Oorlogsveteraan en hulphond aangenomen door winkel

Er circuleren veel verhalen over soldaten en hun honden die elkaar in barre tijden hebben geholpen. Dit verhaal gaat niet over een gewapend conflict of de ernstige gevolgen hiervan. Vandaag gaan we het hebben over een oorlogsveteraan die is aangenomen bij een winkel — samen met zijn hulphond! Wat een geweldig nieuws voor beiden.

Een oorlogsveteraan krijgt een baan met zijn hond

Clay Luthy, een oorlogsveteraan, werd keer op keer afgewezen door mogelijke werkgevers omdat hij een hulphond heeft. Na een lange zoektocht nam een bouwmarkt hem echter eindelijk aan … samen met zijn hond!

Het is vaak erg moeilijk voor een oorlogsveteraan om een baan te vinden vanwege opgelopen handicaps of verwondingen. Dit is vooral het geval voor degenen die ook nog eens afhankelijk zijn van een hulphond. In veel landen worden deze mensen direct afgewezen wanneer ze komen solliciteren. Werkgevers denken namelijk dat een hulpdier een enorme afleiding zal zijn, in de weg zal lopen of klanten lastig zal vallen.

Het goede nieuws is echter dat steeds meer zaken besluiten om mensen met handicaps aan te nemen. Organisaties zoals het UWV kunnen helpen om dat soort bedrijven te vinden.

In dit geval gaat het om Lowe’s Home Improvement in Texas. De winkel nam de oorlogsveteraan aan, samen met zijn hulphond Charlotte, een golden retriever. Het verhaal kwam naar buiten nadat een klant een foto van de twee werknemers tijdens hun dienst online plaatste. Dit is wat erbij geschreven stond: “Dit is een gehandicapte oorlogsveteraan die maar geen werk kon krijgen omdat hij een hulphond heeft! Lowe’s nam ze BEIDEN aan!” Dit ging natuurlijk meteen viraal en verspreidde zich over de hele wereld.

Clay diende vele jaren bij de Amerikaanse luchtmacht, maar kon zich na meerdere knie-operaties niet opnieuw inschrijven. Daardoor moest hij dus een nieuwe baan vinden. Het probleem was echter niet zo zeer zijn handicap, maar het feit dat hij 24 uur per dag zijn hulphond bij zich moest hebben.

Clay’s sollicitatiegesprek

Tijdens zijn sollicitatiegesprek voor een baan bij de bouwmarkt, legde de oorlogsveteraan aan de leidinggevende uit dat Charlotte perfect getraind was. Hij vertelde dat ze een hele kalme, sociale hond was die geen problemen zou veroorzaken. Zij zou hem alleen maar helpen.

De winkel besloot dat de hond iets zou moeten hebben waardoor ze makkelijk te herkennen zou zijn in de winkel. Zodoende kreeg ze een vest met het logo van de winkel erop, net zoals haar baasje. Omdat Charlotte zich de eerste twee maanden zo goed had gedragen, besloot Clay na twee maanden een tweede hulphond mee te nemen. Dit was de 6 maanden oude Lola, die op den duur Charlotte zal vervangen omdat zij al 10 jaar oud is en binnenkort met pensioen gaat.

Nog een verhaal over een oorlogsveteraan en een hond

De hond in dit verhaal heet Treo en is een zwarte labrador. Zijn verhaal is een echte tranentrekker! Dave Heyhoe was een sergeant die in 1986 zijn dienst in het het zogenaamde Cheshire Regiment begon. In 2005 werd hij de trainer voor zogeheten ‘sniffer dogs’ (‘snuffelhonden’), die gebruikt worden om wapens en explosieven op te sporen.

Drie jaar later ging hij samen met Treo op een missie naar Afghanistan. De volgende 36 maanden waren deze twee beste vrienden onafscheidelijk. Wanneer Dave uiteindelijk met pensioen ging, nam hij Treo naar huis omdat hij hem inmiddels als een waar lid van het gezin zag. Thuis werden Dave en Treo opgewacht door Treo’s vrouw en drie kinderen.

In 2010 mocht Treo een medaille voor moed in ontvangst nemen van het Britse leger. Hij wist in Afghanistan de dood van tientallen soldaten te voorkomen door verschillende explosieven in de provincie Helmand op te sporen.

Een tijdje later stierf Treo op 14-jarige leeftijd. Het verlies brak Dave’s hart, waardoor hij graag iets ter ere van Treo wilde doen. Zodoende liet hij een tattoo van Treo’s poot zetten, samen met de onderstaande tekst (in het Engels):

“Ik zal mijn leven voor jou opofferen zonder daar iets voor terug te verwachten.
Ik bescherm mijn baas met mijn leven en zou met alle liefde een kogel voor hem vangen.
Ik vind wapens en bommen.
Ik ben de eerste die naar binnen gestuurd wordt en soms de laatste die terugkeert.
Ik ben de neus en oren van mijn baas.
Ik bescherm en bedien hem.
Ik zou voor hem en jou sterven.
Ik vraag alleen compassie en een lief woordje.”

Bron van de bovenstaande foto’s: www.playgroundmag.net