De draadharige foxterriër : een dynamisch, intelligent ras.

De   foxterriër is een van de meest populaire huisdieren ooit. Deze honden zijn gemakshalve ingedeeld in 2 verschillende rassen tijdens de jaren ’20 voor de fokkers van toen. Wist je dat het oorspronkelijk jachthonden waren? Lees verder in dit artikel om alles te weten te komen over deze honden.

De foxterriër als waakhond

Niemand weet precies wanneer dit ras ontstaan is, maar er zijn archiefstukken die dateren van de 19e eeuw. Deze hond stamt af van de bulterriër en de Engelse black terriër. De Engelse Kennel Club catalogiseerde zowel de draadharige als gladharige rassen als één ras. Halverwege de jaren ’20 erkende de FCI  de verschillen tussen hen en deelde ze in in 2 rassen.

Deze honden werden oorspronkelijk gefokt voor het jagen op vossen, konijnen en andere kleine dieren. De foxterriër is momenteel een van de meest actieve en alerte honden waardoor ze soms moeilijk onder controle te houden zijn.

Uiterlijke kenmerken

Deze honden zijn vrij klein en licht van kleur. Ze kunnen zichzelf eenvoudig door elke situatie heen manoevreren, wat ze tot uitstekende huisdieren maakt in een woonwijk.

Hoofd

• De hond weegt tussen de 7 en 9 kg.
• Zijn snuit heft ongeveer dezelfde lengte als zijn hoofd.
• Hij heeft gestroomlijnde schaarvormige kaken.
• Hij heeft een kleine zwarte neus.
• Ronde en donkere middelgrote ogen die symmetrisch tegenover elkaar liggen.
• Hij heeft ook kleine, v-vormige oren die naar voren zijn gevouwen.

Lichaam

• De foxterriër bereikt een schofthoogte van 39 tot 40 centimeter.
• Diepe borst die eindigt in een compacte en gebogen rug. Kleine, maar krachtige dijen, waarmee hij op ieder moment in volle galop kan gaan.
• Een niet gecoupeerde, rechte en middelgrote staart.
• Korte, gekrulde en dichte vacht die doorgaans wit met bruine vlekken is rond de ogen en een bruine of zwarte vlek op de borst.

Deze hond is gefokt om op ieder moment op wild te jagen. De foxterriër is ongetwijfeld een van de meest dynamische en interessantste rassen ter wereld. Hij is daarom perfect geschikt voor een leven op het platteland of in de stad, zolang hij maar voldoende beweging krijgt.

Persoonlijkheid

Terriërs zijn van nature jachthonden, wat ze uitzonderlijk intelligent maakt. De foxerriër blijft zeker niet achter aangezien hij een heel nieuwsgierig dier is en hij let altijd op plotselinge bewegingen in zijn omgeving.

Ze zijn vriendelijk voor hun baasjes en snelle leerlingen. Ze raken echter snel verveeld bij het leren als ze dezelfde opdracht eindeloos moeten herhalen. Als ze zich beginnen vervelen, mondt dit uit in het graven van kuilen. 

De foxterriër is vriendelijk voor mensen en de meeste andere hondenrassen. Hij is namelijk erg aanhankelijk en gek op spelletjes en dit maakt hem tot de ideale gezinshond, vooral bij actieve gezinnen.

Ondanks dat het verschillende generaties geleden is, bezit dit ras nog steeds een jachtinstinct. Dit kan in sommige gevallen problemen opleveren. Ze zijn namelijk geneigd om achter alles aan te lopen dat beweegt, of dit nu een kat is – hun grootste vijand tegenwoordig- of een bus.

Training

De foxterriër kan soms een uitdaging vormen om te trainen. Gehoorzaamheid moet dus een topprioriteit zijn en leg dan de nadruk op oefeningen. Ze zijn snelle leerlingen en beschouwen hun baasjes als gelijken.

Een goed getrainde terriër kan deelnemen aan wedstrijden zoals behendigheid, gespecialiseerde hindernissen parcours of hondenshows. Het is dan ook een erg veelzijdige hond.

Gezondheid en aandoeningen

De foxterriër, net zoals de rest van zijn ras, is niet echt vatbaar voor veel aandoeningen. Dit kot door zijn algemene goede gezondheid en een goede lichaamsbouw. Er zijn toch enkele aandoeningen waar je je bewust van dient te zijn.

Deze dieren zijn erg actief en dus vatbaar voor botbreuken, in het bijzonder in de schouders, wanneer ze ouder worden. Ze zijn eveneens gevoelig voor oogproblemen op latere leeftijd.

Ze kunnen leiden aan staar, glaucoom en ectopia lentis, een aandoening waarbij de ooglens verschuift. Het kan worden behandeld met medicijnen of door de lens zelf te verwijderen en dan de rest van zijn leven oogdruppels te gebruiken.

Naast aandoeningen die speciale zorg vereisen, zou je regelmatig hun vacht moeten borstelen. Dit niet alleen voor het verwijderen van dode haren, maar ook om hun vacht mooi en glanzend te houden. Let ook op voor teken en vlooien die zich kunnen verschuilen tussen de haren.