9 curiositeiten over bruine beren
Geschreven en geverifieerd door de biologe Georgelin Espinoza Medina
Er zijn veel verschillende jagers in het dierenrijk, helemaal aan de top van de voedselketen en met maar weinig dieren die in staat zijn hen uit te dagen. Beren zijn er een van. Het zijn majestueuze en imposante zoogdieren, heel groot, en ook woest. Hier zijn wat curiositeiten over bruine beren – kijk of je er een paar kende!
Bruine beren hebben de wetenschappelijke naam Ursus arctos en maken deel uit van de familie Ursidae. Ze komen wijd verspreid voor in de bossen van noordelijk Azië, Europa en Amerika. Als je meer over deze kolossale wezens wilt weten, ben je op de juiste plaats, want hier zijn 9 interessante aspecten van hun leven die je zullen fascineren!
Hoe zien bruine beren eruit?
Zoals hun naam al doet vermoeden hebben bruine beren een bruine vacht, maar de individuen variëren in tinten. Over het algemeen hebben ze lichtere neuzen en donkerder poten. Hun kop is breed, hun snuit prominent, en hun oren zijn klein. Ze hebben korte staarten en 5 tenen aan elke ledemaat, met niet-intrekbare klauwen.
Bij deze beren zien we seksueel dimorfisme, wat betekent dat vrouwtjes en mannetjes in sommige aspecten verschillen, en in dit geval hebben we het over lichaamsmassa. Mannetjes zijn robuuster dan vrouwtjes. In het algemeen varieert hun gewicht tussen 100 en 675 kilogram en ze kunnen, afhankelijk van het exemplaar, bijna 3 meter lang worden.
Curiositeiten over bruine beren
Er zijn verschillende interessante curiositeiten over het leven van bruine beren, en hier zijn er 9 van.
1. Er zijn 16 ondersoorten
Hoewel er maar één soort bruine beer is en we vaak denken dat ze allemaal hetzelfde zijn, is de waarheid dat er een behoorlijke variabiliteit is naargelang waar ze leven. Daarom, 16 ondersoorten van bruine beren zijn er momenteel erkende soorten, elk met kenmerkende eigenschappen, want ze kunnen variëren in grootte, lichaamsmassa, en sommige fysieke aspecten.
2. Het zijn zoolgangers
Bruine beren zijn zoolgangers, wat betekent dat ze het hele oppervlak van de voet gebruiken om te lopen. Deze eigenschap hebben ze gemeen met mensen en dieren als knaagdieren, konijnen, kangoeroes, wasberen en koala’s, onder andere. Deze vorm van verplaatsing stelt ze ook in staat om op hun poten of achterpoten te gaan staan.
3. Ze nemen een groot aantal planten in hun dieet op
Ondanks hun grootte en woestheid zijn grizzlyberen omnivore dieren, en eten ze vooral groenten, vooral in de lente en de herfst. In sommige gebieden kan hun dieet tot 90% op planten gebaseerd zijn. Hun dieet omvat grassen en andere kruidachtige planten. Ze eten ook wortels en vruchten, zowel droge (hazelnoten, eikels) als vlezige (appels, bramen, bosbessen, kersen).
Hun voedingsrepertoire is echter zeer gevarieerd. Ze zijn ook goede jagers en zijn op zoek naar bepaalde zoogdieren. Bovendien eten ze ook insecten en aas. Een andere bekend gegeven is hun voorliefde voor zalm, in sommige streken waar deze vis migreert. Dit voedsel geeft hun lichaam een hoge eiwitopname, zonder dat ze er bijna moeite voor hoeven doen.
4. Ze houden een winterslaap
Nog een van de curiositeiten over bruine beren is hun winterslaap. Ze doen dit als gevolg van de schaarste aan voedsel in het winterseizoen. Ze gaan in een diepe slaap gedurende ongeveer 5 of 6 maanden. Tijdens deze periode verlagen ze hun stofwisseling, wat ze bereiken dankzij hun fysiologische aanpassingen.
