Bevroren prehistorisch paard ontdekt in Siberië
Geschreven en geverifieerd door de dierenarts Eugenio Fernández Suárez
Uitgestorven dieren hebben altijd ieders aandacht getrokken, maar de waarheid is dat we ze alleen via hun fossiele overblijfselen en oude schilderijen kunnen bekijken. Behalve in sommige gevallen, zoals een bevroren prehistorisch paard in Siberië.
Bevroren prehistorisch paard ontdekt in Siberië
Een groep wetenschappers in Siberië is erin geslaagd om de intacte resten van een prehistorisch paard te redden. De overblijfselen behoren tot de Lena-soort (Equus lenensis), een wild paard vergelijkbaar met het Przewalskipaard dat tijdens de paleolithische periode leefde en ongeveer 30.000 tot 40.000 jaar geleden stierf.
Dit prehistorische paard was ongeveer twee jaar oud toen het stierf. Een deel van zijn vacht, hoeven en waarschijnlijk enkele van zijn inwendige organen zijn nog steeds intact. Dat komt omdat dit dier op de een of andere manier gevangen is geraakt in de permafrost.
Dit waren echter niet de eerste overblijfselen die in de permafrost werden gevonden: welpen van een grottenleeuw en mammoeten zijn twee andere dieren die in Siberië en andere koude gebieden perfect ondergronds bewaard zijn gebleven.
Is het mogelijk om een prehistorisch paard te klonen?
Onderzoekers die aan de expeditie deelnemen, vermoeden dat het gevonden prehistorische paard is verdronken, omdat het dier geen wonden op zijn lichaam heeft. De perfecte staat van instandhouding van het exemplaar opent de deur naar klonen en de dracht van het embryo in een huidig paard.
Dit is tegenwoordig een van de meest controversiële onderwerpen in de wetenschap, omdat het uitsterven van deze oude soorten waarschijnlijk door de ecosystemen in evenwicht is gebracht. Dat betekent dat Europa tegenwoordig nauwelijks uitgestorven soorten zou kunnen huisvesten zonder een onbalans in het ecosysteem te veroorzaken.
In dat opzicht worden via verschillende projecten andere niet-uitgestorven soorten, zoals de Europese bizon, in andere landen geïntroduceerd. We moeten echter verduidelijken dat de Europese bizon in werkelijkheid niet op het Iberisch schiereiland woonde. Het was eigenlijk een voorouder van degenen die in Altamira zijn geschilderd.
Het Lena-paard
Het Lena-paard leefde in Beringia tijdens het late Pleistoceen, wat tegenwoordig de noordelijke regio van Canada, Alaska en Siberië is. Wetenschappers zijn van mening dat volwassen dieren een dikke vacht hebben ontwikkeld om zichzelf tegen de kou van deze regio te beschermen.
Het Lena-paard behoort tot het geslacht Equus, de moderne paarden die tijdens het Pleistoceen leefden. Wetenschappers geloven dat deze paarden afstammelingen zijn van een klein herbivoor zoogdier met tenen, bekend als Eohippus.
Later werden de voorouders van paarden groter en werden hun tenen hoeven. 5 miljoen jaar geleden verscheen het geslacht Equus, waartoe zowel het Lena-paard als de paarden van vandaag behoren.
Het Lena-paard begon, samen met andere naaste familieleden, waarschijnlijk ongeveer 15.000 jaar geleden met zijn expansie over de hele wereld door de Beringlandbrug over te steken. 10.000 jaar later waren alle paarden, inclusief het Lena-paard, in Noord-Amerika uitgestorven.
Het Lena-paard is een ander voorbeeld van een uitgestorven wild paard. In de paleolithische periode jaagde de mens op paarden, wat in fossielen en grotschilderingen te zien is.
Mogelijk heeft de jacht het Lena-paard uitgeroeid. Andere paardensoorten maakten echter een domesticatieproces door, wat tot ongelooflijke ontdekkingen heeft geleid zoals die van de eerste paardendierenartsen.
De enige paarden die tegenwoordig als ‘halfwild’ worden beschouwd, zijn het Przewalskipaard en de Mustang. Beide zijn eigenlijk gedomesticeerde dieren die opnieuw in het wild zijn geïntroduceerd en een deel van hun ongetemde aard hebben hersteld.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
Boeskorov, G. G. (2004). The North of Eastern Siberia: Refuge of Mammoth Fauna in the. Gondwana Research, 7(2), 451-455.
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.