
De Galapagoseilanden vormen een zeer speciaal plekje op deze planeet, niet alleen vanwege hun geologische formatie maar ook vanwege de dieren die er leven. De lage bevolkingsdichtheid en de locatie midden in de oceaan maken de wilde dieren van de…
Armoede en een tekort aan eten zijn wereldwijde problemen die ook onverwachte slachtoffers maken.
Al spreken we vaak over de menselijke slachtoffers van armoede, vaak vergeten we het andere type slachtoffer: dieren. Het hondeneiland in Pakistan is hier een goed voorbeeld van. Als je hierover graag meer wilt weten en ook waarom het ‘het hondeneiland’ wordt genoemd, moet je absoluut verder lezen!
‘Waarom heet het “het hondeneiland”? was waarschijnlijk de eerste vraag die je jezelf stelde. Welnu, het antwoord is simpel: het eiland wordt exclusief bewoond door honden. Ze hebben geen toegang tot voer of water. Daarom zouden de honden overlijden door honger en dorst als goede mensen zoals Munner – de bekende verzorger van het hondeneiland – niet bestonden.
Munner is een Pakistaanse visser die zijn werk uitvoert rondom het hondeneiland. Elke keer dat Munner naar het eiland gaat, rennen alle honden op hem af om hem te begroeten. Ze weten namelijk precies waarom hij daar is: om hun te voeren en water te geven!
Waarom doet Munner dit allemaal? In zijn eigen woorden:
“Ik zorg voor deze honden omdat niemand anders hen beschermt. Ik voer de honden graag want ik weet dat God me hiervoor zal belonen. Als ik de honden voer, voert God mij ook. Het is de plicht van alle Moslims om dieren te beschermen. Alleen mensen zonder enig gevoel voor compassie zouden ze niet helpen.”
De goede zorg die Munner en andere vissers voor deze honden dragen suggereert dat honden en andere dieren goed behandeld worden in Pakistan. Echter, Karachi, de financiële hoofdstand van het land, zit vol met verlaten zwerfhonden.
De inwoners van de stad geloven dat deze dieren vies en vals zijn, en dat de regering het recht heeft om vergiftigingcampagnes aan te moedigen. Hiermee hopen ze de hondenpopulatie in de stad te verminderen. Zo zijn in 2016 zijn al meer dan 700 honden overleden door deze oorzaak.
Zoals we tot nu toe hebben gezien, is het niet een kwestie van het land waarin iemand woont, maar een kwestie van een goed hart zoals dat van Munner. Gelukkig bestaan er meerdere mensen zoals hij die dieren in nood graag te hulp schieten.
Wellicht heb je al gehoord van één of meerdere van de volgende verhalen, maar graag delen we ze alsnog met jullie:
Zowel de bovenstaande verhalen en die over het hondeneiland geven ons hoop dat er nog goede mensen rondlopen op de wereld. Misschien kunnen we ooit stoppen met het in de steek laten van dieren. Laten we hopen dat deze dag snel aanbreekt!
Bron van de uitgelichte afbeelding: https://www.elpais.com