Vóór de winterslaap maken bruine beren een periode van hyperfagie door, dat wil zeggen dat ze een grotere hoeveelheid voedsel innemen om over de nodige voedingsreserves te beschikken. Tijdens deze periode kunnen ze hun gewicht met wel 70% vermeerderen.
Bruine beren consumeren vóór hun winterslaap gras en aarde, samen met voedsel. De bedoeling hiervan is een soort bolus te vormen, die de darm in deze tijd verstopt. Zo wordt de spijsvertering trager en kunnen vervolgens alle voedingsstoffen benut worden.
5. Ze verbruiken tot 40 kilo voedsel per dag
Zoals verwacht moeten grizzlyberen, dankzij hun grootte, grote hoeveelheden voedsel per dag eten, vooral voor ze in winterslaap gaan. Ze kunnen tot 40 kilo verorberen, en bereiken dit door de grote variatie aan voedsel dat ze kunnen eten – een indrukwekkend gegeven over deze zoogdieren.
6. Beren krijgen om de 2 of 3 jaar jongen
Een van de curiositeiten over bruine beren betreft de voortplanting. Ze dragen hun jongen in hun baarmoeder, wat extra energie-uitgaven vergt en door de winterslaap een nog grotere uitdaging vormt voor hun overleving.
In dit scenario kan het tot 2 of 3 jaar duren voor beren weer jongen krijgen. Ze krijgen hun jongen in de winter, verzorgen ze en zorgen voor warmte, wat voor hen nog meer energieverbruik oplevert. Bovendien wordt de ouderlijke zorg met twee en een half jaar verlengd. Dit toont het harde werk dat deze geweldige krijgers hebben.
7. Het zijn polygame dieren
Zoals alle zoogdieren worden ze gekenmerkt door de manier waarop ze zich seksueel voortplanten. Ze zijn polygaam, wat betekent dat ze niet maar één partner hebben. Er zijn zelfs gevallen van meerdere vaderschappen in hetzelfde nest, dat kan variëren van 1 tot 4 nakomelingen.
8. Ze hebben een slecht gezichtsvermogen
Deze dieren worden gekenmerkt door het feit dat ze niet goed zien. Ze vertrouwen echter op andere zintuigen die meer ontwikkeld zijn, zoals hun gehoor en reuk. Zo zijn ze in staat hun foerageeractiviteiten uit te voeren en voldoende voedsel te vinden om van te kunnen leven.
9. Ze worden in sommige streken met uitsterven bedreigd
Hoewel de wereldwijde staat van instandhouding van beren minder zorgwekkend is, is volgens de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur (Engelse link), is de situatie in sommige gebieden kritieker.
In het Middellandse Zeegebied bijvoorbeeld wordt de soort als kwetsbaar geclassificeerd. De belangrijkste bedreigingen betreffen onder andere stroperij, isolatie van populaties en verandering van habitat.
Onze nieuwsgierigheid naar bruine beren heeft ons een aantal interessante en verbazingwekkende aspecten van deze woeste wezens laten zien, waar je misschien nog niets van wist. Het zijn dieren die gebruik maken van de hulpbronnen die hun omgeving hen ter beschikking stelt, en die in de winter hun stofwisseling aanpassen tijdens hun strijd om te overleven.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- McLellan, B.N., Proctor, M.F., Huber, D. & Michel, S. 2017. Ursus arctos (amended version of 2017 assessment). The IUCN Red List of Threatened Species 2017: e.T41688A121229971.
- Naves, J., & Palomero, G. (2006). Ecología de la hibernación del oso en la Cordillera Cantábrica. Recuperado el 27 de abril de 2022, disponible en: https://www.miteco.gob.es/es/biodiversidad/temas/conservacion-de-especies-amenazadas/090471228015f110_tcm30-195606.pdf
- Purroy, F. J. (2017) Oso pardo – Ursus arctos. En: Salvador, A., Barja, I. (Eds.). Enciclopedia Virtual de los Vertebrados Españoles. Museo Nacional de Ciencias Naturales, Madrid. http://www.vertebradosibericos.org/
Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.