5 merkwaardige aspecten van de kleine geelkopgier

Geschreven en geverifieerd door de psychologe Sara González Juárez

Laatste update: 22 juli, 2023

Je kunt de kleine geelkopgier herkennen aan zijn enorme V-vormige vleugels in de lucht. Deze gier heeft veel te vertellen, ondanks dat hij een relatief gewone verschijning is in de landen waar hij leeft. Zijn functie als aaseter is fundamenteel voor ecosystemen.

Om deze reden, en omdat verrast worden vaak de beste manier is om te leren, vind je hier enkele curiosa over deze roofvogel waar je met plezier over zult leren.

Biologie van de kleine geelkopgier

De kleine geelkopgier, ook wel bekend als de Savannegier, heeft de wetenschappelijke naam Cathartes burrovianus (Engelse link) en behoort tot de familie van de Cathartidae. Hij leeft in de neotropische regio van het Amerikaanse continent, van het zuidoosten van Mexico tot het noorden van Uruguay en Argentinië.

Het is een grote vogel, met een spanwijdte van meer dan 1,5 meter, en heeft een onmiskenbaar zwart verenkleed. De kop heeft, net als bij andere aaseters, geen veren en is roze en getint met wat rode en blauwe tinten.

Hij wordt soms verward met de geelkopgier (Cathartes melambrotus), maar die is kleiner en heeft meer bruinachtige tinten in zijn verenkleed.

Hij leeft in savannes, seizoensgebonden moerassen, laagland met weilanden en verwilderde bossen. Hier voedt hij zich met aas, hoewel hij af en toe op kleine waterdieren kan jagen (Spaanse link) als er geen karkassen beschikbaar zijn.

Merkwaardige aspecten van de kleine geelkopgier

Met deze korte beschrijving vind je misschien niets bijzonders aan de kleine geelkopgier dat andere roofvogels van deze landen niet hebben. Hier zijn 5 interessante aspecten over deze zeer merkwaardige vogel!

1. De kleine geelkopgier heeft geen syrinx

De syrinx is het fonisatieorgaan van een vogel dat aan het onderste uiteinde van de luchtpijp zit en een stel spieren bevat waarmee ze kunnen zingen. Amerikaanse gieren, waaronder de kleine geelkopgier, hebben dit orgaan niet, en kunnen dus niet zingen. Je hoort ze vaak een hoge fluittoon maken.

2. Hij bouwt geen nesten

Een andere eigenaardigheid van de kleine geelkopgier is dat hij zijn eieren rechtstreeks op rotsen legt. Om zich voort te planten kiest het paar een holte in een klif waar ze zich kunnen vestigen en daar leggen ze twee crèmekleurige eieren met bruine en grijze vlekken. Ze kussen de grond op geen enkele manier.

De kuikens blijven 2-3 maanden op deze richel terwijl de ouders hen verzorgen en voorverteerd voedsel uitbraken.

3. Het grote reukvermogen van de kleine geelkopgier

Net als alle andere roofvogels vertrouwt de kleine geelkopgier sterk op zijn goed ontwikkelde gezichtsvermogen. Maar wat deze roofvogel echt onderscheidt van de rest is zijn reukzin, die verantwoordelijk is voor het lokaliseren van de karkassen.

Vroeg ontbindende karkassen geven een stof af die ethanethiol heet, en het is dit gas dat de kleine geelkopgier detecteert. Om het op hersenniveau te verwerken heeft hij een veel beter ontwikkelde reukkwab dan andere aaseters. Zoals je ziet is hij volledig uitgerust om zijn voedsel te vinden.

4. Teamwerk

De kleine geelkopgier heeft een vrij dunne snavel, zodat hij niet altijd in staat is de huid van de karkassen die hij vindt te scheuren. Samenwerking met andere aasetende vogels is echter heel gewoon.

De koningsgier (Sarcoramphus papa), bijvoorbeeld, volgt hem om aas te vinden, omdat hij niet het grote reukvermogen heeft dat de kleine geelkopgier heeft. Hij heeft echter wel een sterke snavel, dus onze roofvogel hoeft hem alleen maar te laten beginnen met eten voordat hij gemakkelijk bij het vlees kan.

5. Zijn merkwaardige manier om zijn lichaamswarmte af te voeren

Een eigenaardige manier voor deze vogels om warmte af te voeren is door op hun eigen poten te poepen. Op deze manier slagen ze erin, door verdamping, de temperatuur van hun huid te verlagen. De extremiteiten, die geen veren hebben, zijn de ideale punten voor thermoregulatie bij vogels.

Deze gewoonte, die ook door andere gieren van het Amerikaanse continent wordt gedeeld, heet urohidrosis. Het is een techniek van aanpassing aan een droge en warme omgeving. Om deze reden moeten savanne gieren niet geband worden om populaties te controleren, omdat hun poten besmet kunnen raken met uitwerpselen.

Wist je al deze feiten over de kleine geelkopgier? De waarheid is dat, ook al wordt hij niet met uitsterven bedreigd, hij aandacht verdient van de mens. Een van de redenen daarvoor is omdat aasetende dieren degenen zijn die de habitat vrij houden van ziekten die via kadavers kunnen worden overgebracht.

Dus, als je omhoog kijkt en een paar zwarte V-vormige vleugels ziet, denk er dan aan ze te bedanken!