De verzorger van het hondeneiland: een hartverwarmend verhaal
Al spreken we vaak over de menselijke slachtoffers van armoede, vaak vergeten we het andere type slachtoffer: dieren. Het hondeneiland in Pakistan is hier een goed voorbeeld van. Als je hierover graag meer wilt weten en ook waarom het ‘het hondeneiland’ wordt genoemd, moet je absoluut verder lezen!
Het hondeneiland en zijn vezorger
‘Waarom heet het “het hondeneiland”? was waarschijnlijk de eerste vraag die je jezelf stelde. Welnu, het antwoord is simpel: het eiland wordt exclusief bewoond door honden. Ze hebben geen toegang tot voer of water. Daarom zouden de honden overlijden door honger en dorst als goede mensen zoals Munner – de bekende verzorger van het hondeneiland – niet bestonden.
Munner is een Pakistaanse visser die zijn werk uitvoert rondom het hondeneiland. Elke keer dat Munner naar het eiland gaat, rennen alle honden op hem af om hem te begroeten. Ze weten namelijk precies waarom hij daar is: om hun te voeren en water te geven!
Waarom doet Munner dit allemaal? In zijn eigen woorden:
“Ik zorg voor deze honden omdat niemand anders hen beschermt. Ik voer de honden graag want ik weet dat God me hiervoor zal belonen. Als ik de honden voer, voert God mij ook. Het is de plicht van alle Moslims om dieren te beschermen. Alleen mensen zonder enig gevoel voor compassie zouden ze niet helpen.”
Zorgen mensen in Pakistan goed voor honden?
De goede zorg die Munner en andere vissers voor deze honden dragen suggereert dat honden en andere dieren goed behandeld worden in Pakistan. Echter, Karachi, de financiële hoofdstand van het land, zit vol met verlaten zwerfhonden.
De inwoners van de stad geloven dat deze dieren vies en vals zijn, en dat de regering het recht heeft om vergiftigingcampagnes aan te moedigen. Hiermee hopen ze de hondenpopulatie in de stad te verminderen. Zo zijn in 2016 zijn al meer dan 700 honden overleden door deze oorzaak.
Andere gevallen zoals die van de verzorger van het hondeneiland
Zoals we tot nu toe hebben gezien, is het niet een kwestie van het land waarin iemand woont, maar een kwestie van een goed hart zoals dat van Munner. Gelukkig bestaan er meerdere mensen zoals hij die dieren in nood graag te hulp schieten.
Wellicht heb je al gehoord van één of meerdere van de volgende verhalen, maar graag delen we ze alsnog met jullie:
- Mustafa Ele, Istanbul. Men zegt dat Istanbul de stad van de katten is omdat je ze daar overal ziet. Toch hebben niet alle katten daar een plek kunnen vinden om te schuilen. Mustafa heeft daarom zijn moskee geopend zodat deze katten in nood daar kunnen verblijven en te eten krijgen.
- Wan Yan. Deze Chinese man ging nog verder. Hij spendeerde zijn kapitaal van één miljoen dollar aan het voeren en opvangen van verlaten honden. Toen hij zich realiseerde hoeveel dieren dakloos rondliepen in de straten van zijn stad, besloot hij dat hij daar iets aan moest doen. En dat heeft hij zeker gedaan!
- Bejaardentehuis. Een mevrouw heeft haar huis omgetoverd tot een bejaardentehuis voor oudere dieren om ze goede en blije laatste levensjaren te geven. Ze heeft al haar geld besteed aan voer, dierenartskosten en medicijnen. Deze vrouw is zeker weten een voorbeeld voor velen!
- Hostel in New York. In de hoofdstad van de hele wereld wilde men ook meedoen aan het initiatief voor dierenzorg. Ze voorzagen niet alleen de daklozen van eten, maar ook hun huisdieren.
Zowel de bovenstaande verhalen en die over het hondeneiland geven ons hoop dat er nog goede mensen rondlopen op de wereld. Misschien kunnen we ooit stoppen met het in de steek laten van dieren. Laten we hopen dat deze dag snel aanbreekt!
Bron van de uitgelichte afbeelding: https://www.elpais.com