarde eindigt, ze net zo afscheid kunnen nemen als ik. Dank je wel, we zien elkaar binnenkort.