De mustelidae: dieren die door koningen ondanks hun geur gedragen worden

Geschreven en geverifieerd door de dierenarts Érica Terrón González

Geschreven door Érica Terrón González

Laatste update: 22 december, 2022

De mustelidae of marterachtigen zijn een zeer actieve groep kleine dieren, waarvan de meesten carnivoor of aaseter zijn. Mensen jagen al generaties lang op deze dieren om hun lange, met dichte, fijne vacht bedekte lichaam. Maar ze worden ook veracht omdat veel van hen begiftigd zijn met geurklieren die een zeer onaangename geur afgeven.

De mustelidae die het meest om hun pels begeerd worden

Binnen de mustelidae kunnen drie soorten dieren onderscheiden worden:

• Dieren met blote zolen, zoals de das.
• De dieren met behaarde zolen, zoals de marter.
• Die met gevlochten voeten, zoals de otter.

De Amerikaanse nerts

De Neovision vision, of de Amerikaanse nerts, is een nauwe verwant van de wezel, maar, in tegenstelling tot de wezel, zeer gewild door de bontindustrie. Hij graaft zijn holen in de buurt van water, waar hij zich voedt met vissen, kikkers, reptielen en knaagdieren. Soms valt hij vogels aan als hij erg hongerig is. Maar, in tegenstelling tot de wezel en de marter, doodt hij alleen als het nodig is.

Zijn pels wordt wit in de winter, net als die van de hermelijn, waardoor hij nog waardevoller wordt.

Inheems in Noord-Amerika, beslaat zijn natuurlijke verspreidingsgebied het grootste deel van de Verenigde Staten en Canada. Het probleem ontstaat doordat hij ingevoerd is naar pelsdierfokkerijen op de rest van het noordelijk halfrond. Daardoor zijn veel exemplaren uit die pelsdierfokkerijen weten te ontsnappen en in het wild terechtgekomen.

Zijn aanwezigheid in Europa is ongewenst, want hij verdringt inheemse, al ernstig bedreigde soorten, zoals de Europese nerts.

De hermelijn

De Mustela erminea of hermelijn is ook altijd zeer begeerd geweest om zijn zachte, hoogwaardige pels, waarvan jassen gemaakt werden. Tegenwoordig heeft gekweekt nertsenbont het hermelijnenbont grotendeels vervangen.

In de zomer is zijn vacht bruin of bruin op de rug en wittig op de borst en buik. In de winter, in de bergen en in koudere streken, wordt hij helemaal wit, om zich te camoufleren. Maar hij behoudt altijd wat zwart aan het uiteinde van zijn lange staart, wat een goede manier is om hem te identificeren.

De marter

Marters komen algemeen voor in bijna heel Europa, en ook in sommige streken van het Midden-Oosten. Kenmerkend voor deze dieren is hun dikke, zachte, donkerbruine vacht. Deze loopt over bijna hun hele lichaam, behalve aan de onderkant van de hals en de buik. In deze streken heeft hun pels een geelachtige crèmekleur. Daarom waarderen mensen hun pels zo hoog.

De sabelmarter, Martes zibellina, is een ondersoort van de gewone marter die tegenwoordig tamelijk wijd verspreid is op het Aziatische continent. Het is een van de meest waardevolle pelssoorten, vooral als de vacht zwart is.

Waarom hebben de mustelidae ons niet voor zich gewonnen?

Dat komt waarschijnlijk door de “stinkendste” vertegenwoordigers van deze familie: de stinkdieren. Het gestreepte stinkdier, bijvoorbeeld, staat bekend om zijn mooie, bossige staart.

Maar onder zijn staart zit zijn grootste verdedigingswapen: de meest ontwikkelde anaalklieren van de hele familie van marterachtigen. Daarmee slaagt hij erin een vies ruikende vloeistof uit te stoten met zeer een doordringende geur. Die kan in een straal van meer dan een kilometer waargenomen worden.

De geur is zo sterk dat hij de voorwerpen die hij bereikt gedurende enkele weken doordrenkt. En als het de ogen bereikt, kan het bij mensen tijdelijke blindheid veroorzaken.

Het pygmee gevlekte stinkdier, Spilogale pygmaea, daarentegen, is heel bedreven in het sproeien van zijn stinkende vloeistof. Hij maakt een soort verticale lijn, rustend op zijn voorpoten, en besproeit zijn tegenstander.

Ondanks aanvankelijke tegenzin genieten we nu van ze als huisdier

De fret, is een ondersoort van de wilde bunzing die men duizenden jaren geleden gedomesticeerde. Aanvankelijk werd hij gebruikt om konijnen in het veld te verzamelen, zonder gebruik van wapens. Maar in de loop der jaren werd het een huisdier. En de slechte geur die zijn lichaamsklieren afgeven is er niet in geslaagd een belemmering te vormen.